SERSERİ ÖĞRETMENİM 2

İntikam Yemini

Beliz'in ağzından;

Evden çıkarken Özgür'ün arabasını gördüm.Çantamı sırtıma atarak arabanın yanına gittim.Sevinçle içeriye baktım ama kimse yoktu.Etrafıma bakındım.Acaba ben mi yanılıyorum?Plakasını ezberlemiştim.Hayır,plakada doğru.Nerede o zaman?Saate baktığım da dersin başlamasına daha vardı.Biraz beklesem sorun olmaz.Bekle bekle nereye kadar.Arabadan uzaklaşırken Özgür'ün sesini duydum.Okulun merdivenlerinden iniyordu.Burada ne işi olabilirdi ki?Şimdi hatırladım.Arya'nın yeni okulu olması lazım.Ona doğru gidecekken arkasından Beray çıktı.Durdum.Etrafıma baktım.Nereye saklanacak idim?Manyak mıyım?Okul yoluna girsene.Arkamı dönüp koşmaya başladım.Köşeyi dönünce nefes almaya çalıştım.Özgür'ün arabasının önümden geçişini izledim.Beray ile kahkaha atışını izledim.Bu  olayı konuşmamıştık.Onunla çok yakın olmayacaktı.Ama bakıyorum ki Özgür beyefendi arabasına Beray'ı alıp gezdiriyor.Çok güzel değil mi?Beni bir kere bile alıp okula götürmedi.Ve ben sevgilisiyim.Onun yanında ben olmalıydım,o değil.Kendime çeki düzen verip okulun bahçesine girdim.Gözlerim yere bakarak yürüdüm.Kimsenin yüzünü görmek istemiyordum.Sınıfa girdiğim de Beray'ın gelmediğini gördüm.Genelde benden önce gelirdi.Hadi birkaç kere benden sonra geldi ama ailesi bıraktığı için.Şuan Özgür'ün yanında ve daha okula gelmedi.Bunlar ne halt ediyordu.Kendimi yatıştırmaya çalıştım ama olmadı.Başaramadım.Sınıftan içeri girdiğini ve yanıma oturduğunu bile görmedim.

"Sana da günaydın Beliz."

Yalancı gülümsememi takınıp ona döndüm.

"Günaydın."

Yüzünde gülücükler açıyordu.Yüzüne bakmak istemiyordum.Özgür,bu kızı kendisine aşık edip yarı yolda bırakacaktı.Fakat görüyorum ki tam tersi olacak gibi.Ben de bundan korkuyorum.Ona iyice aşık olup beni bırakır korkusu oluşuyordu.Özgür benimdi.Ve her zaman da benim olacaktı.Tüm günümü mahvetmişlerdi.Ben de onların günlerini mahvedecektim.Düşün Beliz düşün.Özgür'ü her şekilde mahvedebilirdin fakat Beray'ın gününü nasıl mahvedecektin?Eve gidene kadar düşündüm.İkisinin canını farklı zamanlarda yakacaktım.Ama bugün değil.Zamanı gelince göreceklerdi.Yüzümde kötü bir gülümseme oluştu.Beray'ın canını nasıl yakacağımı bulmuştum.Babasının şirketindeki o kıza ulaşmam lazım.İsmi neydi?Miray'a ulaşmam lazım.Ama nasıl?Bizimkiler tanısa bile telefon numarası yoktur.Olsa bile bizimkilerin telefonunu karıştıramam.Sabah okula giderken Miray'ı gördüm.Tesadüfe bakar mısın?Dün nasıl ulaşacağım derken bulmuştum.

"Miray,bir dakika bakar mısın?"

Yüzünde değişik yüz ifadesi vardı.

"Ne istiyorsun?"

Biliyorum.Arda amcanın iş yerine gittiğimiz de işinden etmiştik kızı.O zamanlar Beray ile Özgür'ün arası bu kadar iyi değildi ve ona yardım etmek istemiştim.Şimdi onların arası iyi,fakat Özgür ile aram kötü.Şuan için Beray'ın düşmanı benim arkadaşım.

"Biliyorum iyi bir karşılaşma değil.Senden bir şey isteyebilir miyim?"

Konuya direk girdim.Saçmalıyorsun bakışı atıyordu.

"Biliyorum,olaylar karışık ama Beray için bunu yapmam lazım.Özgür den uzak durması gerekiyor."

"Tamam da bunu neden benden istiyorsun?Başka insanlardan iste.Bunu yapamam."

"Saçmalama Miray.Gerçekten böyle bir şey olmayacak.Sadece söyleyeceksin."

Durdu.Arkasını dönüp yürümeye başladı.Bu işten vazgeçmem gerekiyordu sanırım.Ya da başkasını bulmam gerekiyordu.

"Düşüneceğim.Yarın aynı saatte burada buluşalım."

Keyfim az da olsa yerine gelmişti.Gülme sırası artık bende.Beray'ın suratına her baktığım da o günün gelmesini bekledim.Miray kabul etmişti.Şuan tek yapmam gereken şey,Arya'yı o okuldan alıp,Miray'ın çalıştığı okula vermekti.Bunu da nasıl yapabileceğimi biliyordum.Okul çıkışı Özgür'ü yakaladım.

"Seninle konuşmam gereken şeyler var."

"Beliz şuan olmaz.İşlerim var."

"Arya hakkında konuşmam gerekiyor."

Arya'ya ne kadar önem verdiğini biliyordum.Kendi dünya merkezinde Arya vardı.Bunu herkes biliyordu.Çünkü ona ne zaman baksa,kendisini görüyordu.Kapıyı açtı.

"Bin."

Başarmıştım.Arabaya binerken gülümsedim.Bir an titredim.Buraya en son Beray oturmuştu.Canım benim burası benim yerim.Her zamanda böyle olacak.

"Ne söyleyeceksen çabuk söyle.Arya'yı almaya gideceğim."

"Biliyorum.Benim evim onun hemen karşısında.Unuttun mu?"

Yüzünde bir tepki olmadığını fark ettim.İşte tam sırasıydı.

"Arya'yı okuldan alman lazım."

"Neden?"

"Ben o mahallede yaşıyorum Özgür.Oradaki tüm okulları çok iyi bilirim.Orasının eğitimi güzel değil."

"Emin misin?Orayı özel olarak seçtim.Eğitim düzeyi iyi diye biliyorum."

"Orada uzun süre okudum.Orasının eğitim düzeyi her zaman düşüktür."

Böyle deyince aklına girmeyi başarmıştım.Sanırım.Okulun önüne geldiğimiz de Arya kapıda bekliyordu.Arabayı görünce bağırarak yanımıza geldi.

"Özgür!!"

Arabadan inerken ona seslendim.

"Görüşürüz ufaklık."

El sallayıp arabaya bindi.Giderken Özgür'ün kafası karışıktı.Bekleyecektim.Önerdiğim okulu ne zaman kabul edecekti?Bu olayın üstünden haftalar geçti.Arya hala aynı okuldaydı.Ne zaman alacaktı?Sonunda almıştı.Kayıt zamanı beni değil,Beray'ı götürmüştü.Bu durumu sevmiyordum ama şuan en iyisi buydu.Olacakları izlemek istiyordum.Hepsinin yüz ifadesini görmek istiyordum.Bir köşeye geçip çıkmalarını bekledim.Beray önden hızlı adımlarla ilerliyordu.Eee Özgü nerede?Biraz daha bekledim.Özgür de şimdi çıktı.Arkasından bir şeyler diyordu.Keşke dudak okuyabilme yeteneğim olsaydı.Özgür arabaya binmesini istese de Beray binmemek için direniyordu.Planım tam işliyordu.Saate baktım.Umut birazdan buradan geçecekti ve Beray'ı arabasına alacaktı.Umut olmasaydı şuan planım yürümezdi.Bir de Miray.Bu görevin en büyüğünü Miray yapmıştı.Miray'a borçlu kalmaktan nefret edecektim ama olsun.Benden ne isteyeceğini merak ediyordum.Bunları düşünürken Umut geldi.Beray arabasına bindi ve gözden kayboldular.Özgür arkalarından bakakaldı.Tüh görüyor musun?Ne kadar üzüldüm anlatamam.Özgür de gözden kaybolduğunda kahkaha attım.Bunlar iyi günleriniz.Siz daha bekleyin.Benim kim olduğumu daha bilmiyorsunuz?Yakında göreceksiniz.