Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

*30B* bang voor liefde

POV. Avery

De volgende dag word ik gewekt door de warme zonnestralen die door een kiertje van de gordijnen schijnt.

Even is er niks in mijn gedachten alleen 1 groot zwart gat. Pas als Rhys binnen komt met ontbijt beginnen de beelden zich van gister weer aftespelen. Alles van gister komt weer terug. Ook de beelden tijdens het bewusteloos zijn.

Die beelden waren niet zomaar iets, het waren momenten van Rhys verleden. De mooie maar ook de verschrikkelijke.

Toen ik na 'ons' moment in slaap was gevallen bezocht Moon mij. Ze vertelde over de angsten die hij had. Wel zei ze dat hij de rest zelf moest vertellen maar ik vond het niet erg. Wie zijn moeder verliest is niet meer zichzelf, wie kan hij immers vertrouwen buiten zijn eigen gezin.

Ik ga wat rechter op zitten en schenk hem een glimlach. Hij glimlacht terug, zet het dienblad op mijn schoot en gaat op het bed zitten.

''Dank je'' komt er  schor uit mijn mond.

Als antwoord drukt hij een kus op mijn voorhoofd. Even sluit ik mijn ogen en geniet van zijn zachte lippen. Een rilling gaat door mij heen en blijkbaar heeft Rhys het gemerkt want hij grinnikt.

'' Moet je ook nog?'' zeg ik doelend op het heerlijke eten voor mijn neus.

zeg nee, zeg nee, please laat hem nee zeggen!

Ik zucht bijna opgelucht als hij zijn hoofd schud. Hongerig val ik het eten aan. De Nutela druipt langs mijn mondhoek omlaag.

Rhys schud lachend zijn hoofd en veegt vervolgens de nutela weg.

Met zijn tong.

''Iell, Rhys!!!'' roep ik uit terwijl ik over mijn mond veeg. Mijn wangen zijn zo rood als het maar kan, ik weet het zeker. Nu lacht Rhys nog harder. Verlegen kijk ik naar mijn half opgegeten broodje.

Even lijkt het alsof hij iets gaat zeggen maar hij schud dan toch zijn hoofd.

Vragend kijk ik hem aan en even maken we oogcontact. Maar al snel kijkt hij weer weg en staat met een ruk op. Met grote stappen loopt hij de deur uit en knalt de deur hard achter zich dicht. Ik krimp in elkaar van het harde geluid en een leegte ontstaat in mij.

Ik zet het dienblad op het kastje naast het bed en laat me met een zucht achterover vallen.

''We laten ons niet zomaar aan de kant zetten'' zegt Maaike standvastig

''Maaike, het heeft geen zin. Hij wil me niet, dat heeft hij me nu wel duidelijk gemaakt''

''Tuurlijk wel, hij moet het alleen nog beseffen''

''Je hebt gelijk Maaike, ik mag  niet alleen maar stil toekijken hoe hij de ene keer aardig tegen mij doet en me dan weer te negeren''

''Ik zei het toch, ik heb trouwens altijd gelijk'' zegt ze arrogant.

Ik besluit er niet op in te gaan en spring op. Me grote stappen loop ik de gang op. Een schoonmaker springt net op tijd weg. Als ik na een tijdje een wachter tegen komen hou ik hem tegen.

''Waar is Rhys?''

''En wie ben jij dat je dat moet weten?'' zegt hij arrogant.

'' Ik ben iemand die hoger staat dan jou dus vertel het nou maar heel snel'' zeg ik boos.

Bij het horen van de harde stem krimt de wachter in elkaar. Toch houd hij eigenwijs zijn mond. Ik grom woest. Niemand negeert mij.

Ik voel mijn ogen gloeien en mijn nagels groeien. Ik trek mijn bovenlip op , grote en scherpe tanden komen te voorschijn.

Hij piept onderdanig en wijst naar de poort van de tuin..

Alsof er niks is gebeurt bedank ik hem en loop naar de poort.

Normaal neem ik de tijd om alles te bekijken en te genieten van de tuin maar nu ben ik druk bezig met zoeken.

''Waar ben je oekel ?''

Ik heb ondekt dat de tuin nog groter is dan ik dacht. Blijkbaar schuilt er achter een grote heg met een gat een meertje.

Als ik er door heen ben gekropen kijk ik verwonderend om me heen. Het meer is echt huge.

Aan de rand van het meer zie ik hem. Hij staat met zijn rug naar mij toe en aan zijn schouders zie ik dat hij gespannen is.

Rustig loop ik naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. Ik voel dat hij zich nog meer aanspant. Hij draait zich om en kijkt me zonder enige emotie aan. Ik zie alleen een gebroken en lege blik.

''Wat'' zegt hij bot. ''Wat moet je nou weer van me?''

Ik kijk hem verbaast aan en doe een stap naar achter.

''Wacht wat!?''

''Laat me nou eens met rust!!''

Als hij gaat schreeuwen kan ik het ook!

''WAT HEB JIJ TOCH!'' schreeuw ik terug.

''EERST LAAT JE ME TOE MAAR DN DUW JE ME WEER WEG, SLUIT ME NIET MEER BUITEN!!''

Niks, er gebeurt niks . Zijn o zo beroemde kille blik blijft.

''WAAROM SLUIT JE ME BUITEN, elke keer voelt het alsof je de deur in mijn gezicht weer dicht gooit. Wat moet ik toch me jou'' zeg ik het laatste zacht. ''Wat moet ik toch me mijzelf'' zeg ik met een snik.

Al die tijd heeft hij naar mijn uitbarsting geluisterd maar nu trekt hij me zich naar hem toe.

Maar ik trek me uit zijn armen.

''Kijk dit bedoel ik nou''

Zuchtend kijkt hij naar de grond.

''Het spijt me oké! Het is gewoon....''

Afwachtend kijk ik hem aan.

Me een ruk kijkt hij me aan en pakt voorzichtig mijn handen.

''Als ik bij jou in de buurt ben kan ik  niet normaal doen. Je bent te mooi en ik kan me dan gewoon niet inhouden net als mijn wolf. Als je lacht krijg ik kippenvel en als je verlegen bent vult mijn hart zich met warmte. Als je rood word van schaamte begint mij hart sneller te kloppen en zodra je me aanraakt.... dat kan ik niet eens uitleggen. Ik wil je niet buitensluiten maar het was voor je eigen bestwil. Ik ben gewoon bang. Bang dat ik nog niet klaar ben voor de liefde''

Heyyyy
dankjeeee voor de 30K💓💓💓

Persoonlijke zelf vind ik dit z'n schattig hf😍😍😍

Wie heeft leuke shipnamen voor hun????

Xxx Unicornxpower