De volgende dagen bestonden voornamelijk uit reizen naar het volgende dorp en daar rusten. Rubi was niet weg te krijgen bij het boek van Speero, tot grote irritatie van Ezio, die dan vaak alleen op pad ging. Rubi had al snel door dat er veel meer schuil ging in de wereld van de magiërs. Er zaten in bepaalde delen van het boek handgeschreven teksten, van dingen die later veranderd waren of anders gelopen waren. Ook waren er aan het einde van het boek spreuken bij geschreven, hierbij stonden geen illustraties, maar wel altijd een zin in de vreemde taal. Rubi had geprobeerd een zin uit te spreken zoals ze dacht dat het moest, maar dat maakte het alleen maar vreemder. Haar ketting bleef echter gloeien en de tinteling als ze hem aanraakte werd groter. Rubi had hem dan ook al een paar keer in haar handen gehad en ermee gezwaaid om te zien of er iets mis mee was. Dit leek echter niet het geval te zijn en ze had hem dan ook iedere keer weer teruggehangen om haar nek. Het einde van het dikke boek kwam in zicht en Rubi was benieuwd of de spreuken ook echt zouden werken. Ze nam een spreuk die haar vrij ongevaarlijk leek, de illustraties gaven aan dat er een lichtje boven de handpalm zou zweven. In het begin van het boek had ze gelezen dat een magiër in opperste concentratie moest zijn om de magie op te kunnen roepen, dat was dan ook wat ze probeerde toen ze haar ogen sloot en haar handen bovenop het boek, in haar schoot legde. Tintelingen schoten vanuit de ketting door Rubi's lichaam en ze kneep haar ogen dicht terwijl ze de zin uit het boek in haar hoofd bleef herhalen. Toen Rubi voorzichtig naar haar handen keek zag ze dat er niets gebeurd was. Ze slaakte een zucht en sloot haar ogen opnieuw. Weer gebeurde er niets. Zo probeerde ze het nog een aantal keer, totdat ze het opgaf. Ze klapte het boek dicht en legde het naast haar neer. Ezio kwam de kamer ingestapt op het moment dat ze dat deed en Rubi keek op.
"Dus, je hebt het eindelijk uit?" zei Ezio hoopvol terwijl hij op een stoel in de kamer ging zitten. Rubi schudde haar hoofd en lachte.
"Nog niet, ik was wat aan het proberen maar het lukte niet." Ezio knikte langzaam en stond plots op. Hij liep naar Rubi toe en wees naar haar romp.
"Wat doet die ketting van je?" zei hij terwijl hij angstvallig naar Rubi keek. Rubi haalde de hanger omhoog en legde de ketting in haar hand. De steen in de hanger verlichtte een deel van de wat donkere kamer waar ze in zaten. Verbaasd liet Rubi de hanger voor haar ogen bungelen.
"Dat deed ie vanmiddag nog niet," was het enige nuttige dat Rubi uit wist te brengen. Ze haalde haar schouders op en stopte hem weer terug onder haar shirt, waar de gloed van de steen vaag zichtbaar was door de stof. Ezio bleef er wantrouwig naar kijken maar liet het rusten. Ezio en Rubi liepen na het voorval samen naar beneden om op het pleintje een herberg te vinden waar ze wat konden eten. Rubi's buideltje met geld werd echter snel lichter en ze wist dat ze dit niet lang meer vol konden houden. Ze bedacht zich dat ze dit Ezio diezelfde avond nog zou vertellen.Rubi snoof de frisse lucht op toen ze eenmaal buiten stond. De kamer die ze gehuurd hadden rook muf en er hing een vreemde weeïge geur, ze was dan ook blij dat ze er even uit was. Al snel vonden ze een geschikte herberg en kozen ze een tafel. Terwijl Ezio het eten ging bestellen scande Rubi de ruimte. Er waren een aantal groepjes mannen die luidruchtig praatten, maar ook een aantal mensen die alleen zaten. Rubi's blik viel op een man in de donkere hoek, vlak naast de bar. Hij droeg een kap over zijn hoofd en zat van zijn bier te drinken terwijl hij mensen observeerde. Toen Rubi hem bestudeerde keek hij terug haar kant in. Rubi wendde snel haar blik af om problemen te voorkomen, maar ze voelde de man staren. Van tijd tot tijd wierp ze een blik in zijn richting maar iedere keer als ze dat deed, staarde de man terug. Ezio die terugkwam met het eten was dan ook een welkome afleiding. Hij ging voor Rubi zitten, wat ervoor zorgde dat Rubi uit het gezichtsveld van de man was. Ze had al een tijd niet meer gegeten en viel dan ook aan op het eten toen het voorhaar stond. Nadat ze beide duf waren van het vele eten gingen ze terug naar de herberg, waar ze de nacht door zouden brengen. De deur van de herberg was zwaar en maakte veelgeluid toen ze hem openden, maar Rubi hoorde de deur pas laat dichtvallen. Hierdoor keek ze even achterom en ze zag een schaduw de andere kant in lopen. Ze haalde haar schouders op en liep verder, vast iemand die op hetzelfde moment naar huis ging. Ezio had het niet in de gaten gehad en liep door. Het plein waar ze overliepen was rustig, zoals vaker het geval was in de avonden. Rubi's aandacht ging toen naar haar hanger. De hanger gloeide nog altijd op Rubi's borst, ook Ezio leek het in de gaten te hebben maar negeerde het. In de donkere avondlucht was het schijnsel door haar shirt lichtjes zichtbaar. Rubi hield haar omgeving in de gaten, in de hoop dat niemand de gloed zou opvallen. Dit bleek gelukkig niet het geval, ze konden zonder problemen teruglopen naar het gebouw waar ze een kamer gehuurd hadden. Al snel lagen Rubi en Ezio beide op bed. Rubi wierp nog een laatste blik op het boek, dat naast het bed op de stoel lag, voordat ze haar ogen sloot.
JE LEEST
Revelation
FantasyPart I - Diep verstopte geheimen komen boven water en de wereld raakt verstrikt in een schaakspel van magie en macht. Sprookjes worden werkelijkheid en gevaar ligt op de loer. Nadat Rubi's vader verdwijnt besluit zij om in zijn voetsporen te treden...