Bez Ciebie Nie Moge Żyć

Rozdział 21

Budzę się rano. Mary leży wtulona we mnie. Tak słodko wtulona. Tak mocno mnie przytulała, jakby bała się, że wyjdę i nie wrócę. Jakby bała się że ją zostawię.  A tego nigdy nie zrobię.  Nigdy. Jestem cały poobijany. W siniakach. Ale jest przy mnie Mary i od razu mi lepiej. Dlaczego ktoś na mnie napadł?  Nie wiem. Wiem tylko, że to nie fair, że napadli na mnie w piątkę. Nie miałem szans. Nagle Mary zaczęła sie budzić. 

-Liam?

-Tak?

-Od kiedy nie spisz?

-Przed chwilą wstałem.

-Przepraszam - chciała puścić mnie z uścisku,ale jej nie pozwoliłem, jeszcze bardziej ją przytuliłem.

-Mary, muszę Ci coś powiedzieć?

-Ja tobie też.

-To na trzy.

-Okej

-Raz. -Stresuje się.

-Dwa -Jeszcze bardziej się stresuje.

-Trzy.

-Kocham cie.

-Kocham cie.

I nagle zaniemówiłem. 

- Czy ty właśnie powiedziałeś.. 

-Tak!

-Pocałowała mnie.

Wyznałem jej co czuje i ona mi też. Nie wierzę.

Nagle po pokoju rozległ się dzwięk telefonu.

BUDZĘ SIĘ.

Otwieram oczy. I jestem zły. Bardzo zły.  To był tylko sen. Głupi, ale piękny sen. Mary jednak jest tak wtulona we mnie jak we śnie. I Mary dostała smsa. Nagle się budzi. Bierze telefon do ręki.

Mary pov

Budzi mnie SMS. Jestem wtulona w Liama. Nie chce od niego odchodzić. Ale wzięłam ten telefon i przeczytałam smsa. Żałowałam tego..

✉ od; nieznajomy

Ostrzegałem. Następnym razem jak nie posłuchasz będzie z nim gorzej. Z nim i z innymi. Więc bądź posłusznym pieskiem. Powiedz Liamowi, że to ty nasłałaś na niego tych typów.

                                        C.

Coo? Dlaczego ta osoba mi to robi!?? Ja nie chcę tego mówić.

-Mary wszystko dobrze?

-Nie za bardzo.

-Co się stało?

- Muszę Ci coś powiedzieć.

-Ja tobie też. 

-Ty pierwszy.

-Nie, ty pierwsza.

-Okej.

Nie wiem co robić. Nie wiem co mówić.  Boję się o niego i moich bliskich. Nie chce, żeby nikomu stała się krzywda.

- Boję się...

-Czego?

-Nie czego a kogo...

-To kogo się boisz?

-Nie wiem...

-Nie rozumiem.

Nastała chwilą ciszy. Mój wzrok wlepiłam w Liama.