Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 30

Charlie pov.

Het was vandaag weer het eerste concert van 2012. Niet voor mij, maar voor de jongens. En om eerlijk te zijn had ik nog nooit een liedje van hun gehoord, want ja, voordat ik Niall ontmoette leefde ik een beetje onder een steen. Nu nog eigenlijk wel, maar half. Ik was net Patrick van Spongebob. Ik sliep onder mijn steen, at onder mijn steen en deed nog wel iets, maar soms kwam in onder mijn steen vandaan.

Of dat was hoe Niall het beschreef. Ik zei gewoon niks. Maar goed, het was het eerste concert en raad eens wie er mee mocht? Ik! Ja, het verbaasde me wel, ik bedoel, ik ken hun liedjes niet en ben nog nooit bij een popconcert geweest. Wel bij opera en orkest, zelfs bij metal, jazz en rock, maar nooit bij een popconcert. Natuurlijk had ik wel eens liedjes gehoord van dat genre, ik was niet zo'n beginner, maar dat was niet mijn gebruikelijke stijl.

Ik hield van jazz, dat was mijn stijl. Je kon er lekker op relaxen en tot rust komen. Samen met Trevor luisterde ik altijd jazz.

‘‘Charlie!’’

Verstoord keek ik op, een beetje geschrokken. Het was Niall, natuurlijk was het Niall.

‘‘Wat zei je?’’

‘‘Of je komt, we beginnen zo. Je mag vooraan staan,’’zei Niall en hij lachte er schattig bij. Vanachter sloop Harry op hem af en hij seinde dat ik stil moest blijven.

‘‘Hm, ja. Maar wordt dit niet super ongemakkelijk? Ik ken geen een van jullie liedjes, weet je...’’

‘‘Ach, dat komt vast wel goed. Als je gewoon een beetje heen en weer beweegt en luistert dan komt het wel goe-aaaaah!’’schreeuwde Niall.

Harry was op zijn rug gesprongen en had zijn handen voor zijn ogen geslagen. Niall draaide als een gek rondjes om zijn as, om het aapje op zijn rug weg te werken.

‘‘Wie ben jij?’’vroeg hij uiteindelijk maar, omdat hij doorkreeg dat rondjes draaien niet de oplossing was.

Harry zette een hese stem op. ‘‘Ja, wie ben ik,’’fluisterde hij in Nialls oor.

‘‘HARRY! Ik schrok me kapot,’’zei Niall, terwijl hij Harry zacht van zijn rug smeet en hem omdraaide. Lippen voegden zich samen en ik keek vertederd toe hoe Niall rood werd en Harry zijn handen naar Nialls middel liet glijden.

De kus stopte vlug en ik dacht dat ik een van hen ‘ik houd zoveel van je’ hoorde murmelen, maar ik wist het niet zeker.

‘‘Nou begint de show nu nog, of geven jullie me een privé concert?’’vroeg ik de (maar al te schattige) tortelduifjes.

Harry keek naar zijn voeten. ‘‘Ja nog vijf minuten, ik breng je wel even naar de zaal.’’

‘‘Mooi zo,’’zei ik en aaide Niall even door zijn haar, voordat Harry me wegbracht naar de concertzaal.