Ta książka opowiada o dziewczynie, która uzależniła się od papierosów, narkotyków i picia. Na niczym i na nikim jej nie zależy. Ale gdy poznaje nowego chłopaka w szkole, jej świat staje do góry nogami. Książka opowiada nie tylko o tej dwójce, ale i...
Po szkole poszłam do mamy, aby sprawdzić, co słychać u niej i u Garego.
Zawsze jak słyszę te imie, chce mi się śmiać do rozpuku.
Zapukałam do drzwi i otworzyła mi mama. - cześć, kochanie, wejdź - powiedziała mama, całując mnie w oba policzki.
Weszłam do środka i pierwsze co mi przykuło wzrok była nowa szaro - czerwona kanapa z pięknymi wykończeniami. - piękna - powiedziałam gładząc jej grzbiet. - wiem, dlatego kupiłam. - uśmiechnęła się - słyszałam o porwaniu, Luis mi powiedział. Jezu, jak dobrze, że się odnalazłaś. Jedyna córka i to, nie można w spokoju żyć. Może zaparzę herbatę? - tak, zaparz. - odparłam - nie mówmy już o tym całym zamieszaniu. Lepiej mów, mamo, co u ciebie słychać. Jak u Garego? - u Garego? Myślę, że dobrze. Od sylwestra się widzieliśmy tylko w pracy. Aha, myślałaś, że to coś poważnego? - powiedziała, a ja kiwnęłam głową na tak - hahahaha nie, kochanie nie. Hahaha - hahaha okej. - roześmiałam się - a ja też mam już plany na przyszłość, ale to jeszcze tajemnica. Będziesz zaskoczna. - tak? No to trzymam kciuki, choć nie wiem jakie masz pomysły.
* * * Wróciłam do domu i już zastałam tam Luisa elegancko ubranego na impre. Miał na sobie czerwoną koszulę w kratę oraz czarne " rurki". W ręku trzymał piękną czarną sukienkę. - jest dla ciebie, Podoba się? - powiedział. - jest cudowna, skarbie - powiedziałam i przytuliłam chłopaka. - a tu jeszcze coś. - powiedział podając mi białe pudełeczko. Otworzyłam je i ujrzałam śliczniutki naszyjnik. - teraz to już trochę przesadzasz. - zły? - jest idealny, będzie pięknie pasował do sukienki. Idę się przebrać. - powiedziałam, a Luis lekko klepnął mnie w tyłek.
- no i jak? - powiedziałam już przebrana.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- wyglądasz....wyglądzasz bosko. - powiedział ze zdziwieniem. - cieszę się, że ci się podoba. No to co, jedziemy na imrezkę!
* * * Jedziemy już: - jaki to ten adres? - zapytał Luis, gdy samochód odpalił. - ulica niebieska 15 blok 12/27
Luis trochę się zdziwił - napewno? Tak przecież mieszka Amanda z Chrisem. To oni robią impre? - nie wiem. Victoria mi powiedziała, że i jej siostry ciotecznej. A może to właśnie jej siostra Amanda urządza? - pewnie tak, to jedziemy do nich.
Gdy dojechaliśmy okazało się, że całą imrezkę organizuje Amanda i Chris, aby tak jakby uczcić odnalezienie Amandy oraz ich wreszcie wspólne życie po takim długim czasie. A więc jeżeli Amanda to siostra mojej kuzynki Victorii, to znaczy, że ja z Amandą jesteśmy też spokrewnione. Co za historia. Mama nic mi nawet nie mówiła o jakiejś zaginionej kuzynce mojej kuzynki Victorii. Nieźle nie? Haha
A wracając do imrezy. Naprawdę się rozluźniłam po tej całej akcji z porwaniami i zaginionymi siostrami. Może teraz spokojnie wyszaleję się, wrócę do szkoły, skończę ją i wyjdę za mąż bez żadnych porwań. Może teraz nic wielkiego się nie wydarzy, nie licząc dobrych rzeczy, bo na niespodzianki liczę jak najbardziej.
Napiliśmy się i zaczęliśmy ( nie wszyscy na tej imrezie) grać w Butelkę. Obkręciłam butelką i wypadło na Chrisa. - pocałuj Amandę, ale bardzo namiętnie. - żuciłam wyzwanie, a chłopak od razu przystąpił do namiętnego całowania dziewczyny. Wszyscy klaskali. Nadeszła kolej na Chrisa i wypadło na Vicorię. - brałaś kiedyś coś mocniejszego? - zapytał. - a wyglądam na taką? - powiedziała z pijanym wzrokiem. Tak, raczej wyglądała na taką. - wyglądasz, ale jeśli nie to weźmiesz tylko małą dawkę narkotyku. - odparł Chris.
Dawno nie było rozdziału, więc pojawia się dopiero teraz. Polecam głosować 😂
