Panglabing-dalawa.
Buong maghapon akong di pinansin ni Michael. Tinotoo niya talaga yung sinabi niyang di niya na ako kakausapin kapag nagkatotoo ang sinabi kong di siya magugustuhan ni Sofia. Kaloka naman this boy!
So? Ganun ganun na lang magtatapos ang pagkakaibigan namin? Hindi ko naman kasalanan kung hindi siya magugustuhan ni Sofia hindi ko naman inutusan si Sofia na wag siyang gustuhin. At hindi ko kasalanan na may boyfriend na ito. Tanging kasalanan ko lang siguro ay nong binitiwan ko ang mga salitang iyon. And as if its a curse, hindi naman.
Hinayaan ko na lang ito. I know lilipas din yon. I think nagtatampo lang ito sa akin. And maybe kapag nawala pansinin niya na rin ako.
Hinanap ko na lang ang plastic at di na siya tinanong. Nang makita ko iyon na kasama ng ibang plastic na nakalagay sa lamesa sa may sala kinalkal ko na para sa shampoo. At kahit nandoon ito hindi pa rin ako pinapansin. Nakaupo lang ito sa sofa at sinusuklay ang buhok gamit ang mga daliri nito ng paulit-ulit.
Sinadya ko ngang tabigin ang plastic para mahulog at kumalat ang laman sa sahig para tulungan niya ako at pansinin kaso wa epek. Akala mo walang kasama at nakikita eh.
"Hoy dude! Tulungan mo naman si Louie!" Untag ni Alec dito ng mapadaan sa amin kaso nagkibit-balikat lang ito. "Malagas yang buhok mo kakasuklay! Tigilan mo yan at tulungan si Louie."
"Kaya niya na yan." Simple nitong sagot at tumayo para iwan kami.
"Anong problema non?" Tanong ni Alec. Hindi ako sumagot baka asarin lang nito si Michael kapag sinabi ko ang rason ng iniaakto nito lalo pa akong di pansinin. But I might tell them kapag lahat sila nagtaka. Cause its gonna be unusual for them if Michael won't talk to me. Tyaka its not right to just tell everyone about his heartbreak. But since I'm a shit I'll tell them if they ask me.
Nang matapos magluto ang mga ito tapos na rin akong maligo. Nagaya na silang kumain na kami ng sabay-sabay.
I try to talk to Michael habang kumakain pero hindi ito nagrereact. Nagpaabot din ako ng kanin pero di niya inabot. Nagtaka tuloy silang lahat at tinanong nila si Michael kung anong problema nito pero di siya sumagot. And they assume that he's just being a girl today. Which he took the joke seriously. Binilisan nito ang pagkain at padabog na umalis ng hapag.
"Badtrip ata." Mikaela said.
"Baka." Sangayon ni Ana.
We continue eating while talking about Michael's behavior earlier. They assume na badtrip lang ito over something. And I let them think na ganon nga lang I don't want to talk muna.
Pero ng hapon na at kinakausap niya na ang lahat pwera sa akin. Nagtaka sila. So they started asking us questions.
"Nagaway ba kayo?" Tanong ni Kat.
"Michael dude? What's the problem? Kanina mo pang umaga di pinapansin si Louie?" Tanong din ni Alec.
"Ano bang nangyari?" Si Rona naman ang nagtanong.
I was about to talk about what happened earlier ng magsalita ito.
"I'm just doing what I just said earlier," He started. He even looked at me then dropped his gaze to the floor after.
"And that is?" Tanong ni Jeremy.
"Hindi ko na siya kakausapin kahit kailan."
"What?!" Halos sabay-sabay na tanong ng lahat.
"Bakit?" Tanong ni Alec.
"Well she got a magic spell tongue."
"Ha?" Naguluhan sila kaya ako na ang nagpaliwanag ng nangyari kanina. Resulting of him not talking to me.
BINABASA MO ANG
Left (Season 3): Despair.
Science FictionThey're left, They're returned. They've been surviving. But now it was so hard. Despair! We're living in a despair island. No one can save us. Only ourselves! What will happen to them when all that left is despair? *SEASON THREE* --- *Season one: Le...