Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

30A (XXL)

pov.Rhys

Vanbinnen ben ik gebroken, de eerst zo harde en onverwoestbare muur is door dit meisje in elkaar gestort.

Even kijk ik naar haar gezicht en vanzelf komt er een glimlach op mijn gezicht. Ze heeft haar ogen dicht en hangt slap in mijn armen.

Ze is zo mooi!

''HEY, casanova, ze moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis'' brengt Shane me uit gedachten.

''Ja hallo, ik kan toch niet gaan rennen nu'' zeg ik geïrriteerd terug.

Na en uur gelopen hebben ( en ze is nog niet wakker!) zijn we eindelijk weer bij het packhuis. Haar borst gaat onregelmatig op en neer. Ze is zo wit als en spook en voelt erg koud aan.

Gelijk komt mijn vader en rent op ons af. Voor hij ook maar iets kan zeggen zeg ik: ''Eerst Hope, ze is in levensgevaar''

Vader neemt Hope over en ik ren naar de ziekenboeg. ''Snel dit is een noodgeval'' roep ik.

Gelijk komen er dokters aangerent en ik ren weer terug. In de woonkamer zie ik mijn vader zitten.

''Waar is ze?''

''Rustig Rhys, Alpha Dario is bij haar in jou slaapkamer, en waarom ben je zo bezorgt over haar. Wat moet je mij vertellen''

Op dat moment komt Amber binnen gelopen ( a/n oeps ik was haar vergeten..)

''Das lang geleden'' zeg ik spottend.

Ze maakt een verontwaardigt geluidje. ''Waar was je de laatste dagen'' zegt ze met haar schelle stem.

''Op een betere plek dan bij jou in de buurt in elk geval''

''Rhys''

''Pap''

Gelukkig komt opdat moment Alpha Dario binnen.

''De dokters zijn bij haar maar het gaat niet goed, ze heeft te weinig vocht en heeft bijna niks gegeten''

Hij gaat op de sofa zitten en leunt met zijn hoofd op zijn handen. Mijn vader en Amber kijken mij nog steeds aan waardoor ik ongemakkelijk kuch.

''Volgensmij moet Rhys ons iets vertellen'' zegt mijn vader.

''Over Hope''

Nu kijkt Alpha Dario wel op.

Iedereen in de kamer kijkt mij aan.

''Wijzijnheelisschienwelmates'' zeg ik snel

''Wat zei je'' zegt mijn vader grijnzend.

''Wij zijn mates'' zeg ik nu hardop.

Alpha Dario en Amber kijken mij ontzet aan.

''Dus heb je Amber niet meer nodig'' zegt mijn vader blij.

Geschokt kijkt Amber mijn vader aan terwijl ik in de lach schiet.

''WAT!'' zegt ze boos.

''Ach Hope kan ook beter zoenen als jou dus ja..''

''Dankje'' hoor ik een zachte stem.

Daar staat ze dan, zo bleek als het maar kan met toch 2 blosjes op haar wangen.

''Hope!''

Gelijk snel ik naar haar toe

''Je hoort in bed te liggen'' zeg ik bezorgd

Ze buigt haar hoofd en zegt:'' Ik weet het''

Ik leg mijn hand in haar rugholte en duw haar zacht terug naar de kamer.