Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 22

Harry pov.

Voordat ik het wist had ik de knappe, blondharige jongen al teruggetrokken en mijn lippen op de zijne geplaatst. Toen hij zei dat hij de waarheid sprak, twijfelde ik nergens meer aan. Niall sprak de waarheid en ik... Ik vond hem leuk.

Nialls geur kwam dichtbij en ik had het gevoel dat ik flauw ging vallen, maar Niall hield mij overeind, draaide ons om en duwde me met mijn rug tegen de muur aan. Een klein kreuntje kwam uit mijn mond en ik voelde Niall glimlachen in de zoen. Het was alsof ik mijn eerste zoen weer herbeleefde, alleen dan duizendmaal beter.

Natuurlijk duizendmaal beter, het was Niall. Hij rook zo lekker, naar aardbeien. Volgens mij was het van zijn nieuwe shampoo, die ik heel toevallig in de badkamer had gezien. En misschien had ik er ook wel aan geroken.

Het was geen harde zoen. Het was een rustige, liefdevolle zoen en Niall nam de leiding. Ik had het niet achter hem gezocht, maar ik had sowieso nooit achter hem gezocht dat hij op jongens viel, of op mij.

Ik voelde een tong over mijn lip gaan en ik wilde mijn hand in Nialls haar klemmen, maar hij trok zich terug en haalde een paar keer diep adem.

‘‘Sorry, teveel van het goede...’’mompelde hij beschaamd. Zonder te antwoorden werden mijn ogen groot en ik bracht mijn hand naar mijn lippen, die tintelden van de zoen. Ook ik keek toen beschaamd naar beneden. Ik wist niet wat te zeggen, wist niet of ik zelfs iets uit kon brengen. Mijn lippen tintelden, brandden hevig en als ik zou gaan praten, zou ik niet weten of ze wel mee zouden werken.

‘‘Ik-’’begon ik, maar toen ik in Nialls ogen keek, wist ik niet meer wat ik wilde zeggen. Hij maakte me sprakeloos. Waarom was het me nooit opgevallen dat hij zo knap was? Zo mooi? Zo perfect?

Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘‘Wat is er?’’

Zijn stem... Zijn stem met dat mooie accent. Ik zuchtte. Waarom was het me nooit opgevallen dat hij zo perfect was?

Zijn ogen begonnen te stralen en zijn glimlach breidde uit. Wat was er?

‘‘Vind je dat echt?’’

Verward keek ik hem aan. ‘‘Wat?’’

‘‘Dat ik perfect ben?’’

Oeps. ‘‘Zei ik dat hardop?’’ Ik begon te blozen en keek naar de vloer, soms was ik echt dom.

Nialls hand pakte zacht mijn kin vast en zorgde ervoor dat ik hem aankeek.

‘‘Dankje, Harry. Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Niemand heeft mij ooit gezegd dat ik perfect ben. Maar weet je Harry? Jíj bent perfect. Je krullen, je kuiltjes als je lacht, je lach zelf, je ogen en- Harry, ik houd van je. Met heel mijn hart.’’

Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik had genoeg meisjes gedate, maar nooit was het houden van, het was meer om niet alleen te zijn.

Zacht drukte ik dus maar mijn antwoord op zijn lippen. ‘‘Ik houd ook van jou, Niall.’’