Yerde oturmuş kanayan dizine bakan Irmak'ın yanına oturdu Zeynep. Irmak kafasını kaldırıp ona baktığında neden kendisinin yanına oturduğunu düşünüyordu. Arkadaşı yoktu. Arkadaşlarından her zaman daha olgun davrandığı için anlaşma sıkıntıları çekiyordu.
"Çok acıyor mu canın?" Yüzünü hafifçe buruşturan Zeynep sanki kendisi yaralanmış gibi hissediyordu. Zeynep hiçbir zaman arkadaş istememişti, abisinin ona yettiğini düşünmüştü.
"Evet, ağaçtan düştüm." Yemyeşil gözleriyle Zeynep'e bakmayı sürdürdü Irmak.
"Adın ne senin?" dedi Zeynep kahverengi gözlerini Irmak'ın üstüne dikerek.
"Adım Irmak, seninki ne?"
"Ben Zeynep. Herkes Zey der ama. Abimle oyun oynarken seni gördüm, bize katılır mısın?"
Irmak'ın gözleri parladı.
"Katılmayı çok isterim ama dizim biraz sızlıyor."
"Hadi ama küçük bir çizik, senin bu çiziği takmayacağına eminim" dedi Zeynep elini Irmak'a uzatarak. Irmak onun elini tutup ayağa kalktığında gülümsemişti. 4 yaşında bir kız için fazla güçlüydü Zeynep, Irmak ise fazla olgun.
İkisi de o an anlamıştı, arkadaşlıklarının daim olacağını, zaten öyle olmuştu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızları Say
Fiksi Remaja"Yine kavga ediyorlar" dedi Irmak elindeki oyuncak ayıya daha sıkı sarılarak. Bahçedeki çimlerin üstüne, benim yanıma çöktü. "Ama artık alıştım" dedi gözlerini kaçırarak. "Gerçi yine de üzülüyorum" "Benim ailemde bazen kavga ediyorlar ama sonra heme...
