Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 18

Charlie pov.

Het is precies zeven uur 's ochtends als de bel gaat en als het Niall en zijn vrienden niet waren had ik mijn eigen schoenen opgegeten. Natuurlijk waren het Niall en zijn vrienden.

Niall had me gister ge-sms't, om te zeggen dat ze vroeg bij ons zouden komen eten en dat we daarna iets ‘leuks’ gingen doen. Ik vroeg me af wat hun definitie van leuk was om zeven uur 's ochtends. Met een chagrijnige kop trok ik de deur open. Niall stond met een grote lach voorop, Louis naast hem met ook al zo'n verschrikkelijk grote lach. De andere drie stonden er nog een beetje loom achter en volgens mij had Zayn het nog moeilijker dan ik met zijn ogen openhouden.

Snel stapte ik naar achteren en liet de jongens naar binnen. Allen volgden ze Niall, die naar de keuken liep. Wanneer liep die jongen eens niet gelijk naar het eten? 

‘‘Koffie staat klaar!’’riep ik richting de keuken, terwijl ik naar boven liep omdat ik mijn kleren aan moest doen, Niall had me makkelijke, warme kleding aangeraden dus liep ik maar gewoon in een joggingbroek en trui van Niall naar beneden. Onderaan de trap deed ik mijn afgetrapte gympen aan, wiebelend van mijn gebrek aan evenwicht in de morgen.

In de keuken was alles al opgeruimd toen ik naar binnen kwam en om eerlijk te zijn verbaasde het me. Ik had niet verwacht dat de jongens alles al opgeruimd zouden hebben, of op zijn minst al het eten op hadden kunnen krijgen. Uit een keukenkastje pakte ik wat kauwgum, bood ook de andere wat aan, die beleefd weigerden. Behalve Niall dan. Behalve Niall. Ik glimlachte lichtjes toen ik Niall als een bezetene op een stuk kauwgom zag kauwen en aaide hem door zijn haar.

‘‘Wat gaan we nu eigenlijk doen?’’vroeg ik toen we in de auto zaten, licht nieuwsgierig.

‘‘Geheim,’’antwoordde Niall met een serieuze blik.

Teleurgesteld zakte ik ineen. Na een half uur rijden waren we er nog niet en ik begon al aardig ongeduldig te worden.

‘‘Zeg, duurt het nog lang?’’

‘‘We zijn er bijna,’’mompelde Liam moe. ‘‘Bijna.’’

Na minuten verschenen er blauwe lichtjes in de vorm van sneeuwvlokjes voor mijn ogen en ik besefte me-

‘‘We gaan schaatsen!’’gilde ik blij en knuffelde iedereen in de auto.