TEMPTATION ISLAND

25- της...

25- της...

Ο Έρικ προσπάθησε να την πιέσει παραπάνω. Δε θα έφευγε εάν δε λάμβανε απαντήσεις. Παρατήρησε τις λιγοστές φωτογραφίες πάνω από το τζάκι. Χαρούμενες οικογενειακές στιγμές, με τον άνδρα της και την άλλη κόρη της έκρυβαν καλά τα μυστικά.

"Γιατί αυτή και όχι η Σεσίλια;"

"Διότι έτσι ήταν η συμφωνία!"

"Μίλα μου. Δε σε ενδιαφέρει η ύπαρξη του παιδιού σου;"

Η αδερφή του ζούσε στην άρνηση τόσο χρόνια. Πίστευε πως η νέα οικογένεια θα έκλεινε παλιές πληγές.

"Δεν το ήθελα αυτό το παιδί, δε το ζήτησα, μισώ την ύπαρξη του, μισώ την ώρα που γεννήθηκε, μακριά μου είναι καλύτερα" Η ψηλόλιγνη γυναίκα ρούφηξε τον καπνό βιαστικά, κοιτάζοντας το ρολόι.

"Ορκίστηκα τη στιγμή που μπήκες στην κλινική, τότε που σε έκλεισα στους τέσσερις τοίχους ενός τρελάδικου πως θα πληρώσουν όλοι"

"Δεν αρκεί, κανείς δεν μπορεί να τους ακουμπήσει, παίζουν με το μυαλό σου χαρίζουν τα άστρα, σου υπόσχονται τον παράδεισο! Νομίζεις πως ακούς αγγελικές φωνές, μαγική μουσική και χαρούμενες φωνές αλλά σε σπρώχνουν στην κόλαση Έρικ, στην κόλαση αναζητώντας ένα καταφύγιο, κάποιον να σε προστατεύσει από τη φωτιά" Δεν άντεχε να θυμάται τα ίδια και τα ίδια.

"Ηρέμησε, εγώ είμαι εδώ!"

"Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί εμένα γιατί επέλεξε εμένα!"

"Η Σεσίλια.."

"Μη λες το όνομα της!" Πήρε μια βαθιά ανάσα για να συνεχίσει. "Μόνο η αγάπη τους κάνει αδύναμους, μόνο η αγάπη τους καταστρέφει, μόνο τότε είναι ευάλωτοι!"δήλωσε ξεκάθαρα.

"Αυτός ο Άστον ποιος είναι;" ξεφύσηξε αφού θεώρησε πως κάτι άλλο κρυβόταν.

"Αυτός που με μάγεψε με τα λόγια του! Και ο άλλος που με προσγείωσε στην πραγματικότητα"

"Ποιος άλλος;"

"Ο φίλος του,ο Φράνσις Άστον είχε ένα φίλο και εχθρό μαζί, ένα φίδι. Του υποσχέθηκε την αρχηγεία στο δικό τους κόσμο ως αντάλλαγμα τη σιωπή". Πήρε μια βαθιά αναπνοή, σβήνοντας το τσιγάρο νευρικά. "Με βρήκε όμως, με απείλησε, τον ικέτευσα Έρικ"

"Και αυτός ο Φράνσις, αυτό το τέρας δεν έκανε τίποτα;"

"Δεν μπορούσε, δεν είχε άλλο τρόπο! Με αγάπησε!" ξεστόμισε δυνατά, κάπως απογοητευμένη. Την έπιασε τρέμουλο ξαφνικά αλλά έπρεπε να συνεχίσει. "Το μεγάλο αφεντικό είχε τον έλεγχο, απάνθρωπος μίσησε αυτήν την αγάπη. Ο Έλ με βρήκε, έτσι τον φώναζαν κύριο Έλ ήταν παρόν στη γέννηση της Σεσίλιας για να βεβαιωθεί πως ήταν ένα νορμάλ πλάσμα, πως δεν υπήρχε κίνδυνος για την οικογένεια τους!" Έσφιξε το χέρι του αδερφού της, ζώντας της κάθε στιγμή τρόμου. "Άγγιξε το μωρό μου, του ψιθύρισε κάτι στο αυτί, το κρατούσε σαν κούκλα, αδιαφορώντας για το κλάμα. Μου έδειξε τι θα πάθει, με ανάγκασε να βιώσω τον ανθρώπινο πόνο. Έτσι συμφώνησα μαζί του. Συμφώνησα να εξαφανιστώ. Αλλά δεν άντεχα άλλο, κάθε φορά που αντίκριζα τα μάτια της βίωνα τον ίδιο πόνο, την ίδια φρίκη"