Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 19

Charlie pov.

Het was de grote schaatsbaan waar ik redelijk bekend was en waar ik vroeger al mijn wedstrijden schaatste. De titel ‘Koningin van het Ijs’ was me daar gegeven en ik was er aardig trots op. Door die titel was ik aardig bekend in de steden in rond Londen. 

Met zijn zessen liepen we de grote ijsbaan in en de voor mij al te bekende hal met de brede, lange balie met kassa's doemde voor ons op.

Frankie zat aan de balie, hij was degene die me had gedwongen mee te doen aan wedstrijden mee te doen en zorgde ervoor dat mijn schaatsen werden geslepen. En goed. Hij hielp me altijd met van alles en nog iets en daar was ik hem dankbaar voor.

‘‘Dus, eindelijk komt madam de Koningin van het Ijs haar verontschuldigingen aanbieden? Nadat ze mij maanden heeft verlaten komt ze eindelijk terug? Kom maar op met die ‘sorry's’, Ijskoninginnetje’ ,’’zei Frankie toen we bij de balie stonden. De jongens keken me vreemd aan en ik schokschouderde. Quasi-moeilijk krabde ik op mijn achterhoofd.

‘‘Eigenlijk kwamen we hier om te schaatsen, Frankie.’’

Frankie zuchtte diep. ‘‘Ook goed hoor, madam.’’ Hij keek op zijn computer en typte wat dingetjes in. ‘‘Baan vier is vrij, jullie kunnen daar gaan want er is niemand. Als je de kinderen zoekt schaatsen ze op baan één en May is verhuist naar de verhuur. Zij geeft jullie wel goed geslepen schaatsen.’’ Een knikje gaf hij me en hij glimlachte zelfingenomen. ‘‘Veel plezier.’’

Terwijl de jongens hun schaatsen allemaal al aanhadden zat ik nog op het bankje mijn veters te strikken, maar dat was het verschil tussen ijshockey en kunstschaatsen.

‘‘Ik vind het nog steeds raar dat we niet hoefden te betalen,’’mompelde Louis en Liam knikte instemmend. Ik haalde nonchalant mijn schouders op en begon het uit te leggen.

‘‘Ik schaatste hier vaak en heb meegedaan aan wedstrijden, ik won wel eens. Ze laten me hier zelfs binnen met een kudde schapen die de boel onder poepen, geloof me, het stelt niks voor.’’

‘‘Dus je bent wel goed?’’vroeg Harry, die er schijnbaar niet veel vertrouwen in had.

‘‘Ik zou niet zeggend dat ik goed ben, maar ik schaats zo weg, dat wel. Zeg, Liam waarom is Juliet niet mee?’’praatte ik eroverheen.

Liams ogen werden groot. ‘‘Ik wist dat ik iets vergeten was!’’

Ik mompelde iets in de trant van ‘zoiets vergeet je toch niet’ en kluunde naar baan vier, waar ik snel het ijs op gleed. Niall volgde mijn voorbeeld, maar het ging iets minder soepel en hij hield de rand van de baan vast.

Ze hadden me al verteld dat Zayn en Niall niet konden schaatsen dus bood ik aan om Niall te helpen en de rest zou Zayn wel wat proberen te leren.

Ik pakte Nialls hand vast en kneep erin. ‘‘Oké, laat de rand nu eens los,’’zei ik. Niall keek me ongelovig aan. ‘‘Dan val ik!’’

Ik schudde glimlachend mijn hoofd. ‘‘Heb je je evenwicht?’’ Niall knikte. ‘‘Vertrouw je me?’’ Weer een knikje.

‘‘Dan gaat het lukken. Laat maar los.’’

Voorzichtig liet hij los en hij pakte mijn schouders krampachtig vast, om niet om te vallen. 

‘‘Kom op, nu een stukje lopen op het ijs,’’wees ik hem aan.

‘‘Maar het is glad...’’

‘‘Dat hoort toch, kleintje,’’zei ik, toen hij zijn droge opmerking had gemaakt. Hij humde wat en zette kleine stapjes. Oké, dat lukte dus al. Dit zou nog meevallen. 

‘‘Kan je skeeleren?’’vroeg ik hem, waarop hij nee schudde. ‘‘Oké Niall, blijf staan. Dan doe ik eventjes voor hoe je skeeler bewegingen maakt en schaats ik een rondje. Daarna heb je het vast wel door.’’ Voorzichtig liet ik zijn hand los en hij bleef gewoon staan. Rustig begon ik bewegingen te maken en al snel schaatste ik de andere jongens makkelijk voorbij, terwijl Zayn bijna viel. Met een sierlijke beweging stopte ik voor Niall, die me met open mond aankeek.

‘‘Oh, zo,’’mompelde Niall in zichzelf terwijl hij wat moeilijke bewegingen maakte met zijn benen. Het verbaasde me dat hij rechtop bleef staan. Na een paar minuten schaatste hij weg, ik wist wel dat hij het zou kunnen.

We waren hier nu al een tijdje en Niall begon steeds beter te schaatsen en ook Zayn had zijn draai gevonden. Niall ging steeds harder, terwijl ik maar een beetje aanklooide met Louis. Rustig schaatste ik weer verder en Niall kwam me steeds vaker voorbij gesjeesd.

Hij ging sneller en sneller en ik volgde hem nauwkeurig, best trots op mezelf. Hij nam een scherpe bocht en kleine stukjes ijs schraapte hij mee. Hij schaatste harder. Onder de indruk knikte ik. Hij schaatste en schaatste en Harry, Louis, Zayn, Liam en Juliet -die toch nog was gekomen- keken hem na, maar schaatsten toen verder. Harry gleed naar het midden van de baan en maakte daar en grappige pirouette. Lachend keek ik naar hem en uit mijn ooghoeken zag ik iets roods op hem afkomen. Het was Niall.

‘‘Remmen!’’riep ik nog naar hem, maar het was al te laat en hij landde op Harry.

‘‘Oeps,’’giechelde ik. Dit zou nog wat worden.