Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 11

Niall pov.

‘‘Niall, ontbijt,’’fluisterde een stem in mijn oor, terwijl het persoon waarvan de stem was me zachtjes heen en weer schudde. Moe opende ik mijn ogen half.

‘‘Wat zei je?’’vroeg ik zacht en schraapte mijn keel.

‘‘Ik heb ontbijt gemaakt voor je, zo meteen ga ik je naar huis brengen,’’antwoordde het persoon, waarvan ik inmiddels al doorhad dat het Charlie was. Loom stond ik recht, waarbij mijn knieën hard protesteerden. Samen liepen we naar de keuken, waar een hele tafel met eten stond te wachten op ons. En als ik mijn mond niet op tijd had gesloten had er zeker weten kwijl uit gekomen. 

‘‘Heb je dit allemaal gemaakt?’’vroeg ik, verbaasd maar verlekkerd. Charlie knikte.

‘‘Deze raad ik je zeer aan,’’wees ze naar de wentelteefjes en pannenkoeken. ‘‘Nou, val aan,’’zei ze toen ze zag dat ik twijfelend bleef staan. ‘‘Ik had toch al gezegd: Doe alsof je thuis bent.’’

‘‘Whokky,’’mompelde ik met mijn mond vol. ‘‘Sorry, bedoelde ik.’’

‘‘Wat wil je drinken?’’

‘‘Chocomel, alsjeblieft!’’

Charlie schoof een grote mok met chocolademelk naar mij toe en begon ook te eten van de delicatessen die op tafel stonden.

‘‘Wacht! Ik maak even een foto!’’riep ik, toen ik me bedacht dat ik de jongens natuurlijk ook wel een beetje jaloers wilde maken met dit prachtige uitzicht van eten, wat voor mij voor het grijpen lag. Snel rende ik naar binnen en pakte mijn telefoon van de salontafel. Vanuit de keuken hoorde ik Charlie lachen en ik moest toegeven, het viel me nu pas op dat haar lach best schattig was. Vlug klikte ik een foto waar je het eten zag, maar ook Charlie, die ik gelijk tweette.

‘‘Eet je eten op, Niall, het zal niet smakelijk zijn als je er over blijft kwijlen.’’

‘‘Stap in die auto dan, Niall,’’zei Charlie, terwijl ze stiekem lachte.

‘‘Ja, en waar moet ik die bakjes en dozen laten dan?’’vroeg ik, allemaal verschillende bakjes vasthoudend waar nog eten in zat. Ook een grote doos lag in mijn armen, waar nog een halve taart in zat.

‘‘Zet ze gewoon op de achterbank,’’gaf Charlie een goede oplossing.

Nadat ik alle bakjes op de achterbank had geplaatst, stapte ik de bijrijders kant in. En Jezus Christus, Charlie reed als een gestoorde maniak. Misschien nog wel erger dan Louis. Met een harde slip stopte Charlie de auto en een schelle piep galmde door de lucht. Eindelijk was ik weer terug.

‘‘Zo. Moet ik helpen met het eten?’’