Revelation

Hoofdstuk 1

"Laten we maar naar huis gaan" mompelde Rubi nadat ze gezien had hoe Shay door de kroeg ging. Hij kon niet meer rechtuit lopen en had ondersteuning van het meubilair uit de kroeg nodig om overeind te blijven. Ze wierp een blik op de rest van de groep en zag dat het niet veel meer scheelde voordat zij ook dat punt zouden bereiken. Rubi schudde even haar hoofd en sloeg het laatste beetje wodka achterover voordat ze opstond. Ze haalde haar mantel van de stoel en trok deze aan.
"Waar ga je heen?" vroeg May met een dubbele tong.
"Huis, pa komt thuis vandaag."
May was blijkbaar nog helder genoeg om na te denken want ze knikte naar Rubi als antwoord. Ze deed een poging om ook op te staan maar plofte al snel weer terug op de zitting van de stoel. May produceerde een geluid dat als een grom klonk en probeerde het nogmaals. Voordat ze de zitting opnieuw kon raken had Rubi haar al vastgegrepen en omhoog getrokken. Rubi trok May's mantel van de stoel en sloeg die om May's schouders. Ze sloeg een arm om haar heen en loodste haar naar buiten. Net voordat ze naar buiten stapten stak Rubi nog even een hand omhoog naar de barman als gedag. De anderen zouden wel thuiskomen, al zou dat even duren nu ze ladderzat waren. Ze hoopte maar dat ze niemand lastig zouden vallen. Eenmaal buiten sloeg de kou in haar gezicht, waardoor ze ietwat beter wakker werd en het de alcohol naar achteren duwde.

Rubi hield het hele gewicht van May in een arm en probeerde haar evenwicht te bewaren met de andere. Zo gingen ze de smalle en kronkelende straatjes van het stadje door. Het geluid van hun hakken klonk luid in de stille straten. Gelach klonk achter een aantal deuren, het licht dat in de kamers aanstond viel door het raam en verlichtte de anders zo donkere straten. De huizen stonden dicht op elkaar. Ratten sprongen af en toe voor je voeten langs en afval lag in de smalle steegjes naast de huizen. Eens in de zoveel tijd werd dat verbrand. Edora was een van de grootste steden in heel Aisuin. De handelaars kwamen hier graag aangezien het plein en de markt hier erg groot waren. Dat had van Edora een handelsstad gemaakt. Helaas zorgde dat er ook voor dat er veel mannen met de bemanning van schepen mee gingen, om te proberen de rijke handelaren te evenaren zodat zij hun families een beter leven konden bieden. Zo ook Rubi haar vader. Eens in de zoveel tijd kregen zij en haar moeder een brief van hem. Daar stonden dan de verhalen in van dingen die hij meemaakte, Rubi las deze altijd meerdere keren en bewaarde ze dan om ze nog eens terug te lezen. Inmiddels was de koffer in haar kamer vol en in de laatste brief van haar vader had gestaan dat hij aan het einde van de herfst terug zou zijn. Dit was de laatste dag van de herfst dus Rubi hield hoop, hoop dat hij terug zou zijn.

Hierdoor kon ze voor haar gevoel niet snel genoeg thuis zijn nu ze eenmaal weg was uit de kroeg. May was echter niet zo snel meer en dat zorgde ervoor dat Rubi haar bijna vooruit trok.
"Rubi" kon May nog net mompelen voordat ze haar hand voor haar mond weghaalde. Een zurige lucht vermengd met een walm van alcohol kwam Rubi tegemoet en ze hoefde niet eens te zien wat er gebeurd was. Rubi greep May's haar en hield het boven haar hoofd. Even later ging May weer rechtop staan en veegde ze haar mond af. Ze schonk Rubi een flauw glimlachje dat haar ogen niet bereikte. Rubi liet May's haar los en sloeg haar arm weer om May heen. Dit keer hield ze het tempo dat May aangaf aan, in de hoop een herhaling van net te voorkomen. Rubi wist de weg naar het huis waar May woonde blindelings en besloot een kortere route te nemen. Ze loodste May een van de steegjes in, waar geen licht van de huizen kwam. Rubi woonde hier echter al haar hele leven en kende ook deze steegjes uit haar hoofd. Ze had er vaak genoeg gebruik van gemaakt, ook al hadden haar ouders haar dit verboden. Bijna vergat Rubi een afslag, ze was net op tijd met voorkomen dat May haar hoofd tegen een muur stootte. Er hing een muffe lucht in de steegjes en Rubi wist dat er in deze buurt veel mensen beroofd werden. Ze was dus erg op haar hoede toen er achter hen een kuchje klonk. Ze hield een hand voor May's mond en haar vriendin tilde even haar hoofd op om Rubi vragend aan te kijken, voor zover Rubi de uitdrukking van haar vriendin kon zien. De voetstappen van degene die achter hen had gestaan verwijderden zich en Rubi haalde opgelucht adem. Ze haalde haar hand van May's mond en trok haar weer mee. Ze gingen in een snel tempo door de rest van de steegjes. Normaal ging Rubi hier rennend doorheen, maar dit lukte nu alleen niet omdat May niet zelf meer rechtop kon staan.