SERSERİ ÖĞRETMENİM 2

Seni İstemiyor

yBeliz den umudumu kaybetmeye başlamıştım.Odamdan başka araştıracak yer yoktu.Odamı da Belizlerle dolduramazdım değil mi?Annemin yanına indim.

''Bana boş bir oda verebilir misin?''

Evraklardan başını kaldırdı.Hala o evraklarla uğraşıyordu.

''Bunu benden neden istiyorsun.Evde kullanılmayan odalar var onlardan birisini kullanabilirsin.''

''Teşekkür ederim.''

İki odaya da baktım.İkisi de benim isteyeceğim türdendi ama diğeri daha büyüktü.Saate baktığım da geç olduğunu gördüm.Odama çekildim.Yarın ilk işim o odayı boşaltmak olacaktı.Telefonuma gelen mesajla irkildim.

Gönderen:Irmak Sarı 

Alıcı:Özgür Doğanay

''Seninle konuşmam lazım.''

Acaba ne konuşacaktı benimle.Umut'u anlatacaktı bana.Başka ne olabilir ki.

Gönderen:Özgür Doğanay

Alıcı:Irmak Sarı

''Tamam.Dinliyorum seni.''

Gönderen:Irmak Sarı

Alıcı:Özgür Doğanay

''Yüz yüze konuşmamız lazım.Telefonla değil.''

Gönderen:Özgür Doğanay

Alıcı:Irmak Sarı

''Nerede buluşalım?''

Gönderen:Irmak Sarı

Alıcı:Özgür Doğanay

''Sana geliyorum.''

Saate baktığım da daha 21.05 olduğunu gördüm.Çok da geç değildi.

''Ben bahçeye çıkıyorum.''

deyip çıktım.Bahçeye çıktığım da Irmak'ın çoktan geldiğini gördüm.

''Benimle ne konuşacaktın?''

''Annemler artık seninle görüşmemi istemiyor.''

''Seninle görüşmemi istemiyorlar.Pekala.''

''Ama ben bunu yapamam.Dostumu kaybedemem ben.''

''Ailen haklı Irmak.Ben yalancıyım Umut haklı ne de olsa.Ben de onların yerini tutardım.''

''Özgür yapma böyle.''

''Ben ne yapıyorum Irmak.Ailen sadece paranın peşinden koşuyor görmüyor musun?Senin iyiliğini isteselerdi onunla görüşmene izin vermezlerdi.''

''Onunla...''

Cümlesini tamamlamasına izin vermeden içeriye girmiştim.Benimle görüşmelerine izin vermiyorlarmış.Peh.Tabi Umut benden daha zengin onun babası onunla iş yapıyor.Suçlu ben oluyorum.

''Kiminle konuşuyorsun?''

''Kimseyle.''

Odama çıktığım da sinirlerim tepemdeydi.Allah'ım ben ne yaptım sana.Ellerimi saçlarıma götürüp çekmeye başladım.Onun ailesi ne aşağılıktı.Sadece paranın peşinden gidiyorlardı.Öyle mi olmak zorundaydık hepimiz.Hepimiz paranın esiri miydik?Hayır!Kendimi bir türlü toparlayamıyordum.Telefonum durmadan çalıyordu.Irmak'ın telefonlarını açmayacaktım.Kendi kendimi yerken uyuyakalmıştım.Ben ne ara uyumuştum.Gözlerimi açtığım da gün çoktan ağırmıştı.Saate baktığım da öğlen 12.00dı.Telefona baktığımda 20 cevapsız arama ve 15 mesaj gördüm.Hepsi Irmak'tı.Ona cevap vermeyecektim.Ondan uzak duracaktım artık.Uzak durmaya çalışacaktım en azından.O an gülüşü,kokusu geldi aklıma.İstemsiz gülümsememe sebep olmuştu.Şimdiden özlemiştim onu.Onu kırdığıma üzülmüştüm.Ama hayır o beni kırmıştı oysaki.Onunla görüşmeyeceğimi söylediğin de kalbimi söküp alsaydı daha iyiydi.Onu affetmeyecektim.Hatta ailesini affetmeyecektim.Telefon aynı şiddette çalmaya başladığın da uzaktan ekrana baktım.Atakan arıyordu.