oplan: be mine again [ONGOING]

Chapter 20: Falling deeply

"What?" I blinked my eyes.

Bumuntong hininga naman si Tristan bago lumayo sakin.

What did just happened?

"Nothing. Just forget about it. I don't want to confuse you. I might end up loser at the end." Hindi na ako sumagot at tahimik nalang na umupo sa mini dining table niya.

He's confusing me even more.

"Come on, let's eat." Nakangiti niyang sabi habang nilalapag lahat ng pagkain sa lamesa.

Umupo siya sa harapan ko at sinandukan ako ng pagkain ko. Nawalan ata ako ng gana.

"Hmm, so how's you this past few days?" He asked. Bigla ko namang naalala yung nangyari samin ni Aaron. Nah!

"Uh, nothing. Like what it used to be." I shrug.

"Eh diba, nag-date kayo ni Aaron? Anyare nun? Kamusta kayo?" Bigla namang naging cold ang boses niya kaya nangunot ang noo ko.

"We're nothing. Nagpasama lang siya bumili ng regalo." Hindi ko alam pero biglang nairita ako dun sa tanong niya. Tss.

"Oh. But- nah, nevermind." Nagulat naman ako ng dalhin niya yung plato niya sa sink at nilapag dun. Naghugas na siya ng kamay niya at direchong umalis ng dining area.

"What the hell, Tristan?" Bulong ko sa sarili ko. Nagmadali akong uminom ng tubig at naghugas ng kamay.

"Anong meron sayong lalaki ka! Aish. Kainis naman!" Kumatok naman ako sa kwarto niya. He's not answering but I'd never stop.

"Tristan! Open this effin' door! What's your problem, ha?! What's wrong with you?! What the hell happened with you, ha?! TRISTAN!" Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako dahil sa inis. Naiinis ako sakanya! Nakakainis siya!

Napaupo naman ako sa gilid ng pintuan niya habang yakap yakap ang tuhod ko. Bakit ba siya ganyan? Bakit ba niya ako ginaganito? Bakit ba ako naaapektuhan nang ganito?

Narinig kong bumukas ang pintuan niya kaya mas naiyak ako. Bakit ba siya ganyan? Bakit sa 'twing umiiyak ako nandyan siya? Bakit sa 'twing umiiyak ako hindi niya ako matiis? Bakit ba?

"Nakakainis!" Sabi niya bago ako itayo pataas. Naramdaman kong niyakap niya akong mahigpit.

"I hate you, Jade!" Bulong niya sakin habang yakap ako ng mahigpit.

"I hate you for making me feel this way..." He whisper while kissing my head. I'm confused. Great, just great. God!

"You're asking what's wrong?" This time humiwalay na kami parehas sa yakap. Seryoso lang siyang nakatitig sakin.

"You're asking what's my problem? You're asking what's with me?" Mas naiiyak ako every words na lumalabas sa bibig niya. Tristan will always be Tristan. Lahat ng sinasabi niya tumatagos hanggang puso ko.

"Jade. You're so numb. You're so insensitive. You're so stupid, you're blind, you're ugh!!" Ginulo niya ang buhok niya at hinawakan ang magkabilang balikat ko. He stares in my eyes like there's no tommorow.

"Can't you see? Can't you feel? Can't you hear? Jade... I.. I.. Shit!" Mas ginulo niya ang buhok niya dahil sa frustration. Damn you, Tristan! Mas nafu-frustrate ako sayo! Naguguluhan ako.

Hindi ako makapagsalita at tanging pagbuhos lang ng iyak yung nilalabas ng mata ko.

"Jade. I like you." Hindi na ako nabigla. Hindi ko alam. Dahil alam ko? Dahil hindi naman talaga ako tanga at manhid para maramdaman yun? Pero oo, tanga nga pala ako, kasi pinapaniwala ko yung sarili ko na hindi totoo yung nararamdaman ko? Damn!

"Tristan.. hindi pwede..." Nagulat naman ako ng bigla siyang tumawa. He's laughing but he's crying. Wait, w-what? Is he? Tristan, don't cry! You don't deserve to cry. Damn me! Damn you, Miracle! Damn you for making Tristan cry. What the hell did you do?!

"Yeah. I know. Hindi naman talaga pwede." Ngumiti siya ng mapait.

"Hindi pwede kasi sino nga ba naman ako? Ako lang naman yung lalaking... yung lalaking ginamit mo noon."

Hindi ko alam pero parang nabagsakan ako ng mabibigat na bato, dahil sa sakit. Ano bang sinasabi niya? Bullshit. What the hell is happening with me? Bakit ba sabay sabay nalang?

"Ano bang sinasabi mo...." I sobbed. He stares straight into my eyes while biting her lowerlip. Para pigilan yung hikbi niya.

"Jade. Tangina." He cussed. "Tangina kasi ginaganito mo ako." He walks towards me closer.

"Tangina kasi binabaliw mo'ko. Tangina kasi nababaliw nako. Tangina kasi nababaliw na ata ako sayo."

"Tangina kasi kahit alam kong hindi ko kayang palitan si Aaron dyan sa puso mo, sumusugod pa din ako."

"Tangina ko kasi kahit natatakot ako na baka wala lang patungunan yung nararamdaman ko...." He hold my hand and stares on it. "....sinusubukan ko pa din."

"Tangina kasi natatangina ako sa sobrang pagmamahal sayo."

--