TEMPTATION ISLAND

36- ...της ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

36- ...της ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

Η Σεσίλια αγκάλιασε το κορμί της. Η βοή του ποταμιού τη συνεπήρε. Το τοπίο φάνταζε τόσο διαφορετικό από τη Νεβάδα. Η φύση παρέμεινε ζωντανή, το πράσινο έδινε μια πινελιά διαφορετική στο άχαρο τοπίο της μεγαλούπολης. Κάποιος πέρασε δίπλα της σιγοτραγουδώντας. Κάποτε υπήρξε το αγαπημένο της μουσικό κομμάτι αλλά τώρα δεν έβρισε κανέναν λόγο για να διασκεδάσει. Απείχε τόσα μίλια μακριά από εκείνον και όμως τον αισθανόταν τόσο κοντά της. Ο εγκέφαλος της προφανώς έπαιζε παιχνίδια. Τελικά άκουσε τη μεγαλύτερη αλήθεια... και ακόμη και τώρα που βρισκόταν σε ένα άγνωστο μέρος κανείς δε θα τη έψαχνε.

Το κινητό της χτύπησε δυο φορές. Τη μία ήταν ο Έρικ, ο οποίος έμαθε τα νέα και δεύτερον ανησύχησε διότι η κατάσταση ήταν πολύ ρευστή.

"Που είσαι Σεσίλια; Η κατάσταση είναι πιο σοβαρή!" τη μάλωσε.

"Ποιο σοβαρή από τα ψέματα με τα οποία με βομβάρδισαν όλα αυτά τα χρόνια οι γονείς μου;"

"Πρέπει να επιστρέψεις σπίτι! Κινδυνεύεις, θα σε βρούνε!"

"Δε θα με ψάξει κανείς! Θα τα πούμε πίσω στο Λας Βέγκας, θέλω να ηρεμήσω!" Και όμως του έλεγε ψέματα, δεν είχε σκοπό να επιστρέψει.

Το δεύτερο τηλεφώνημα ήταν από εκείνον. Δίστασε μέχρι να απαντήσει. Άκουσε τη βαριά και απαιτητική φωνή του.

"Που είσαι;" τη ρώτησε αμέσως καθώς από πίσω ακουγόταν θόρυβος ελικοπτέρου.

"Μακριά σου κύριε Έλ, αυτή τη φορά δε χρειάζεται να έρθεις, να με σώσεις ούτε να μου δείξεις την αλήθεια!" εξήγησε με πυγμή.

"Σεσίλια!" είχε θυμώσει μαζί της. "Αυτή τη στιγμή μη με δοκιμάζεις!"

"Πονάω!" του ψιθύρισε. "πονάω τόσο πολύ!" επανέλαβε και αμέσως ξέσπασε σε λυγμούς.

Αυτός δεν μίλησε, την άφησε να συνεχίσει. Ώρες πριν είχε προκαλέσει ένα αιματοκύλισμα, είχε βασανίσει ανθρώπινες υπάρξεις, είχε ξεσπάσει και όμως η ψυχή του σπάραζε μπροστά στα λόγια της. Είχε μάθει στην υπακοή, στην τελειότητα και τώρα καλούνταν να καταπατήσει όλους τους κανόνες. Η πληροφορία που συνέλεξε λίγο πριν σκοτώσει και τον τελευταίο κυνηγό, υπερπολύτιμη. Είχε διατάξει να βρεθεί η κοπέλα, να τη φέρουν ζωντανή μπροστά του. Καθώς έφευγε όμως ένα σφίξιμο στην καρδιά, μια μαχαιριά τον αποσυντόνισε. Έκλεισε τα μάτια για συλλέξει πάλι την ενέργεια γύρω του. Η μορφή της πλανήθηκε στο μυαλό του. Από τη στιγμή που τη γνώριζε συσσώρευε και διαφορετικές δυνάμεις. Είχε τη δυνατότητα να την εντοπίσει, ή τουλάχιστον να μεταφερθεί εκεί που βρισκόταν εκείνην, να δει ότι βλέπει, να αισθανθεί ότι αισθανόταν.