"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar."
-
Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik.
Geri döndük, kazanacağımızı...
🐣 Yıllar sonra, ilk defa?? Aşağıda Uygar'dan kısımlar da var. Bolca yorumla destek olursanız çook güzel olur💝
Kıraç - Yıllar Sonra
"Yıllar sonra da bir hazan sabahında,
Sessizce uyanırsam yüreğimde olacaksın.
İşte o an nerelerden duyacaksın...
Vakit çok geç bitmiş olacak.
Beni nereden bulacaksın?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Doğruyu bulmak için çok geç olacaktı ve şimdi dur diyemediğim kadar kayıp gidiyordu her şey elimden.
Hala bana silah doğrultan adam başını hafifçe yana çevirip anlamaz halde baktı. "Kabul ediyorsun gerçekten?" derken öyle şaşırmış görünüyordu ki bir an bu teklifi onun sunmadığını düşünecektim. "Bu kadar çabuk mu?"
Az önceki deli cesaretimin aksine sesim bu sefer daha tereddütlü çıktı. "Evet, ediyorum."
"Eskiden evli olduğun adamı öldürmeyi?"
"Bunu benden sen istemedin mi?" Parmaklarımın eklemlerini kütletirken tek omzumu kaldırıp indirdim. "Gelip sormadın mı dün?"
"Evet, sordum." Elini yumruk yapıp üstüne öksürdü, artık silahı tutuşu pek sağlam değildi çünkü ona biraz şaşkınlık yaşatmıştım. Eminim o da kendisinden daha aceleci olmama anlam verememişti. Artık bu adamın ardında kurulmuş planları daha iyi anlıyordum, Uygar da bu kadarına cesaret etmem sanmış olmalıydı. "Ben sordum ama... Biraz uğraştıracaksın sanmıştım."
Kendimi körü körüne teslim ediyordum, eğer Belçin bunu yaptığımı duysa hakkımda şüpheye bile düşmez direkt cezamı verirdi bana. İşte tam da bu yüzden Uygar'ı bir kez olsun görebilmek için onu öldürmeyi seçmenin bile bana evla geldiğini asla öğrenmemeliydi. Alçak bir kadın olduğumu düşünecekti, az önce kabul ettiğim teklife karşın şimdi kendim de şüpheye düşmüştüm. Tehlikeli bir yabancıyla anlaşmaya girişmek etik sınırlarım içinde değildi ne olursa olsun... Şimdi güçsüzlüğüm daha çok çarpıyordu yüzüme.
Ne o Yakut? Onu öldürmeyi göze aldığını göstererek güçlü durabileceğini mi sandın?
Gözlerimin önüne düşmüş uzun perçemi kulağımın ardına sıkıştırırken alt dudağımı hafifçe dişledim, bakışlarım yere eğilmişti. Düşünceli halimin karşımdaki yabancıya bana zarar vermek konusunda büyük bir fırsat sağladığının farkındaydım da şu dalgın halime engel olmak mümkün değildi bir türlü. Çok sonra "Ne yapmam gerekli?" diye mırıldandım.
