Revelation

Hoofdstuk 8

Zo gingen er nog een aantal weken voorbij, waarbij Rubi op het dek hielp en Ezio ondertussen een goede vriend werd. De rest van de bemanning leek haar vooral te vermijden. Rubi en Ezio deden allerlei klusjes op het dek en af en toe mocht Rubi zelfs de kok helpen. Hier was ze blij mee aangezien er niet veel te eten was aan boord van het schip. Ze zag haar lichaam dan ook al snel veranderen van het gebrek aan eten. Haar gezicht was ingevallen en de broek die ze gekocht had op de markt was langzaam te groot aan het worden. Het was ook aan de rest van de bemanning te merken, men was snel geïrriteerd en dat kwam de sfeer op het schip niet ten goede.
"Land in zicht!" werd er geroepen terwijl Rubi en Ezio bezig waren met het controleren van de touwen en zeilen. Rubi's hoofd schoot omhoog en ze keek richting de horizon. Ze liep net als de rest van de bemanning naar de rand van het dek om het beter te kunnen zien. Bij het zien van het stipje in de verte kwam er een grote glimlach op haar gezicht. Er werd gejoeld door de rest van de bemanning en iedereen kwam in beweging om het schip klaar te maken om aan te meren. Kisten waarvan Rubi het bestaan niet wist werden omhoog gehaald uit het ruim en op het dek geplaatst. Men was in een rap tempo alles aan het opruimen en aan het klaarzetten. Het was een chaos op het dek. In die chaos zocht ze naar Ezio, die ze vond bij de zeilen. Hij was de zeilen aan het heisen met een aantal anderen, op die manier zouden ze het snelst aan kunnen meren. Rubi werd geroepen vanaf de andere kant van het schip en baande zich een weg tussen de heen en weer rennende bemanning door. Eenmaal daar kreeg ze de opdracht om het touw van het anker klaar te leggen zodat men het uit kon gooien als het zover was. Ze knikte en ging zwijgend aan het werk. De sfeer op het schip werd steeds opgewekter naarmate ze dichterbij de haven kwamen. Rubi's heimwee werd naar de achtergrond geduwd door haar blijdschap.

Eenmaal in de haven werd er geankerd en kon men het schip verlaten. Kisten werden van het schip geladen en de bemanning trok de stad in. Ook Rubi en Ezio trokken de stad in met de rest van de bemanning. Het was druk op straat en ze kwamen uit op een marktplein. In het midden van het marktplein was een verhoging opgesteld, daar omheen stond het vol met publiek. Er werd wat geroepen vanaf de verhoging maar Rubi kon niet opmaken wat er precies verteld werd. Ze haalde haar schouders op en voelde even of het buideltje om haar nek er nog zat. De kapitein had de bemanning net een gedeelte van het loon gegeven. Ze zag dat het groepje waarmee ze mee waren gelopen een van de kroegen in dook die aan het marktplein zaten. Rubi keek Ezio aan en wees in de richting van de kroeg. Ezio knikte instemmend en samen liepen ze in de richting. De versierde houten deur ging krakend open en de lucht van een houten haard gemengd met de lucht van alcohol kwam hen tegemoet. Rubi en Ezio stapten naar binnen en de deur viel achter hen dicht. Een wat gezette man kwam Rubi lallend tegemoet en ze wist hem nog net te ontwijken waardoor hij verderop tegen de muur zakte. Hij hief zijn halfvolle bierpul naar Rubi, waarop Rubi zich omdraaide en verder de kroeg in liep. Ze stak twee vingers op naar de barman en legde het benodigde geld op de bar toen ze de pullen aannam. Ze koos een tafel in de hoek en zakte daar op een stoel. Ze slaakte een zucht en keek Ezio, die naast haar was gaan zitten, glimlachend aan.
"Dit heb ik gemist", zei ze terwijl ze haar pul naar haar mond bracht en een slok nam.

Later die avond kregen Rubi en Ezio moeite met lopen en waren er meerdere opstootjes in de kroeg. Voorzichtig stonden Ezio en Rubi op, steun zoekend aan de tafel die hen overeind hield. Een pul vloog voorbij Rubi's hoofd en even keek ze verbaasd achterom, naar de plek waar de houten pul was geland. Toen pas kregen Ezio en Rubi door dat de hele kroeg rumoerig was en opstootjes liepen uit in gevechten. Ezio greep Rubi's pols en zo goed en kwaad als het ging probeerden ze tussen de mensen door te lopen, naar de deur van de kroeg. Hun pad werd echter geblokkeerd door een groot uitziende man, hij had vettig bruin haar en een glimlach waarvan een aantal tanden misten. Pas toen hij op hen af kwam zag Rubi een glinstering van een mes in haar ooghoek. Ze dook bovenop Ezio toen de man uithaalde, waardoor ze beiden op de grond terechtkwamen. Tot Rubi's opluchting had de man zich op iemand anders gefocust en had hij zijn volledige aandacht van hen afgewend. Ze slaakte een zucht en was door de adrenaline meteen een stuk helderder. Hierdoor lukte het haar om op te staan en Ezio ook overeind te trekken. Rubi was hierdoor geconcentreerd op Ezio en incasseerde een klap op de achterkant van haar hoofd. Ze verloor haar evenwicht en kwam op een van de tafels terecht. Het duurde even voordat haar zicht scherp werd en ze weer kon focussen. Ze wist ternauwernood een mes te ontwijken door opzij te rollen, waardoor het mes diep in het hout van de tafel drong. Haar aanvaller had echter weinig moeite nodig om het mes uit het hout te trekken en stond al weer klaar voor een volgende poging. Rubi deed een stap achteruit en voelde haar rug tegen de koele muur. Haar aanvaller grijnsde en kwam dreigend op haar af. Paniekerig zocht ze naar een uitweg, die er niet was. Net voordat de man uithaalde met zijn mes zag Rubi een houten kruk op zijn hoofd uit elkaar splinteren. De man zijn ogen draaiden weg en hij viel met een doffe plof op de grond. Ezio stond met een triomfantelijke grijns bij de voeten van Rubi's aanvaller, met een restant van de kruk in zijn hand. Rubi slaakte een zucht en stapte over de man heen en hurkte daarna om het mes op te pakken. Dat stopte ze in haar broekzak voordat Ezio haar naar buiten trok.

De koele buitenlucht zorgde dat Rubi zich wat beter voelde. Ezio voelde voorzichtig aan de plek waar ze geslagen was en Rubi haalde sissend adem toen zijn hand met de plek in aanraking kwam. Toen Ezio zijn hand terugtrok zag Rubi wat roods aan zijn vingertoppen. Pas toen had Rubi door dat Ezio ook niet ongeschonden uit de kroeg was gekomen. Zijn lip was kapot en er zat een grote blauwe plek op zijn hals. Rubi opende haar mond om te vragen wat er was gebeurd maar Ezio was haar voor.
"Het gaat wel, laten we een plek zoeken waar we kunnen overnachten." Rubi knikte als bevestiging en liet haar ogen over het plein gaan.
"Daar", zei ze terwijl ze naar een slecht verlichte herberg wees. Zonder een woord te zeggen begonnen ze te lopen.

Even later ploften ze neer op het bed, Rubi trok haar schoenen uit en liep naar de teil met water die de herbergier op hun kamer had gezet. Ze hadden een kamer gehuurd voor de nacht en nadat de herbergier hun verwondingen had gezien had hij erop gestaan dat ze de teil met water gebruikten. Ze waste haar gezicht en het water verkleurde langzaam. Toen ze klaar was liep ze naar het bed en kroop ze onder de dekens.
"Ik slaap wel op de grond", zei Ezio terwijl hij het kussen van het bed af trok en naast het bed gooide. Rubi was te moe om er tegenin te gaan en zakte weg in een diepe droomloze slaap.