Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

/*24* Mate! Mate!/

Een week eerder!!!!

POV. Avery

Het voelt alsof ik hier al dagen zonder eten en drinken zit maar het is in werkelijkheid maar 5 uur. Ik zit vast in een kerkers en mijn handen zitten aan de muur vast met zilveren boeien en een ketting. Het brand aan mijn polsen en af en toe klinkt er zacht gejank van de stem in mijn hoofd.Het eerste uur had ik alleen maar gehuild tot mijn tranen op waren. Toen heb ik geslapen en nu voel ik de woede door mij stromen. Woede op Jesper en dat ik dit leven moet leven.

Ik schreeuw zo hard ik kan en ruk aan de kettingen als een losgeslagen waakhond. De woede daalt weer en ik ga weer normaal zitten. Met mijn hand ga ik door mijn haar. Allemaal klitten. Voorzichtig ga ik langs mijn gezicht. Hier en daar blauwe plekken.

Ik zucht en kijk naar het enige en kleine raampje. Het licht van de volle maan verlicht de kamer. Ik laat mijn hood weer zakken en schrik als ik naar mijn handen kijk. Lange klauwen groeien aan mijn handen. Een helse pijn gaat door mijn lichaam. Ik schreeuw en gil maar het houd niet op.

''Uit, ik moet er uit'' zegt de stem. Plots voel ik de aanwezigheid van Moon. ''Maaike! Rustig'' Zegt ze dwingend. Op dat moment schuift er een wolk voor de maan. Binnen in mij word het weer rustig.

''Maaike, ze is er niet klaar voor en we zitten vast aan zilver'' zegt Moon nu vriendelijker.

''Sorry mevrouw Moon. Maar u weet hoe moeilijk dit is voor mij, nu al helemaal! '' zegt Maaike met schuld in haar stem.'

''Zeg maar sorry tegen Avery'' en dan verdwijnt Moon weer.

''Het spijt mij Avery'' zegt Maaike nu tegen mij.

''Het geeft niet. Ook al snap ik hier niks van'' Zeg ik zacht.

Ja joh. Avery. Je geloofd zeker dat ze nu ook nog wat gaat terug zeggen.

''Ik zeg inderdaad iets terug. En weetje, ik zal wachten en op een dag zal je het allemaal begrijpen. Ik beloof het je'' Zegt Maaike

''Dankje''

'' Ik kan je wel alvast wat uitleggen. Als je dat wilt?'' vraagt ze het laatste aarzelend.

''Ja hoor'' zeg ik vriendelijk maar toch bang.

''Wij als weerwolven kunnen niet tegen zilver, daarom hebben ze dat vaak in kerkers zodat de gevangen niet zo snel zal ontsnappen en  pijn  lijden. Daarom brand het zo op je polsen. Verder worden wij bij vollemaan machtiger en nu ik al helemaal''

''Maar waarom dan?'' zeg ik vragend.

''Omdat ik nog nooit vrij ben geweest of om anders te zeggen: Je bent nog nooit in mij veranderd''

''Veranderd?''

''Ja, die wolven in de school waren mensen en jou vader is een weerwolf net als Rhys''

''Wacht, mijn vader?? Rhys???'' Het word allemaal veel gekker.

''Ja maar dat zullen je ouders je zelf uit moeten leggen, Nou ja je vader'' Het laatste zegt ze verdrietig.

''En dat van Rhys?'' vraag ik nieuwsgierig

''Hij zit bij de Goldenmoon pack. Ze zijn de sterkste en straks word hij Alpha maar hij moet zijn nog Luna nog vinden''

''Luna?''

Maaike kan niet antwoorden want de stem van een jongen onderbreekt haar.

''Hey psssst'' fluisterd hij zacht.

Hij gebaart snel dat ik stil moet zijn als ik wil gaan gillen.

Een raar geluid komt mijn kel uit. De jongen kijkt stichtig om zich heen.

''Ik ben Jonas, van de Silvermoonpack met als Alpha jou vader en ik kom je bevrijden''

Gelijk kijk ik hem aandachtig aan.

###########################################################################

Weer terug naar nu.

Zenuwachtig wacht ik op het teken. Ik hoor dat er al aardig wat mensen zijn. Voorzichtig gleur ik even door het gordijn. Het zijn veel meer mensen dan ik dacht!

Mijn vader komt achter mij staan en legt even zijn hand op mijn schouder. Hij schenkt mij een bemoedigend lachje en dan gaat hij naar voor.

Maaike heeft mij veel uitgelegd en natuurlijk snap ik niet alles maar het komt wel. Ook ben ik nog nooit in mijn wolf veranderd maar dat zal ik straks doen. Ik zeg nu trouwens alsof het niks is maar ik heb geen idee hoe het  moet. Blijkbaar is het beloofd dat als ik ooit terug kwam dat ik zou veranderen voor hun ogen.

Na dat mijn vader de Pacs heeft verwelkomt roept hij mij op : En dan nu mijn lieftallige dochter en de verloren wolf : Hope Avery Moon!''

Ik wacht nog even en merk dat het helemaal stil is geworden daar buiten. Ik neem en hap adem en stap dan tevoorschijn.  Iedereen gaapt me aan. Ik kijk de menigte rond tot mijn blik blijft hangen bij Hem. Maaike begint rond te springen en te roepen : Mate! Mate!''

maaikeeee_ speciaal voor jou💕

Geschreven : 24/04/17

jaja cliffhanger!

xxx uicornxpower