Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

*2* 1ste droom

Pov. Avery

De tranen stromen over mijn wangen maar ik maak geen geluid. Daar zit ik dan. Midden in de gang. Terwijl iedereen mij aankijkt maar niets doet. Dan doet klootzak iets wat ik niet verwacht had van hem. Hij rent bezorgt naar me toe. "Meisje, wat gebeurde er? Gaat het wel met je?'' roept hij. Hij hurkt door zijn knieën naast mij. Ik antwoord niet. Mijn hoofd begint te tollen. Dan word alles zwart voor mijn ogen en zak ik in elkaar. In zijn armen.

Pov. Rhys

Ik blijf likken aan de wond maar het heeft geen nut. Het blijft maar bloeden. Op een gegeven moment zie ik zwarte vlekken voor me ogen en een paar seconden later word ik mee gezogen in een diep, zwart, gat.

Kreunend word ik wakker. Ik kijk om me heen waar ik ben maar ik zie alleen maar wazig. De persoon die naast het bed zit kijkt op van mijn geluid en beweging. ''Hey, hoe gaat het met je?'' Een van onze dokters zit naast mijn bed. In het ons ziekenhuis zie ik als ik goed rondkijk. Ik zeg de hele tijd onze, omdat het dus het ziekenhuis is op ons gebied en niet een gewoon menselijk ziekenhuis.

''Ja, voel me alleen nog erg duizelig''. Terwijl ik dat zeg probeer ik op te staan. Met de nadruk op probeer. Ik ben blijkbaar toch iets duizeliger dan ik dacht, want ik zie zwarte vlekken. Ik zak weer terug op het bed. Met een zucht laat ik me weer achterover vallen. ''Misschien kan je beter nog wat gaan slapen'' zegt een zware stem. Met moeite doe ik mijn ogen die al dicht waren gevallen open. Mijn vader. Zodra ook de dokter merkt dat zijn Alpha er is buigt hij zijn hoofd en doet een paar stappen naar achter. "Alpha'' zegt hij met zijn hoofd nog steeds gebogen. Mijn vader knikt kort naar hem. "Uw zoon heeft een hechting in zijn zij en ik geef u dit recept mee wat u aan de apotheek moet geven'' zegt hij terwijl hij mijn vader een briefje geeft. Ik ga echt geen medicijnen slikken. Wat denkt die man wel niet. Gelukkig helen we als wolven snel, dus zal het ook niet echt nodig zijn. Ik sluit mijn ogen weer als ik zie dat mijn vader met de dokter aan het praten is. Net als ik in een diep zwart gat gezogen word begint mijn vader tegen me te praten :''Als je morgen thuis bent moet ik met je praten''. Met die woorden loopt hij weg en de deur valt met een klik in het slot. Shit.

Ik besluit maar wachten tot morgen en val, nu wel zonder te worden onderbroken, in een diepe slaap.

Ik lik rond mijn bek. Ik begin al te kwijlen als ik denk aan een bloedbad. Ik roep mijn vechters bij elkaar. Samen rennen we naar een andere roedel. Het loopt allemaal gesmeerd en binnen no time zijn we op hun territorium. Op mijn teken stormen mijn wachters uit een en beginnen te vechten. Ik kijk toe met een grijns op mijn gezicht. Voor zover dat kan als wolf. Na een paar minuten is de rustige en vredige plek een slagveld geworden. De Alpha komt alleen niet tevoorschijn. Als hij niet uit het Packhuis komt kom ik wel naar binnen. Ik vertel het Mijn bèta en 3 vechters lopen mee. De deur zit niet op slot dus ik kom gemakkelijk binnen. Voor ik ook maar iets kan doen stroomt de lekkerste geur van heel het universum bij mijn neus binnen. Net alsof je midden in een rozentuin staat met honing. Zonder ook maar iets te doden loop ik recht langs de Alpha de geur volgend. Ik loop iedereen straal voorbij en richt me maar op 1 geur. Het komt uit bij de muur waar het ook weer op houd. Ik begin tegen de muur te slaan en ineens schuift hij open. De geur komt weer mijn neus binnen maar nog veel sterker. Ik hoor -door mijn wolven gehoor- verderop in het donker wat geschuifel en gefluister. Ik loop er recht op af. En als mijn bèta de fakkel die hij mee heeft genomen naar voor steekt, zie ik het mooiste meisje staan die ik ooit gezien heb. Ze heeft haar hoofd gebogen maar plots kijkt ze op. Met een paar stappen sta ik voor haar. Ik buig me naar voren en zet mijn lippen op haar kruin terwijl ik prevel :''Mate''. Ze slaat haar armen om me heen. Ze duwt haar gezicht tegen mijn borstkas en zeg t:''mate'' ik glimlach.

''Mila!! Ik moet echt gaan.'' Ze zucht terwijl ze mijn arm vasthoud. ''Waarom vecht je altijd, je hebt bijna geen tijd voor mij.'' Sorry schat. Vanavond gaan wij iets leuks doen'' Als antwoord geeft ze mij een glimlach en een kus.

Opeens word ze bij haar keel gegrepen en knijpen ze het dicht. Ze wordt zo rood als een tomaat. Ik zie dat ze het niet haalt als ik nu niet wat doe. Ik spring naar voor en wil hem net zijn keel grijpen totdat ik word tegengehouden en word teruggetrokken. Ik kijk verschrikt naar Mila. En een traan glijd via mijn wang naar beneden. Er volgen er meer.

"Zozo, ik zie dat ze je zwak maakt. Wat zou er dan gebeuren als ik haar hele keel dichtknijp." Zei hij met zijn verrotte, oude, oerlelijke stem én gezicht. Mila kijkt me aan met een pijnlijke blik. Voor ik iets kan doen knijpt de man haar keel dicht en laat hij haar vallen. Ze ligt doodstil op de grond. Ik kan niet plaatsen wat er allemaal is gebeurt totdat het me doordringt. Mijn mate is voor mijn eigen ogen vermoord. Ze is weg.

Hijgend en nat van het zweet wordt ik wakker. Ik ga recht op zitten. het enige wat ik op dit moment voel is. Angst. Voor een Mate. En dat is iets wat ik nooit gevoelt heb.

Pov. Avery

Langzaam word ik wakker. Ik kijk recht in een vel licht. Ik knijp mijn ogen weer dicht. Een stem zorgt er voor dat ik mijn ogen weer open moet doe. ''Prinses?'' Ik kreun even als antwoord. Ik voel een hand tegen mijn voorhoofd. ''Prinses, gaat het weer een beetje?'' Vraagt de stem weer. Ik wil rechtop gaan zitten om te zien wie dat is. Maar er verschijnen zwarte vlekken. Ook een hand is er die me tegen houd . ''Blijf maar liggen. Probeer nog maar wat te slapen.'' Ik wil tegen stribbelen, maar merk dan dat ik dat ik toch best moe ben. Terwijl ik nog maar net wakker ben. Ik zie vanuit mijn ogen dat het 'klootzak' is. Ik zie ook dat ik in bij de schooldokter zit. De dokter kijkt even naar mij en dan weer naar 'klootzak'. Ik moet echt zijn naam krijgen, zijn mijn laatste gedachten als ik in slaap val

07/02/2017

26/08/2020 Verbeterd