Denizin İkizleri|Kayıp Güvercin [PJO FANFICTION]

2. Bölüm "Deniz Tanrısı Çocukları Olduğunu Hatırlıyor."

Medyada Alex ve Ann var, biz fotoğrafı çok sevdik, tam bizim kızlar.

Andrea

Maddie "AAAAAAA, SAÇLARI YANIYOR!!! BACAKLARI FARKLI!!!" diye bağırarak diğer kapıdan çıktı. Biz de onun peşinden kaçmak istiyorduk ama diğer empusa koşarak öbür kapıyı da kapatmıştı. Taksinin içinde ben, Alex ve Michael kalmıştık. Taksici büyük ihtimalle empusaları terörist ya da öyle bir şey olarak görüyordu ve tabanları yağlamıştı bile. Alex'e baktım. Aklına bir şey gelmişti sanırım. Bana dönüp bir iki kelimeyle planını özetledi. Neyse ki ne demek istediğini anlamıştım.

Michael'a "Korkmuş gibi davran yeter." diye mırıldandım. Üçümüzde birbirimize iyice sokulup, empusalara dehşet içinde bakmaya başladık. Tabi onlar bizim silahsız olduğumuzu zannettikleri için numaramızı daha kolay yutmuşlardı.

Yüzlerinde sinsi bir sırıtışla taksinin arka koltuğuna girmeye başladılar. Alex ve ben arabanın arka tarafından önüne doğru kaymıştık, vitesin üstünde oturuyor gibiydik, o yüzden bizi yakalamaları için arabaya girmeleri gerekiyordu Sadece ayakları dışarıda kalana kadar bekledim, son anda elimi kolyemin üstüne götürdüm ve bir anda elimde beliren tridentimi suratlarına doğru savurdum.

Bu hamleyi beklemedikleri için bize arabadan çıkabileceğimiz birkaç saniye kazandırdılar. Üçümüzde depar atarak manyak bir hızla koşmaya başladık ve kısa sürede Maddie'ye yetiştik. Kendisi koşmadığı, yürüdüğü için.

"Kızlar Melez Kampına çok az kaldı. Hatta hemen şurada."diyerek bize ilerdeki tepeyi gösterdi Michael. "Melez Kampı sınırlarına canavarlar giremez. Yani oraya ulaşsak yeter. BENİ İZLEYİN!"diyerek peşinde üç kızla koşmaya başladı.

Empusaların bir bacakları ilahi bronzdan, bir bacakları ise keçi bacağıdır. Bu bize avantaj sağlıyordu. Neden mi? Hiç o şekilde koşmayı denediniz mi? Ben denemedim. Ama şu an hiç de kolay olmadığını görebiliyordum.

"Michael biraz yavaşlasana. Ne de olsa o şekilde bize hayatta yetişemezler." dedi Maddie soluk soluğa. Koşmadığı halde nasıl nefes nefese kaldığına hayret ediyordum.

"Asla olmaz. Şimdilik yavaşlar, ama tepeyi çıkarken... işte o zaman hiç de yavaş olmayacakları için şimdi iyice arayı açalım." dedi. Haklıydı. Hem empusalar giderek hızlanıyordu.

Tepeye ulaşınca elimizden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorduk. En azından birkaçımız. Maddie gerçekten çok yavaştı. Koşmadığı gibi bir de durup durup ayakkabıları çamurlanmış mı diye bakıyordu. Hayır yani biz biz burada canımızın derdindeydik kız ne düşünüyordu.

"Maddie, hani diyorum biraz hızlı olsan." dedi Michael sinirle.

"Of, iyi tamam!" Hem suçlu hem güçlü, şuna bak ya.

Kafamı çevirip geriye baktım. Empusalar tepeye tırmanmaya başlamışlardı bile ve kesinlikle bizden daha hızlıydılar.

"Bu böyle olmayacak. Onlarla savaşıp öldürelim işte." dedi Alex.