Dance is my Passion (RaStro)

CHAPTER 27 - FALL A PART

Halos tatlong linggo na ang lumipas nailipat na nga nila marilou si glaiza sa bahay bakasyunan nila sa batangas ng hindi nasusundan ng kahit sino... nauna pang mag kamalay ang papa nila kesa kay glaiza pinasya nilang dun na ito magpagaling hindi muna nila pinaalam sa ama nila dahil narin sa kalagayan nito..nagkaroon ng private nurse si glaiza at daily din ang bisita ni sed sa kapatid para sa check up nito....

Marilou: kamusta sya?(tanong nito kay sed habang nakatingin kay glaiza)
Sed: ok naman sya ang pinagtataka ko lang kung bakit di pa rin sya nagigising, ahm nurse maja pakipunasan naman si ate cha.
(utos nito bago tuluyang lumabas ng kwarto kasama ang kapatid)

Lumipas ang ilang minuto ng marinig nila ang nurse ni glaiza na tila sumigaw...
Nurse maja: doc, doc (at agad pumasok ang dalawa kita naman nila na tila nag kamalay na si glaiza)....

Ng magising nga ito ay wala nga itong imik pawang nakatitig lang sa mga kapatid...

Sed: kamusta ang pakiramdam mo ate cha nagugutom kaba (masiglang tanong nito)
Marilou: mabuti naman at gising kana cha nagalala kame sayo ng husto (sabad din nito pero si glaiza ay nakatingin lang sa kanila na tila nagtataka kaya si sed at marilou ay nagkatinginan lang din)....

Habang sila rhian na nasa amerika ay dun na nga nagpatuloy ng buhay kahit mahirap sa kanya na hindi makasama ang babaeng minamahal ay nagpakatatag ito..hindi nawala ang pagaalala nya rito at mas nadagdagan pa ng hindi nya na makontak ang kahit sino sa kamag anak ni glaiza...hindi nya maintindihan kung bakit andaming tanong na gumugulo sa kanya bakit bigla nalang itong nawala? ayus naman ang kanilang naging huling paguusap.. galit ba sa kanya si glaiza? pero ang higit sa lahat ay bakit pati pamilya nito ay hindi na sya kinakausap?..umaasa sya na isang araw ay gugulatin nalang sya nito dahil sa hindi na din sila babalik ng pilipinas napagdesisyunan nya na magtayo ng sariling dance studio sa amerika para kahit papano ay hindi nya ito masyadong mamiss pero lalo lang syang nalulungkot habang naaalala ang kasintahan..

Mis na mis na kita glai sobra sana naman magparamdam kana kahit sa text lang (sambit nito habang hawak ang larawan ni glaiza)...

Dahil sa wala ng naging balita si henry at skye kay glaiza ay tumigil narin ang mga ito pero sa twing naalala ni skye ang nangyare kay glaiza ay nakukunsensya sya kahit papano maging si henry pag naaalala ang anak ay di nya mapigilang hindi malungkot tila ngayon nya lang narerealize ang pag aalala para rito....

Flashback ...
Naalala nito ang unang araw na masilayan si rhian nung baby pa ito...

Henry: my princess (sambit nya habang karga ang anak tila tuwang tuwa ito habang pinagmamasdan nyang tulog ito sa kanyang bisig) thank you hon for giving me rhian in our life (sambit nya sa asawa habang su marlie na nakakatandang kapatid nya ay tywang tuwa din ng makita si rhian)
Janice: mamahalin at bubusugin natin ng pagmamahal si marlie at rhian hon now i must say that im complete aside from being your wife but also for a good mother to our kids...

Bata palang ay halos ibigay ni henry lahat para sa kanyang princessa..
Rhian: wow dad thank you po dito sa manika ha ang ganda i love you po
Henry: anything for you my princess i love you too...

Labing siyam na taon si rhian ng bago mamatay ang mommy nya dahil sa sakit nito ay si rhian parin ang huling habilin nito kay henry...
Janice: promise me hon that you always taking care of our princess(sambit nito na bakas mo ang hirap na nararamdaman dahil sa sakit) walang ibang mas importante sa buhay natin kundi sila wala ng yaman na tutumbas pa sa anak natin kaya ikaw na ang bahala sa kanika wag mo silang hahayaan masaktan..
Henry: i promise hon, i promise (nangingiyak na sambit nito bago halikan ang noo ng asawa ay tuluyan na ngang pumikit ang mata ng kanyang asawa hudyat na wala na ito halos hingal na hingal naman si rhian ng makapasok sa loob ng kwarto ng mama nya bumaksak nalang sya sa kinatatayuan ng makita ang wala ng buhay na ina)

Simula ng mawala ang mommy nya ay nawalan narin ito ng sigla si henry naman ay awang awa din para sa anak kaya ginawa nya ang lahat para kahit papaano ay maibsan ang lungkot nito....

End of flash back....

Henry: im sorry anak (tangi nyang nasambit habang inaalala ang nakaraan nito)

Cut to :
Kakagising lang ni rhian nakahiga lang ito habang nagmumuni muni at iniisip si glaiza ng makatangap ng tawag kay jhai at napabalikwas sya ng bangon dahil sa baka tungkol na kay glaiza ang babalita nito..

Jhai(vo): rhi kamusta kana(bati nito)
Rhian: mabuti naman kayo ba kamusta?
Jhai: ok naman kami..
Rhian: ahm jhai may balita naba kayo kay glaiza?
Jhai: pasensya na rhian pero wala parin eh hindi namin mahanap ang ate nya ang kapatid nya namang doctor hindi din namin naabutan sa ospital na pinag dudutyhan nya pakiramdam ko rhi parang may tinatago sila tungkol kay glaiza eh.
Rhian: pano naman nasabi(takang tanong nito)
Jhai: pakiramdam kulang bakit parang di sila nagaalala ng mawala si glaiza bakit pati ikaw di nila kinakausap...
Rhian: hindi naman siguro (pero napaisip din ito) ahm sige jhai salamat ha balitaan mo ako kung sakaling makita nyo sya...
Jhai: sige rhi magiingat kayo dyan.
Rhian: kayo din ikamusta mo nalang ako kay jhanz...(ng maibaba nya ang tawag tila kinutuban sya sa di maipaliwanag na nararamdam napaisip sya sa sinabi ng kaibigan)

Rhian: kung totoo man ang sinasabi ni jhai, bakit naman nila gagawin yun(kung ano ano na nga ang pumasok sa isip nya) baka inilayo nila si glaiza dahil ayaw nila ako para sa kanya hindi naman siguro ok naman ang pakikitungo nila sakin pero baka nga hayy ano bayan napaparanoid na naman ako erase hindi nila gagawin yon at alam kong ipaglalaban ako ni glaiza kahit sa pamilya nya (gulong isipin ni rhian ng mga oras na iyon)

Tila pinanghihinaan narin si rhian ng loob at pagasa na makita si glaiza dahil halos limang buwan ang matulin na lumipas mula ng mapadpad sila ng amerika dun na nga ang naging buhay nila nagawa narin ang dance studio na ipinangalan nya kay glaiza ang gdc dance learning studio naalala nya ang sinabi sa kanya ni glaiza noon...

Flashback*c11

Glaiza: importante ang mga kaibigan ko kayo importante kayo sakin kaya hindi ko maatim na makita silang ganon alam mo rhi ang pangarap ko pangarap din ng grupo natin kaya ginagawa ko ang lahat hindi lang para sakin pero mas higit para sa inyo kahit wala ako ang gusto maituloy ang laban ng grupo masyado ng mahaba ang panahong ginugol ko para maitaguyod yon kaya nd ko hahayaang mabuwag lang ng ganon..

End of flashback...

dahil sa kilala sila sa husay bilang mananayaw ay dumagsa ang mga kabataan na gustong matutong magsayaw bagay na ikinatuwa nila...

Your a really great dancer ms. rhian (puri ng isa nitong istudyante)
Rhian: thank you liza ikaw din your doing great your moves is so natural(ngiting pahayag nito)
Lisa: wow really well thats beacuse of you, so see you tomorrow well go ahead (at nagpaalam na sa kanya ang ilan pa nyang estudyante ng makapaglinis sya roon ay pumasok sya sa kanyang kwarto na andun lang din sa loob ng studio ginaya nya ito sa studio ni glaiza sa pilipinas kung san may kwarto kusina at kung titingnan mo talaga ay parang bahay na marahas nyang ibinagsak ang sarili sa higaan nakapikit na sya at nagmumuni muni ng sumagi sa isip nya si glaiza nangilid ang luha nya ng maalala ito... ng marinig nya ang tawanan ng mga kaibigan sa labas na tila kararating lang ng mga ito kahit panga hindi na sila kumpleto ay hindi sila nag hiwa hiwalay dun din sila nauwi sa studio na pinagawa ni rhian...pinunas nya ang kanyang luha, bumangon sya at lumabas para salubungin ang mga ito...

Derlyn: oh rhi, halika kumain na tayo bumili kame ng pagkain (aya nito at umupo sa harap nila bakas mo rito ang lungkot alam nilang si glaiza parin ang dahilan kung bakit ito nalulungkot nagkatinginan nalang silang magkakaibigan dahil maging sila ay naaawa para rito naging tahimik na nga si rhian at hindi na masyadong nakikipagusap sa kanila tanging pagtuturo ng sayaw ang kanyang pinagukulan ng oras dahil dun nya nakakalimutan ang lungkot sa twing maalala si glaiza pakiramdam nya kahit papano ay kasama nya ito)

Kahit panga abala si rhian sa pagtuturo ng sayaw ay di nya nakakalimutan na pumasyal sa lugar na may dagat dahil dito naalala nya si glaiza kasalukuyan nyang pinapanuod ang hampas ng alon sa dagat kasabay ng pagalala nya sa pinagsamahan nila ni glaiza...

Kung nasan ka man sana nasa mabuti kang kalagayan glai, hindi ko alam kung hanggang kelan ko kakayanin na hindi ka makasama pero sa ngayon kailangan kong magpakatatag alam kong dadating ang araw na makakasama din kita naniniwala ako sa pangako mo glai, i really missed you so much baby mahal na mahal kita - rhian's pov
.
.
.
.
.
Itutuloy