Miras Kavlettiler (DÜZENLENİYOR...)

B:33

'Biraz kitaplardan biraz ise senin cümlelerinden alıntı yapacağım. Ben başka türlü anlatamam ki derdimi. Sanki kendi cümlelerim yok gibi. Kullanacağım kelimeler yok gibi. Yada sanki eksik olacak içimdekileri anlatamayacağım gibi. Affet. Sevgimi bile kendi kelimelerimle anlatamayacağım için'

'Hani bazılarının yüreğe iyi gelen yanı vardır armağan gibidirler bak başladım işte okuduğum kitaplardan şiirlerden alıntılar yaparak anlatmaya. Sen beni biliyorsun başka türlü yapamam ki ben. '

'Neyse ne diyordum. İşte bazılarının yüreğe iyi gelen yanı vardır armağan gibidirler. Buğlem de öyle işte hayatımda. Öyle iyi geldi ki yüreğime sevmeden edemedim. Özlem gittikten sonra bir daha kimse olmaz sanıyordum. Bir daha kimse giremez dedim kalbime. Ama öyle olmadı işte. Buğlem girdi kalbime.'

'Öyle güzel gülümsüyor ki. Biliyorum çok fazla görmedim gülümsemesini. Evliliğimiz hep kavga hep tartışma içinde geçti. Ama olsun yine de gördüm gülümsemesini. O gülümsediğin de ona hep şunları söylemek istiyorum. Ah canım neşesi. Güldüğün zaman cennetin kapılarını açtırıyorsun. Çiçekler açtırıyorsun gönlümde. Sen cennetin yer yüzüne inişi, Sen cenneti yâr yüzünde keşfedişimsin. Ama söyleyemiyorum işte. Hani bazı şeyler vardır söylenilmez hani bazı şeyler vardır bırak söylemeyi sendne başka kimsenin okumadığı deftere bile yazılmaz'

'Şimdi sen diyorsun ki neden geldin buraya. Bende bilmiyorum ki. Senden başka gidecek kimsem yok ki benim. Ben ne zaman derdim sıkıntım olsa hep sana gelirdim. Hep sana anlatırdım. Sende başkasına hiç anlatmadım ki derdimi. Senden başkasıyla paylaşmadım ki neşemi. Biliyorum beni dinlemek istemiyorsun. Anlıyorum. Gerçekten anlıyorum. Haklısında. Kendimi senin yerine koyuyorum bazen. Ben olsam affetmem ki seni. Ama yine de sana geldim. Bütün bunları bilerek sana geldim. Ama git dersen giderim. Onu nasıl sevdiğimi anlatmam sana. Atarım yine içime. Yine kendime anlatırım. Yine kendimle dertleşirim.'

'Gideyim mi abi'

'Peki gidiyorum'

İçinde ki buruk hüzünle abisinin mezarının başından ayrıldı Berat. İlk defa geliyordu buraya. İlk defa konuşuyordu abisiyle. Mezarlıktan çıkacakken onu gördü. Özlem'in mezarını. Sanki orada kendisini bekliyordu. Hislerini biliyor da açıklama bekliyor gibi. Mezarın yanına geçip çömeldi.

'Yaşadığım falan yok Özlem. Hayatın bir anlamı. Yaşamanın bir değeri yok. Abimle sen gittikten sonra değişti her şey. Darmadağın oldu hayatım. Ama ne yalan söyleyeyim. Mektubunu ilk okuduğumda vicdan azabından geberiyordum. Suçluluk duygusu bitirmişti beni. Evet öfkeliydim sana. Aslında en çok kendime. Beni bırakıp gittiğin için. Başka biriyle evlendiğim için. Onunla her uyuduğumda sana ihanet ettiğim için ölüyordum. Sanki kalbim sürekli paralara ayrılıyordu ama yaşamaya devam edebilmek için zoraki kan pompalıyordu. Sonra bir haber geldi. Dediler ki sen ölmeden başkasına vermişler seni. Oturdum günlerimi gecelerime kattım. Araştırdım. Soruşturdum ama buldum. Bana gelen sahte intihar mektubunu. O yazılanların hiç birinin sana ait olmadığını. Arkanda bana bir mektup bile bırakmadığını. İstemediğin bir adama verdiler diye ettiğin intiharı. Bir de şey var. Kardeşin söyledi. Ölürken benim evlendiğimi bilmediğini söyledi. Ama biliyor musun. Bir nebze olsun içim rahatladı. Aylardır kendimi senin katilin olarak görüyordum en azından vicdanım rahatladı. Ama sana olan bir kinim vardıya. O hiç geçmedi biliyor musun. Keşke gelseydin bana. Seni başkalarına verdikleri gün gelseydin bana. Belki hayatımız daha güzel olurdu. Şu omuzumda ki yükleri bir nebze olsun varlığınla alırdın sırtımdan. Keşke hep senin sevgin baki kalsaydı içimde. Ama keşkelerin bir önemi olmadığını anladım. Az önce sana kinim var dedim ya. Yok aslında Kızgınlık o sadece. Geçer zamanla. Kırgınlığım da yok. Böyle olması gerekiyormuş oldu işte. Üzülmüyorum sanma, hala canım nasıl yanıyor bir bilsen. Ama bu acının nedenini biliyorum ben. İçimde sana ait olan o tarifsiz mutluluğum bitti. Hayatıma uğradığın için teşekkür ederim. Bu durumda ne denir bilmiyorum hiç. Ama onunla evlendiğim için pişman değilim artık. Onu sevdiğim için de pişman değilim. O öyle güzel ki öyle candan bir gülüşü var ki. Belki sevmesem pişman olurdum. Ne yapalım Özlem, kısmet değilmiş işte, beraber yaşamakta beraber ölmekte...'