Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017

/*3* 2e droom/

Pov. Avery

Ik voel dat ik word opgetild maar ik val weer in slaap.

Na een tijdje word ik weer wakker gemaakt. De persoon zegt dat we er zijn. Waar weet ik ook niet maar ik word opgetild en een minuut later lig ik in een bed. Er word een deken over me heen gelegd en de warmte omarmt me.

Ik lig nog wat te woelen maar uiteindelijk val ik in slaap.

Ik loop door de stad heen. Ik ben al in een paar winkels geweest maar heb nog niet echt wat leuks gevonden. Dan kom ik langs een winkel waar in de etalage leuke jumpsuits hangen. Ik loop naar binnen en loop naar de balie toe. Ik vraag aan die mevrouw of ik de kleren in de etalage mag passen. Ze knikt en loopt voor me uit naar de etalage. Ze pakt er 3 uit en geeft ze aan mij. Ik pas ze en kom uiteindelijk op 2 leuke uit.

Ik vind dat ik wel geslaagd ben dus loop naar de kassa. De 3de geef ik weer terug . Als ik afgerekend heb loop ik naar buiten. Ik let niet op en bots tegen iemand aan. Die gene heeft een hele harde buik dus ik val met mijn kont op de stenen en mijn kleren vallen uit mijn tas. ''Kijk uit je do..'' Ik kijk omhoog en zie daar letterlijk de knapste jongen van heel het universum staan. Ik lach schaapachtig en veeg een pluk haar achter me oor terwijl ik naar beneden kijk. ''Wat ben ik ook een kluns'' zeg ik met een rood hoofd. De jongen kucht en verschrikt kijk ik op. ''Nou, moet ik je nog helpen opstaan of hoe zit het'' Ik kijk hem verbaast aan. Ik ben toch niet gehandicapt of zo. Dan zie ik zijn hand voor mijn gezicht zweven. Ik kijk op in zijn mooie duistere ogen. De jongen stopt zijn hand weer in zijn zak terwijl hij zegt:''Oké, dan niet'' en met die woorden slentert hij weg dwars door de menigte die was staan kijken. Een seconden later is hij verdwenen. De meesten mensen zijn ook weer verder gelopen maar een paar mensen beginnen te lachen. Ze wijzen en komen steeds dichterbij. Ik krijg het benauwt omdat ze zo dicht bij komen. Angstig kruip ik naar achter. Plots zegt een: "Wow, je ogen! Ze veranderen.'' En andere zeggen daarna: ''Ze is een heks!'' Weer begint de menigte te lachen maar nu meer uit angst. ''Op de brandstapel'' roepen een paar jongeren. Iedereen begint te joelen en te juichen als een man naar voor stapt en me bij de arm pakt. ''NEEEEE, LAAT ME LOS!!''

Ik schiet overeind. Ik kijk om me heen en zie dat ik gewoon in mijn kamer ben. Wat trouwens best raar is omdat ik op school in slaap viel. Dan bedenk ik me ineens iets, ik spring uit bed en race naar de badkamer. Ik ruk de deur op en ga voor de spiegel staan. pff gelukkig hebben mijn ogen de vertrouwde blauwe kleur. Ik loop weer terug naar mijn bed en ga weer liggen. Op de wekker zie ik dat het al 4 uur in de middag is. Plots hoor ik iets. Ik spits mijn oren. Mijn ogen scannen de kamer maar ik kan niks geks vinden. Ik besluit het licht aan te doen en net als ik weer uit bed wil stappen gaat de deur open. Mijn moeder. Ze komt naar me toe gesneld nadat ze het licht heeft aan gedaan. Ze trekt me in een knuffel. ''Weet je wel niet hoe bezorgt ik was toen school belde dat er straks een wild vreemde jongen voor mijn deur zo staan met mijn dochter''. Ik lach zachtjes terwijl ik me voorzichtig uit haar 'wurg' greep trek. ''Wildvreemde jongen? Bedoel je soms 'klootzak'?'' Voor mijn moeder kan reageren klinkt er een andere stem. ''Jesper, ik heet Jesper'' Zegt een jongen terwijl hij uit de schaduw stapt. Ik schrik me wezenloos en schiet naar achter waardoor ik mijn hoofd stoot. Als ik zie dat het inderdaad 'klootzak'is zucht ik van opluchting. Hij begint te grijzen en zegt:'' Ik heb nog nooit zo snel iemand naar de badkamer zien rennen.'' Ik kreun en leg mijn handen op mijn hoofd. '' Blijf anders maar eten'' stelt mijn moeder aan Jesper voor. Nu laat ik me vallen op mijn rug en trek en deken over mijn hoofd.Er gaan gedachtes door mijn hoofd dat hij bijvoorbeeld weer naar school moet, thuis moet eten, zijn hond heeft overgegeven en weer terug moet of dat hij gewoon geen zin heeft. Terwijl ik al die dingen bedenk hoor ik Jesper zeggen:'' Ja graag mevrouw, dat zou ik heel erg fijn vinden.'' Ik stop mijn hoofd nu nog verder onder het deken. Dit kan nog een lange middag worden.

 11/02/2017