Yıldızları Say

Karma

Alper:

"Gençler gelin buraya size bir şey anlatmam gerek."

Irmak ve Zeynep bana bu salak ne diyor yine bakışı atsalar da yanıma gelmişlerdi.

"Kızlar artık size söyleme vaktim geldi."

"Ne oluyor Alper?" Dedi Irmak beni süzerek.

"Ben çaresi olmayan bir hastalığa yakalandım."

"Sonunda ölüyor musun?" Dedi Zeynep gülerek. Bende onu ayağımla koltuktan ittim.

"Vefasız olanlar yanıma oturmasın. Sen gel böğrüme kızıl güneşim." Irmak'ı göğsüme çektim ama Zeynep oradan üstümüze atlayınca romantizm filan kalmadı tabi.

"Yavaş be sinyal verir insan önce."

"Neyse Alper'im anlat sen bakalım ne oldu?"

"Ölüyorum Irmak, yavaş yavaş ölüyorum. Ve çarem damardan Didem almak."

İkisi de aynı anda öflemişlerdi.

"Sonunda kabul etti."

"Alper sen direk kafadan hastasın zaten. Neyse de ee ne yapmayı düşünüyorsun."

"Gidip evini yakmayı düşünüyorum. Sonra yanıyorum söndürelim mi şarkısını söylemeyi planlıyorum."

İkisi de bana really nigga bakışı atınca gülmeye başlamışım.

"Senden beklerim."

"Alper ciddi ol da anlat hadi."

"Güzel bir sürpriz hazırladım ona. Sonra gideceğim böyle hadi gel benim ol sincap dişlim diyeceğim."

"Sonra kız sana diyecek benim ol ne be kıro musun?"

"Estağfurullah Zeynep bunu anca sen dersin." Dedi Irmak gülerek. Zeynep de ona yastıkla vurdu. Benim canım garip aile üyelerim.

"Kızlar benim için kavga etmeyin bir saniye."

Yanlarından kalktığımda ikisi de merakla beni izliyordu.

"Ona aldığım hediyeyi göstermek istiyorum size." Odama yöneldiğimde kalkıp peşimden gelmişlerdi.

"Alper kızı yatağa filan atma planın yoktur umarım."

"Yok, yani şimdilik." Dediğimde ikisi de kafama vurmuşlardı. Bu ne ama hep şiddet hep şiddet.

"Göster hadi hediyeyi koçero."

Yan taraftan büyükçe bir kutu çıkarıp yatağın üstüne koydum. Ardından kapağını açıp içindeki oyuncak ayıyı çıkardım.

Bir süre ikisi de hediyeye baktılar. Ardından Zeynep kutuyu alıp içini inceledi.

"Ne arıyorsun Zeynep?"

"Not arıyorum."

"Ne notu?"

"Didem sana yokluğumda beni özleme diye kendimi hediye ediyorum yazılı bir not."

Zeynep bunu dediğinde kutuyu alıp "Al iyice bak belki dibinde vardır." Diyerek kafasından geçirmiştim. Sonrasında bu salak dengesini kaybedip üstüme düştü bende o sıra Irmak'a tutundum.

Sonuç üç yaralı, birisinin durumu ağır olmak üzere...

"Lan kalkın üstümden, ben Didem diyorum Allah başıma sizi veriyor ne günah işledim ben."

"Ay biz sana çok meraklıyız."Diyerek üstümde kalktı Zeynep. Kafasındaki kutuyu çıkarıp kafama geçirdi.

Tabi ben yine onu yatağa çektim ama bu sefer ikimiz de yere düşmüştük.