Chapter 13: The Explanation

61 10 1
                                    


Raven's POV

***

Nangyari na ang kinatatakutan ko, he already knows his past na mahigpit na pinagbabawal nila tita.

Lumapit si Brittney kay Ethan at parang sasampalin pa niya ito. Buti nalang napigilan niya ang sarili niya.

"You are such a bastard!", sigaw ni Brittney kay Ethan at umalis na. Si Jhasper naman hawak ko parin at galit pa rin ito. Ngunit nakawala din ito sa'kin.

"That statement was the worst LIE I had ever heard!", sigaw ni Jhasper at nasuntok si Ethan. "You're his best friend at alam mo ba kung gaano siya nasaktan 3 years ago?! She nearly committed suicide kung hindi lang namin napigilan! Wag na wag mong sabihing ang babaw ng dahilan namin magwala dahil hindi mo alam ang pinagdaanan namin dahil sa pagdadalamhati niya! Pero isa lang ang rason kung bakit kami ganito magalit sa'yo at sa tingin ko hindi mo yun maiintindihan, we're her friends and we will never leave her or anyone behind...just like what you did" ~ Jhasper

"You have no idea how hard I tried to fix whatever the damn problem is!", sigaw ko sa kanya pabalik. But he just giggled, crazily, and weirdly.

"Oh, you're right. We have no idea. Do you know why?....because we never saw any effort from you. We have NO idea because you showed us that there was NO ideal solution!", and with those words, Jhasper left.

I ran to Ethan's side and helped him get up but he refused to be helped.

"Why didn't you tell me?", wika nito na naiiyak. I was speechless..

"No wonder I felt something different when I'm with her, she was my girl and I don't know why I let her go...", bakas sa mukha niya ang lungkot.

"Look...Ethan--", hindi ko alam kung saan magsisimula pero pinutol na din niya yung sasabihin ko...

"I don't want to say anything or ask or even hear anything now. I'm getting dizzy and I need my medicines. I'm going home", he said at umalis na. I feel so stupid and guilty dahil ako ang dahilan kung bakit nagka-ganito silang dalawa...


***

Ashlyn's POV

***

I grabbed my things and got out of the campus. Buti nalang early dismissal. To be honest hindi ko alam kung saan ako pupunta. Paulit-ulit kong naririnig sa utak ko yung huling nasabi ko kanina...

"...not his ex.."

"...not his ex.."

"...not his ex.."

"...not his ex.."

"...not his ex.."

Hindi ko alam ang nangyayarj sa'kin. I'm feeling dizzy at wala sarili hanggang...

"Beep!!!"

Muntikan na akong mabangga na dahilan para mapaupo ako...

"Oh my...Ashlyn!", sigaw ni tita Kristine na kabababa lang ng sasakyan, Ethan's mom...

"Are you okay?! God! Anong nangyari sa'yo?!", nag-aalalang tanong ni tita.

"I'm just feeling dizzy tita", sagot ko naman.

"Come with me, you need some rest", sabi ni tita kaya sumunod nalang ako sa sasakyan niya. We went to their house na kinagulat ko naman.

When Past takes over PresentTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon