BEYAZ TAKKELİ PRENS #TAMAMLANDI

1.KİTABIN DEVAMI

Esselamu aleykum ve rahmetullah..

Değerli mi değerli okuyucular;
2. Kitap değil de buradan devam edecek (değişik bi aksaklık oldu :( )

HAYIRLI OKUMALAR....

Telefonu usulca kapattım.
Ve sustum sadece.
İnanmalı mıydım?
Hiçbir şey bilemiyordum.

Telefonda bir kız, bana kardeşim olduğunu söylemişti.
Hatta bununla kalmayarak, yarım saat içinde evimde olacağını da eklemişti.
Beklemeye koyuldum.

Aklımdan şu 4 ay geçiverdi birden.
Annem, ve annem.

Ve benim üzülmeme dayanamayarak kalp krizi geçiren babam..

Gözyaşları, mutluluklar, hayaller, geçmişin yarası ve duygular..

Oysa ki bir kaç sene önce evlenmek istemeyen Rabia, şu an 4 aylık evli bir kadındı.

Gönlünün müezzini ile evlenmiş, bir de 2 oda 1 salon ev tutmuştu.
Fakat yine de hüzünlüydü.

Bunun adı da Kader'di.
En güzelden gelmişti...
En güzelden gelene; en güzel bakmasını da bilirdi Rabia.

Kardeşini düşündü Rabia.
Acaba gerçekten kardeşi miydi?

Rabia'nın bunu düşünmeye bile mecali kalmamıştı.

Ve zil çaldı.

Rabia, biraz bekledi.
Derin bir nefes aldı ve yerinden kalktı.

Kapıyı açtı,

-Merhaba Rabia

Rabia için zaman durmuştu o an.
Bir kendine, bir de karşısında duran,kim olduğunu bilmediği fakat tıpkı kendine benzeyen, mini etekli, saçları da boya olduğu çok belli olan sarışın, kaşları kontür kıza baktı.

Karşısında tam bir Rabia'nın yosma hali duruyordu.

Rabia eliyle içeri işaret edip, kafasını eğdi.
Çok şaşkındı.

Kadın içeri geçip bir koltuğa yayıldı ve çantasından çıkardığı sigarayı yakarak pişkin bir şekilde:

-Otursana ayol, rahat ol biraz. Dedi.

Rabia içinden bir 'Estağfirullah' çekerek kızın tam karşısına oturdu.

Patavatsız bir şekilde konuşmasına devam etti sarışın:

-Bak Rabia, beni iyi dinle. Ben senin, kardeşinim. Bizim anne ve babamız kavga edince o şerefsiz babam da seni alıp kaçmış. Ama buraya öyle sarılıp yılların hasretini gidermeye filan gelmedim. Sadece kardeş  olduğumuzu bil yeter.Buraya beni annem gönderdi çünkü seni çok özlemiş. Ama düğün günü sen bayılınca bir daha gelmeye cesaret bulamamış. Anlıyo musun? Şimdi senden tek isteğim var. Annem seni çok seviyo. Ama ben seni ve şu örümcek kafanı hiç sevmedim. O yüzden bizden uzak dur yeter anladın mı he?
Gerçi bu zihniyetle nerdeee?

Ayağa kalktı. Rabia tek bir kelime dahi edememişti. Bütün duyguları Rabia'nın kursağına tek tek dizdikten sonra kapıya yöneldi ve:

- Hadi ben kaçtım baayy.

Kapıyı çat diye Rabia'nın suratına kapattı.

Rabia hiç bir şey düşünemiyordu.
Yasin'i aramayı düşündü fakat onun kafasını karıştırıp eve çağırmak istemiyordu.

Koltuğa oturdu ve arkasına yaslandı.
Kafasını dinledi biraz.
Sonra doğrulup az önceki kadının oturduğu yere baktı ve küçük bir kağıt farketti.
Kağıdı aldı ve okudu.
Üstünde küçk bir not vardı:

Adım Reyhan.
Bu da telefon numaram:0536......