*32* poef, en toen was hij verdwenen

3.4K 138 9
                                    

POV.  Avery

 Met een doekje tegen mijn neus zit ik recht op in bed. Rhys zit op de rand van het bed en kijk mij bezorgt aan.

''Gaat het weer?''

Ik knikt en haal het doekje van mijn neus."' Het is gestopt met bloeden maar mijn neus doet wel zeer'' zegt ik.''En ik ben heel moe'' vervolg ik.

''Ga nog maar wat slapen dan, ik zal je met rust laten de komende uren, inelkgeval 2''

Vragend kijk ik hem aan.

''Vergadering voor de Alpha's en mijn vader vind het tijd dat ik mee ga''

''Mijn vader!'' zegt ik geschrokken en ik zit in 1 keer recht op. Gelijk vertrekt mijn gezicht van de pijn en grijp ik naar mijn hoofd. ''Rustig maar, ik heb hem al gesproken. Hij vond het goed als je een tijdje bij ons bleef'' zegt Rhys terwijl hij me weer zachtjes terug drukt.


Hij drukt nog even een kus op mijn hoofd en verdwijnt dan. Door de deur he, niet zovan: Poef en hij was weg.

Oke mijn gedachtes hebben weer eens overuren.

Ik lig nog even naar het plafon te staren maar val na een tijdje toch in slaap.


Ik ben een kamer, een witte kamer met allemaal witte meubels. Er  komt een grote witte wolf op mij afgelopen en verandert dan voor mijn neus. Mijn mond valt open van verbazing. Ze is een lange vrouw met goudkleurige haren en een stralende witte jurk aan. Op haar rug zitten 2 grote witte vleugels.

''Ik waarschuw je, er komt iets ergs aan . Maar je zal het niet meer kunnen voorkomen. Het zal je leven voor eeuwig veranderen.''


whooo cliffhanger....

Oke dit hf is zo kort omdat ik ineens een heel ander idee kreeg en moest er dus ff een draai  in komen.

lyyy

woorden : 300

geschreven: 25/07/17



xxx unicornxpower

Mates for life✔ ⏩VOLTOOID ⏪#wattys2017Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu