Ashlyn's POV
***
"Tapos ka na bang mag-isip kung ano ang posibleng problema ko?", sabi ni Elaine. Tinignan ko siya ng nakataas ang isang kilay.
"Kung alam mo palang nagtataka ako, ba't 'di mo pa sabihin yung gusto kong malaman?", sarkastiko kong sabi.
"Fine... I was just thinking. What did Avery mean? Diba sabi niya, yung mga ginawa niyang kalokohan sa'tin ay para lang mapansin natin siya? Pero bakit sabi niya...except yung kay Kevin? What did she mean by that?", sabi niya. Teka, akala ko ba di na niya yun papansinin?
"I thought you moved on already? Tyaka akala ko di mo na yun papansinin...", I replied. Umupo kami sa upuan malapit sa may bakod ng rooftop. Medyo nakakatakot din kasi medyo mababa din yung bakod. Ano bang naisip ng naglagay nito kung hanggang bewang din lang naman yung bakod?
"He's my freaking ex okay? And we were like together for two freaking years. Di yun madaling kalimutan noh.!", affected much din kasi 'tong isang toh eh. I just nodded as a reply.
"Ikaw nga eh, three months lang kayo pero hanggang ngayon di ka pa nagmu-move on", sabi pa niya.
"Akala ko ba problema mo pag-uusapan natin? Ba't nadamay ako?"
"Because we have the same background and problem; how to move on from our past", sabi niya. I just let out a deep sigh before responding.
"Yung sa'min kasi, kahit three months lang kami, we were bestfriends in a very long time. Alam mo naman yun diba?", I replied.
"O, ano mas masakit? Longtime bestfriend? O two-year boyfriend?", tanong ko pa.
"Pwede bang pareho nalang? Mahirap din kasi yung dalawa eh", Elaine replied.
"Change topic nalang. Uhm....ba't curious ka sa sinabi ni Avery?", pag-iba ko ng usapan.
"I don't know. Nakaka-curious lang talaga. Besides, ginawa pa niyang exception yun. It just doesn't make any sense...", she said with a frown on her face.
"Sus! Ang sabihin mo, 'di ka pa nakaka-move on!", pagpagaan ko ng mood niya. Effective naman, naasar nga eh!
"Huy hindi ah! Porke curious hindi pa naka-move on? Di ba pwedeng nakapagtataka lang talaga?", haha...na-offend talaga.
"Sus! Ang sabihin mo, mahal mo pa yung tao!", guilty much.
"Ang kulit mo talaga! Daig mo pa elementary! Sabing hindi eh!"
"Haha...sige protesta pa! Guilty means true sabi nga nila...", pang-aasar ko sa kanya.
"Whatever..."
"See? I always win...", I said jokingly.
"Eto ang dahilan kung bakit sa'yo lang ako nag-o-open ng problema. You have the sense of humor that even Jhasper and Cheska can't portray. You find a way to turn things around", sabi niya in a pretty convincing tone. Nginitian ko nalang siya and then gave her a hug.
"Honestly, I don't know why you're our leader. You're the youngest among us, yet you're our leader...", dagdag pa niya at kumalas.
"Simple, because I am who I am. There's no exact reason for a specific thing. I know those words does not seem meaningful for now, but, the time will come...", sagot ko sa kanya. For a moment, I really thought things were gonna turn around, slight lang pala. Her smile suddenly disappears.
"Ang sabihin mo, there is no exact reason for a specific TREASON! Siguro nga scripted lang yung mga sinabi niya eh. Gusto lang niyang kaawaan!", she said.
BINABASA MO ANG
When Past takes over Present
Teen Fiction"...Are you ready now that the past moved to the present?" Napaisip ako. Handa na nga ba akong harapin siya ulit? Handa na ba akong bumitaw sa nakaraan? - - - Paano kung yung mga pinagdaanan noon, ay bumalik ngayon? Paano kung ang misteryo noon, ay...
