Smile

30.

Ik hoor het schot en zie Dan vallen, een rond gat in zijn hoofd, zijn prachtige ogen gesloten en zijn gezicht bespat met zijn eigen bloed. Een schreeuw weerklinkt rauw door de nacht, mijn schreeuw, want deze keer vergaat de wereld echt. "Dan!" Ik schud hem aan zijn schouders, probeer een teken van leven op te vangen, een laatste woord, een laatste glinsterende blik, een laatste kus. Allemaal hopeloos. Ik schreeuw opnieuw de nacht in, mijn tranen rollen heet over mijn wangen en ik leg mijn hoofd op zijn borstkas, waar net zijn hard nog fladderde. Dit is niet eerlijk, verdomme! Hij was de enige... De enige waar ik ooit echt van gehouden heb. Niemand anders kon me zo goed doen voelen, zo'n geluk doen ervaren, en nu was hij weg. Mij afgenomen door een kogel. Het pistool dat op mij gericht was, was leeg. Er zat geen kogel in, en ik dacht dat dat bij Dan ook zo zou zijn. Maar nee, die verdomde vleermuis heeft mijn Dan vermoord. Mijn handen trillen voor de eerste keer in een lange tijd terwijl ik hem een laatste kus geef, op zijn lippen die nu nooit meer terug zullen kussen. Ik geef hem mijn laatste restje liefde, mijn laatste stuk ik. Dan sta ik op en laat de verwoestende waanzin alles overnemen. Batman, de grote superheld, staat verbaasd naar zijn pistool te kijken, alsof hij niet beseft wat er gebeurd is. Hij stapt achteruit, zijn handen trillen zo hard dat de wapens op de grond vallen. Hij is het niet gewend te moorden. Ik wel. Ik stap op hem af, begin zachtjes te lachen. Hij kijkt me ongelovig aan terwijl ik begin te schateren. Hij snapt het niet. Hij snapt helemaal niks, verdomme. "Zie je het dan niet?" zeg ik, de tranen nog steeds op mijn wangen. "Jij denkt dat je het goed doet, hѐ? Dat jij de slechteriken, het kwaad uitroeit. Dat jij vecht voor de goede zaak, nietwaar? De vleermuis die de onschuldigen beschermt." In elk woord zit alle haat die ik voor hem voel, de minachting voor zijn daden. "Maar dat doe je niet. Want licht zorgt er niet voor dat het duister verdwijnt. Nee, wij wachten af tot jij verzwakt, tot jij één fatale fout maakt, en dan slaan we toe. En als jij weggewerkt bent, hebben wij even alles in handen, tot er weer een nieuw goed komt. Want voor elke dood komt er nieuw leven. Als ik sterf, komt er een nieuw duister." Ik stoot een lachje uit, spreid mijn armen om mijn woorden kracht bij te zetten die ik niet meer bezit. "We zijn allemaal vervangbaar, allemaal niets meer waard dan een steen. Ik zou je kunnen neerschieten en na twee weken is iedereen je vergeten. Maar dat ga ik niet doen." Ik zie de verbazing op zijn gezicht, althans op het deel dat ik kan zien, als ik op mijn knieën op de grond ga zitten. Ik grijns een laatste keer. "Ik ben klaar met de wereld." Ik zet het pistool tegen mijn slaap, sluit mijn ogen en