POV SANNE
"Sanne! Je verslaapt je weer!" Brad schudde mij wakker. "Huh, hoe laat is het?" Vroeg ik nog half slapend. "Je moet over 15 minuten weg." "WAT?!!!" Ik sprong uit bed en duwde Brad mijn kamer uit. Ik trok snel mijn uniform aan en deed mijn dagelijkse ochtend routine maar dan super snel.
"Sanne, Luke is er." Riep mijn moeder naar boven. Ik raakte even in paniek, ik was nog niet klaar!!! "DIE SUKKEL MOET OPROTTEN!!" Hoorde ik Brad schreeuwen"BRAD!! Doe even normaal!!" Hoorde ik mijn moeder nog zeggen. "Ja, kom maar naar boven, Luke!" Riep ik naar beneden. Ik deed snel parfum op, ik wou mijn deur uit lopen maar ik liep tegen iemand op, Luke. "Hey pinguin." Lachte hij. "Hey Lucas." "Ik dacht laat ik even mijn meisje ophalen, aangezien we toch als eerste samen wiskunde hebben." Legde Luke uit. "Jij mag altijd komen." Luke drukte een kus op mijn voorhoofd. "Heb je je verslapen?" Vroeg hij. "Hoe weet jij dat?!" "Je hebt mascara onder je wenkbrauw, en een zwarte streep op je neus." Lachte hij. Ik schrok en keek inde spiegel. "Geen zorgen, het is wel schattig." "Shut up Lucas!!" Luke keek me via de spiegel aan met een heel erg serieus gezicht aan. "Wat?!" Zei ik sarcastisch nog steeds kijkend in de spiegel. "Hoe heet ik?" Vroeg hij nep-boos. "Lucas Robert Hemmings." Ik draaide me om en ging dicht tegen Luke staan. "En hoe mag jij mij noemen?" Vroeg hij dreigend. Hij liep een stukje naar achteren zodat ik tegen de muur aan stond. "Hoe mag jij mij noemen?!" Vroeg hij nog dreigender, en keek me heel serieus aan. Ik kon me lach niet inhouden een klein giecheltje verliet mijn mond, maar ik keek snel weer uitdagend in zijn ogen. "Lucas." Antwoordde ik. "Hoe moet jij mij noemen?!" "Lucas." Luke greep mijn polsen en hield ze boven mijn hoofd. "Ik heet Luke!" "Nee, jij heet Lucas." Zei ik uitdagend. Hij kwam heel dichtbij, hij drukt bijna zijn lippen op die van mij, hij verplaatste zijn hoofd in mijn nek. "Als jij nog 1 keer Lucas zegt, krijg je straf." Ik kreeg kippenvel van zijn warme adem die op mijn huid kwam. "Lucas." Zei ik brutaal. Luke tilde me op en gooide me op bed. Hij begon me te kietelen. "L-luke!! Sss-Stop!!" Zek ik tussen het lachen door. "Nope." Zei Luke en begon me sneller te kietelen. "L-Luke!! P-please!!" "Je vroeg er zelf om!!" Lachte hij. "Maar als je heel lief sorry zegt stop ik misschien." Zei hij met een grote glimlach. Hij is zo schattig!! "Lie-lieve L-Luke!!" Verder kwam ik even miet want mij lach werd alleen maar erger. "W-wil je! Je alsj-alsjeblief-ft st-stop-ppen?!!" "Als jij sorry zegt." Het kietelen werd steeds erger, dus het praten steeds lastiger. "H-het sp-spijt m-me!!!" Lachte ik. "Goedzo." Zei Luke lief en trok me in een knuffel. Ik keek naar me wekker. "Luke!! We komen te laat!!" Ik pakte zijn hand en trok hem naar beneden. "WIJ GAAN DOEI!!" Schreeuwde ik terwijl we naar buiten renden. We stapten op de fietsen en gingen zo snel mogelijk naar school.
POV SALISA
"Beauty." Hoor ik iemand achter mij zeggen, Ash. "Hey Handsome." We gaven elkaar een kus. "Aangezien Drama en gym vandaag uitvallen hebben we een tussen uur en zijn we vroeg vrij." "YESS!!!" Ik sprong blij op en neer. "Je bent zo leuk." Zei Ashton met een brede glimlach. "Jij bent leuker." Ash keek me verschrikt aan. "Zei ik dat hard op?!" Ik begon te giechelen. "Ja, maar geen zorgen het is wel schattig. En ik vindt jou ook leuk." Zei ik blozend.
"Zullen we even naar mijn kluisje?" "Jahoor." Antwoordde ik. Ashton sloeg zijn arm om mij heen en samen liepen we naar zijn kluisje. Veel mensen keken mij raar aan. "Slet!" Riep iemand. "Big!" Riep een ander. "DOE EVEN NORMAAL!!" Schreeuwde Ashton vol woede. De jongens keken vang naar Ashton en liepen weg. "Let niet op ze, je bent beter dan hun. Je bent de beste." Wat Ashton zei was wel lief, maar wat die jongens zeiden raakte mij meer.
We waren al snel bij zijn kluisje, hij haalde er wat uit en deed er wat spul in. "Je bent prachtig." Zei Ashton, hij drukte een kus op mijn wang, hand-in-hand liepen we naar ons lokaal want de bel was inmiddels al gegaan. "Ik let op Brandon, ik ben dichtbij." Fluisterde Ashton in mijn oor, ik knikte en ging zitten, de plek naast mij bleef leeg. "Mevrouw, is Steve ziek?" Vroeg ik. "Ja, ga maar naast Brandon zitten." "Nee, ik blijf hier wel-" "Salisa, ga nu naast Brandon zitten." Ik keek bang naar Ashton, hij keek woedend naar Brandon. Ik keek met afschuw naar Brandon, hij keek met een scheve glimlach naar mij. "Mevrouw Evans, nu graag." Ik stond op en liep naar Brandon. "Hallo schoonheid." "Shut up Brandon." "Wil je met mij ook zoenen?" Brandon kwam dichterbij. "Rot op!!" "Je zoende ook Calum!" Zei hij beledigd. "Het was een scene voor drama!!" "Zulleb wij ook een scene doen?" Vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Ja is goed, jij bent de eikel en ik ben een meisje, jij hebt geen tekst. Ik wel. Het enige wat jij moet doen is die deur uit lopen als ik zeg: "oprotten!"" Verzon ik vlug en zei ik op een brutaal toontje. "Klaar? Actie! Oprotten." Ik wees naar de deur. "Nee babe, jij bent van mij!" Dat zei hij iets te hard. Ashton werd knal rood en het leek wel alsof hij Brandon kon vermoorden, wat prima mag van mij! Hij lijkt af te koelen en steekt zijn hand op.
"Mevrouw? Mag ik ruilen met Salisa van plek?!" Vroeg Ashton ineens van uit het niks. "Als Salisa dat oke vindt mag het, maar ik wil geen geklier." "Ik vindt het prima!" Zei ik vlug. "Dankje." Fluisterde ik zijn oor. "Ik hou van je." Zei hij nog vlug voordat we beiden naar onze plek gingen.
"Was Brandon weer aan het flirten?" Vroeg Rose. "Ja, hij is echt een eikel."
~~
Het was al pauze, ik liep naar de wc om te kijken hoe erg ik er uit zag. "Hey Liesje, zullen we vanmiddag jurken kopen voor het schoolfeest?!!" Vroeg Sanne helemaal hyper. "Tuurlijk!" Zeg ik vrolijk. "Nice! Kom je mee naar de jongens?" "Ja is goed." Samen liepen we naar da kantine. "Hey, kijk de sletten!!" Hoorde ik iemand roepen, het was Lynn. "De biggetjes!" Zei Bry. Ze kwamen onze kant oplopen. "Hoe is het met deze nerdjes?" Vroeg marian. Sanne en ik zwegen. "Aaawh, zijn onze lelijkerds bang?" Lynn begon te lachen. "Luister, als jij nou eens weg ging bij Luke, dan was hij een stuk gelukkiger bij mij." Zei Lynn en duwde Sanne tegen de kluisjes. "En als jij nou eens van Ashton af kon blijven zag hij in hoe het is om gelukkig te zijn." Zei Bry en duwde mij op de grond. "Als jullie nou gewoon nooit waren geboren was alles beter." Zei Marian en gaf ons beide een harde klap in ons gezicht. "Kom niet op dat feest!" Dreigde Bry. "Jullie zijn er te lelijk voor." Zei Lynn, ze begonnen alle drie te lachen. "En te dik." Zei Bry. "En te nerdie." Zei Marian. Lachend liepen ze weg, Marian gaf ons nog even een laatste trap waardoor Sanne naast mij kwam te liggen. "We hebben problemen..." "3 problemen..." Zei ik zuchtend. "Zulleb we naar de kantine?" Vroeg ik zodra we beide weer op onze voeten stonden. "Oke." Zei Sanne twijfelend, ik keek haar doordringend aan. "Whats up?" "Niks." Zei ze simpel. "Sanne, ik ken je te goed om te weten dat er wel wat is! Vertel het." Sanne neemt een diepe hap lucht. "Ik wil gewoon niet dat iemand zich zorgen gaat maken." Zuchtte ze. "En met iemand bedoel je Luke?" Ze kniktte. "Maar de rest ook." "Het komt goed, hij houdt van jou." Sanne zuchtte weer. "Kom we gaan naar de kantine."
"Hey girls!" Zei Michael enthousiast. "Hey." Zeiden we simpel. Luke en Ashton keken gelijk bezorgt. "Liefje?" Vroegen ze in koor. Ik ging naast Ashton zitten. "Liefje, wat is er?" vroeg hij. "Vertel ik je nog wel een keer." "Knuffel?" Vroeg hij, ik knikte hevig. "Ik hou van jou, je bent de mooiste en leukste meisje dat er is." Fluistert hij in mijn oor tijdens de knuffel. De bel verplicht ons om van elkaar weg te gaan. "Ik spreek je snel weer, oke?" Vroeg hij nog. "Belooft." Zei ik nog voor onze kus. Het voelde fijn, de hele wereld om ons heen was even weg. Ik werd door iemand gebeukt omdat we nogal in de wegstonden. "Doei prinses." "Doei Ash."
