Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

*25* niks dreigen, waarschuwen heet dat

Pov. Avery

Rhys.

Ik kijk hem met grote ogen aan. En hij, hij kijkt ook naar mij. Ik moet toegeven, hij is knap en zijn ogen zijn echt mooi, maar mijn mate?!

Het is nog steeds doodstil en iedereen kijkt me aan. Mensen beginnen te roezemoezen en kinderen naar mij te wijzen. Als de kinderen beginnen te lachen draai ik mij ineen keer om. Tot ik recht in de ogen kijk van Jesper. Hij staat een beetje aan de rand met een capuchon op. Al het kleur verdwijnt uit mij gezicht. Nu kijkt iedereen me aan. Ben ik soms niet goed genoeg voor hun? Hadden ze soms een jongen verwacht die een goeie Alpha zou worden?

Ik negeer de blik van... mijn vader? Biologische vader?

in elk geval van Alpha Dario

terwijl ik langs hem heen loop.

vertrouw niemand.

Niemand is wie hij zegt dat hij is.

Ze weten niet wie ik ben,

en toch mogen ze me niet.

Tranen beginnen zich op te stapelen en ik maak dat ik weg ben. Echt weg. Ik sluip het bos in. ''Is dit wel zo handig'' vraagt Maaike voorzichtig.

''Ja'' snauw ik haar af. Gelijk heb ik er spijt van.

''Het is al goed, ik kan je gevoelens merken. Ik snap dat je boos bent'' zegt Maaike lief.

Ik leun tegen een boom aan terwijl de tranen nu wel over mijn wangen stromen. Plots hoor ik een onregelmatig geklop. Verschrikt kijk ik om mij heen. Ook hoor ik iemand zachtjes maar onregelmatig adem halen. Dan besef ik dat dat geklop een hart is!

Ik hoor blaadjes ritselen en het schuren van een jas langs een boom. Dan ruik ik een best wel bekende geur. Jesper.

''Jesper kom maar tevoorschijn'' Zeg ik meet een luide stem. Het vult de leegte van het -inmiddels donkere- bos.

Ik hoor iemand zuchten en vervolgens achter de boom vandaan stappen. Zoals ik zei Jesper. Toch duik ik een beetje in elkaar.

''Gaat het?'' vraagt hij lief. Dan knapt er iets in mij.

''JA, dat zie je toch. Eerst was er iemand die deed alsof hij mij leuk vind om mij vervolgens te ontvoeren en me weg te nemen bij mijn wereld, me mee te nemen in een wereld vol monsters. Maar hey, tuurlijk gaat het'' zeg ik woedend. Tijdens mijn verhaal ben ik op hem afgestapt en hem bij elk woord op zijn borst te slaan. Hij doet niks en kijkt me alleen maar zwijgend aan,

''En o ja, dan kom je ook nog even bij het 'feestje' waarbij iedereen danst omdat de o zo geliefde verloren wolf weer terug is'' ja hoor de tranen zijn weer terug.

Hij zegt niks en slaat enkel zijn armen om mij heen. Die ik maar al te graag beantwoord. Zo sta ik wel een paar minuten tegen zijn borst te huilen. Ik concentreer mij op zijn hartslag en word zo weer rustig.

''Wil je veranderen?'' is het eerste wat hij vraagt.

'Wat, bedoel je?? Nu/'' Gelijk voel ik de opwinding van Maaike en zelf word ik er een beetje zenuwachtig van.

Hij knikt

''Maar hoe?'' zeg ik stamelend.

''Niet'' zegt een erg bekende stem.

Pov. Rhys

Ze komt het podium op gestapt in haar stralende witte/beige jurk. Ik voel het gelijk, het gevoel dat ik eerder ook bij haar voelde. Maar nu begrijp ik het. Ze is mijn mate.

Dat is wat Shane tenminste de hele tijd zegt. Hij voelt de aanwezigheid van haar wolf en word helemaal gek. Ik daar in tegen niet. Ik werd al gek van Amber moet je na gaan hoe zei is!

''Hey, je kent haar niet'' bespreekt Shane mij bestraffend toe.

''Daarom juist, nou ja wel een beetje'' reageer ik bitchie terug.

Ik staar een tijdje in haar ogen en verdrink bijna als ze net verdwijnt. Kort daarna zie ik een schim naast mij verdwijnen. Het enige wat ik zag is dat diegenen capuchon draagt. Ik vind het nog al verdacht en besluit er achteraan te gaan. Hij gaat richting het bos.

Dat is trouwens niet heel slim want het word bijna avond. En dan is het niet heel veilig meer in het bos.

Hij doet rustig maar kijkt toch goed rond. Soms versneld hij zijn pas en soms schuilt hij achter een boom. Hij is zoiezo achter iemand aan het aan lopen. Maar wie?

Op en gegeven moment doet hij snel een paar stappen naar achter om dan vanachter de boom voor mij naar iemand te gluren. Ik hoor het gesnik van ( waarschijnlijk) een meisje. De jongen loopt er naar toe

''Jesper kom maar tevoorschijn'' Zegt ze met een luide stem. Het vult de leegte van het -inmiddels donkere- bos. Ik herken plots de stem van Avery/Hope.

Even wacht de jongen maar stapt dan toch achter de boom vandaan. Dat geeft mij de kans om wat dichter bij te staan en zo hun gesprek af te luisteren

''Gaat het?'' vraagt hij lief. Plots lijkt al het verdriet van Avery wegen ziet haar gezicht witheet van woedde.

''JA, dat zie je toch. Eerst was er iemand die deed alsof hij mij leuk vind om mij vervolgens te ontvoeren en me weg te nemen bij mijn wereld, me mee te nemen in een wereld vol monsters. Maar hey, tuurlijk gaat het'' zeg ze woedend. Terwijl ze verteld slaat ze met haar vuisten tegen zijn borst. Ze is nog best wel agressief en sterk. Verbaast sta ik naar het tafereel te kijken

''En o ja, dan kom je ook nog even bij het 'feestje' waarbij iedereen danst omdat de o zo geliefde verloren wolf weer terug is''

Hij zegt niks en slaat enkel zijn armen om haar heen.

Ik voel mijn wolf jaloers worden.

Ze slaat haar armen om zijn middel. Mijn wolf gaat nu helemaal tekeer

''Wil je veranderen?'' is het eerste wat hij vraagt.

'Wat, bedoel je?? Nu?'' zegt ze verbaast

Hij knikt. Nu is het mijn wolf die de controle overneemt. Niemand mag haar zien veranderen voor dat ik het heb gezien

''Maar hoe?'' vraagt ze stamelend.

''Niet'' zegt Shane met een harde stem. Geschrokken kijken ze mij aan.

Als de jongen zich omdraait herken ik hem: Jesper. Zeg ik terwijl ik de controle weer terug heb gekregen. Ook zijn ogen worden donkerder en er flits iets in van herkenning: Rhys Demon zegt hij met een zware stem. Dan grijnst hij. ''Wat brengt jou hier?'' zegt hij onschuldig. Ik hou nog net een grom binnen. Ik besluit het net zo te gaan spelen als hem. ''Niks, gewoon een wandeling door het os toen ik jullie hoorde ruziën. Ik dacht ik kijk even voor er straks nog gewonden vallen'' zeg ik -nep- bezorgd.

Zijn grijns verdwijnt van zijn gezicht.

''Nog even en er belanden wel gewonden'' zegt hij met woedde in zijn stem.

''Oh beginnen we nu te dreigen?''

''Niks dreigen, waarschuwen heet dat'' zegt hij.

''Je mocht best zeggen dat je gewoon opzoek bent naar je broer'' zegt hij met een gemene grijns.

Toen was het genoeg voor mij en met een brul sprong ik naar voor

''En nu is het genoeg!!" schreeuw ik waarna ik boven op hem sprong. Avery slaat geschrokken een gil.

Jesper was er niet op voorbereid en valt op de grond. Ik ga boven op hem zitten, klem zijn armen onder mijn knieën en begin hem te stompen in zijn gezicht.

''Klaar! Allebei'' Zegt de harde stem van de wel bekende Moon, de wolf van de vrede. Geschrokken spring ik van Jesper af en kijk Avery aan. Zij??

1251 woorden

Geschreven: 05/05/17

Dit is ongeveer 4 A4 op word. Is dat genoeg?

xxx unicornxpower

ps Dik gedruk is wat de wolven zeggen