İKİ KELİME

İLK VE SON

"Gönlüne düşüp yüreğine tutunmaya çalıştım hep. Orada kalmak için ufacık bir umuda kelepçeledim kendimi" dedim gözlerinin içine bakarak. Sonra cebimden sigara paketini çıkardım, içinden bir dal sigara alıp dudaklarımın arasına yerleştirdim. Paketi masanın üstüne koyup sigaramı yaktım. "Ben sensizliğe alıştım en çok" dedim ardından. Gözlerimi yere çevirdim ve bir duman daha aldım sigaramdan. "Ben sensizliğe bile alışamadım Volkan. Olup da olmayansın sanki, varla yok arası bir şey bu. Ne zaman sevmeye çalışsam seni uzak kalıyorsun bana" dedi gözlerime bakarak. "Sen bana olan galibiyetlerini zafer sayıyorsun oysa ben hep yenilmeye hazırım sana bilmiyorsun."

İki çay söyledim ve sigaram bitmeden diğerini yaktım. Çaylar geldi, ellerim titriyordu şekeri atarken. "Senin yanın dünyanın en huzurlu limanı benim için. Titriyorum karşında farkında mısın? Gözlerinin mabedine bağlıyım ben, kalbinin içine. Sen kaçmak için uğraşan, ben gelmek için çabalayan oldum hep. Bu kadar gözünün önünde olduğum içindir belki de beni görmemen" dedim ve gözlerini kaçırdı hemen benden. Çayını yudumluyordu ve bardağı masaya bıraktı. Biraz düşündü ve konuşmaya başladı. "Hep senden kaçmak zorunda kaldım ben. Ne zaman yaklaşmaya çalışsam uzaklaştım senden. Ne zaman sevmeye çalışsam kaçtım yanından. Çünkü gidiyorum buralardan Volkan. Ve seninle son konuşmayı yapmak için geldim yanına. Vedalar acı olur, veda etmek için değil sende ki beni öldürmek için geldim. Sen beni sevmeye devam edebilirsin ama ben seni hiç başlamadan bitirdim" dedi suratı asık bir şekilde. Çantasını aldı ve kalktı masadan. Son bir öpücük kondurdu yanağıma ve kulağıma fısıldadı...

"Ben seni hep sevdim, geç de olsa bil istedim."

Gider ayak vurdu beni düşlerimin hislerinden. Şimdi nasıl sevebilirim bir başkasını ya da nasıl alışırım yokluğuna? Benim gelmek için geç kalanım gitmek için erken davrananım... En kibar küfürü ettin de gittin, en güzel sevdalara yenik düşsün yüreğin.