TUJUH

157 15 2
                                    

"Hello, assalamualaikum..?" Seseorang telah menjawab panggilan itu.

Syuzana terkejut. Berkali-kali dia menelan air liurnya. Tangannya berpeluh. Kepalanya berasa agak pening.

Biar betul! Asyiif angkat?!

Tak! Tak mungkin Asyiif angkat?! Bentak Syuzana sendiri. Terkelip-kelip matanya memandang Hanizah yang sudah merenungnya semacam.

"Ehemm," deheman ini...sah ini Asyiif! Tapi bukankah terlalu mustahil untuk Asyiif mengangkatnya? Sedangkan selama ini sudah hampir sebulan dia menelefon Asyiif namun hampa kerana Asyiif langsung tidak mengangkatnya. Kecewakah dia bila Asyiif tidak mengangkatnya? Sekarang Asyiif angkat kenapa pula tidak menyapanya? Malu?

Syuzana masih lagi membisu.

Kcing!

10 sen telah ditelan oleh telefon awam itu. Panggilan yang berbaki 20 sen masih berjalan walaupun tanpa ada langsung bicara.

Asyiif yang menjawab panggilan itu sudah tertunggu-tunggu si pemanggil itu menyapanya. Tapi apabila tiada kata-kata mahupun balasan salam sudah cukup untuk membuktikan si pemanggil terkejut kerana panggilan yang selalunya tak berjawab kini berjawab.

Keluhan Asyiif dari dalam telefon didengari Syuzana. Menggigil dia memegang telefon itu. Tahu diri tu menggigil kenapa taknak letak je telefon tu Syuzana oi?

"Walau siapapun awak, jaga diri. Assalamualaikum.." Dan panggilan itu dimatikan. Asyiif tersengih sendiri.

Jujur dia sebenarnya tahu siapa pemanggilnya dan disebabkan itulah dia berani untuk menjawab panggilan itu. Peristiwa hari ini sudah cukup membukti segalanya...

"Wei! Ibu panggil kenapa tak sahut?!" Teguran daripada Azri adiknya mematikan lamunannya.

"Hah? Ibu panggil? Bila masa? Aku tak dengar pun," ujar Asyiif. Bila masa ibu panggil? Tak dengar? Hmm, boleh ke dengar kalau dari tadi asyik tersengih teringat cik pemanggil je.

"Dah lama ibu panggil kau tau tak? Dah, pergilah dapur sana tengok ibu nak apa." Balas Azri.

Asyiif tidak membalas namun kakinya laju menuju ke dapur.

"Ibu? Ibu panggil abang ke? Maaflah, abang tak dengar..."

******

"Umi kau ambil kau kan harini?" Soal Hanizah kepada Syuzana. Syuzana yang tadinya menguis pasir terhenti. Wajah Hanizah dipandangnya. Kisah Asyiif menjawab panggilannya langsung tidak diceritakannya.

"Ambil.." Jawab Syuzana sepatah.

"Habistu asal muka muram je? Macam mak tak ambil. Ke ada apa-apa tadi?" Tanya Hanizah lagi. Pelik dia dengan Syuzana. Habis je dia menggunakan telefon awam, mukanya asyik ditundukkan ke bawah saja. Ada apa-apa ke terjadi?

"Eh..taklah. Tak ada apa-apalah.." Nafi Syuzana dan secara tiba-tiba suara Asyiif kini bergema difikirannya.

Walau sesiapapun awak, jaga diri..

Jaga diri..

Jaga diri.

Ayat itu berulang-ulang kembali di minda Syuzana. Mukanya menjadi merah. Tangannya memintal-mintal hujung bajunya.

"Nurul Syuzana Hanani! Kau kenapa ni? Baik kau kongsi dengan aku sekarang....." Ujar Hanizah. Parah betul kawan dia seorang ini. Tadi asyik menundukkan kepalanya saja, sekarang muka pula jadi merah. Sah ada sesuatu berlaku!

"Err...mana ada apa-apa!" Nafi Syuzana lagi.

"Okaylah. Aku taknak tumpang umi kau. Aku balik sendiri!" Ugut Hanizah.

Lelaki Berambut Hutan RimbaWhere stories live. Discover now