TEMPTATION ISLAND

22- της ΚΑΛΥΒΑΣ (1)

22- της ΚΑΛΥΒΑΣ (1)

Η Σεσίλια επέλεξε την ασφαλή λύση του πατώματος. Μάτι δεν έκλεισε όμως. Δεν είχε ξημερώσει καν και αυτή στριφογύριζε σαν την άδικη κατάρα. Άκουγε τη βαθιά ανάσα και μέσα της καιγόταν από μια φωτιά πόθου. Λύγισε ελάχιστα το κορμί της ώστε να τιθασεύσει τις σκέψεις. Τι σκεφτόταν όμως; γιατί προσπάθησε να τις κρύψει βαθιά μέσα της;

Πονάω, είμαι κουρασμένη όλο το σώμα τρέμει αλλά αποζητώ και άλλο από αυτό τον πόνο. Θέλω να βρίσκομαι μονάχα κοντά του, τον σκέφτομαι συνέχεια. Είμαι τόσο απεγνωσμένη; Τι φταίει; Ποιος είναι και γιατί με εξουσιάζει έτσι; Τελικά η κούραση δεν συγκρίνεται ποτέ με την απόλαυση, έτσι μου λέει η Ρίτα, αυτό ακολουθεί πιστά. Αλλά εγώ είμαι μια δειλή, πάντα ήμουν. Και όμως τώρα ήθελα να τον νιώσω μέσα μου όσο τίποτα άλλο στον κόσμο...

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τις αμαρτωλές σκέψεις όμως, τον διαισθάνθηκε δίπλα της στο πάτωμα. Δεν μίλησε άλλα άκουσε μονάχα τη βαριά ανάσα. Ήταν η πρώτη φορά που κοιμόταν με έναν άλλον άνδρα δίπλα της. Η πρώτη φορά μάλλον που κάθε εγκεφαλικό κύτταρο φώναζε αφέσου και πόσο ήθελε να αφεθεί, να παραδοθεί να υποταχθεί.

"Εδώ είμαι εγώ" της ψιθύρισε, αγκαλιάζοντας κτητικά.

Το σφίξιμο στο στομάχι επέστρεψε, η θηλιά στο λαιμό και όλα όσα την έπνιγαν τόσες μέρες.

"Τι θέλεις;" τον ρώτησε με δυσκολία καθώς το σάλιο κόλλησε στο λαιμό. Της χάιδευε αισθησιακά στην πλάτη. Ρίγησε ενώ δάγκωνε νευρικά τα χείλη.

"Τα πάντα, πάντα διεκδικώ δίχως όρους τα πάντα Σεσίλια!"

Έκλεισε τα μάτια για να ξεφύγει από τις δαιμονικές ενοχές. Άκουσε ένα γλυκό νανούρισμα το οποίο την κράτησε συντροφιά μέχρι το ξημέρωμα.

Δεν την άφησε από την αγκαλιά του όλο το βράδυ. Κρατούσε μια απόσταση ασφαλείας πεπεισμένος πως η επόμενη μέρα θα έφερνε νέες ανατροπές και θα ελευθέρωνε ζωώδη ένστικτα.

Η μυρωδιά του καφέ τη ξύπνησε απότομα. Πόσο χρειαζόταν μια δυνατή δόση καφεΐνης. Αυτός στεκόταν όρθιος μπροστά σε ένα τραπέζι, στρωμένο για το πρωινό γεύμα.

"Πως;" αναρωτήθηκε. Κοιμόταν τόσο βαθιά;

"Θεώρησα πως θα πεινάς, ένα καλό πρωινό πάντα είναι σημαντικό"

"Δεν πεινάω" σηκώθηκε όρθια, βολεύοντας τα σκεπάσματα. Κοντοστάθηκε μπροστά του θαυμάζοντας τα τατουάζ στο κορμί του, κάθε σχηματισμό στο καλογυμνασμένο κορμί του, το ίδιο κορμί που ποθούσε σαν τρελή αλλά δεν έλεγε να ενδώσει.