Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 29

Harry pov.

Ik had het hem verteld. Ik was zó nerveus geweest, bang dat hij nee zou zeggen en dat hij me voor een paar dagen niet eens meer fatsoenlijk aan kon kijken. Bij interviews of optredens.

Nu moest ik alleen nog een ideetje hebben over hoe ik hem zou kunnen vragen om officieel mijn vriend te zijn. (Of vriendje, zoals Niall dat noemde.) Voordat we uit zouden komen zou dat wel handig zijn, ja.

Misschien moest ik het Charlie vragen, die zou wel zoiets weten, toch? Ze was immers zijn beste vriendin. Maar misschien was Niall nu wel bij haar, dan zou het vreemd zijn om dat te gaan vragen.

Ik twijfelde of ik wel of niet naar Charlie moest gaan totdat ik besefte dat Niall gewoon in de keuken zat te bikken. Bijna huppelend ging ik richting de keuken en Louis keek me vanaf de bank vragend aan. Lachend haalde ik mijn schouders op naar hem. ‘‘Ik moet wat regelen,’’gaf ik hem als uitleg.

‘‘Oh.’’ Hij draaide zich weer om naar de televisie die aanstond op een documentaire over poliepen.

Huppelend kwam ik in de keuken terecht en Niall keek schuldig op van het pakje Oreo's die hij blijkbaar net uit de kast had gepakt, zijn mond volgepropt. Vertederd kwam er een piepje uit mijn mond en ik kon het niet laten om hem een knuffel te geven, waarna ik mijn hand door zijn hand heen woelde. Even was ik vergeten waarom ik in de keuken was, maar na een paar seconden schoot het me weer te binnen. 

‘‘Niall, ik moet heel eventjes weg, oké?’’

Hij fronste zijn wenkbrauwen en probeerde te kauwen op alle koekjes die hij in zijn mond had. Toen hij ze eindelijk had weggewerkt begon hij te praten. ‘‘Ja, dat hoef je toch niet aan mij te vragen. Harry, ik ben je baasje niet, ik claim je niet hoor. Als je maar weer terugkomt.’’

Hij ging voor me staan en trok me tegen zich aan, zijn armen om mijn heupen. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen.

‘‘Weet ik, maar het voelt goed om het te zeggen,’’mompelde ik tegen zijn lippen en drukte er daarna een stevige zoen op.

‘‘Sorry, cutie, maar ik moet nu echt gaan. Tot vanavond!’’

Nog voordat hij wat terug kon zeggen was ik al in de gang, om mijn jas aan te trekken.

Onzeker belde ik aan bij het grote witte huis langs het park waar Charlie woonde. Ze woonde groot, voor zo'n klein meisje in haar eentje. Ik stak mijn hand weer in mijn zak en dook mijn sjaal verder in. De deur ging met een grote zwaai open en Charlie stond er, helemaal onder de bloem.

‘‘Oh, hey Harry! Kom binnen,’’zei ze vrolijk terwijl ze een glimlach op haar gezicht kreeg.

‘‘Kom ik ongelegen?’’vroeg ik toen ik binnen was, wijzend op haar uiterlijk.

‘‘Ligt eraan; kom je hier om mijn taartmix op te eten?’’

‘‘Nee,’’antwoordde ik.

‘‘Dan ben je van harte welkom in huize Charlie, Haz.’’

Ze leidde me naar de keuken, waar het aanrecht en kookeiland ook helemaal onderzaten en zei dat ik wel aan de keukentafel mocht zitten. ‘‘Maak het je gemakkelijk en vertel maar waarvoor je gekomen bent,’’zei ze, terwijl ze verder werkte aan haar taart. ‘‘Oh en als je drinken wil, er staat van alles in de koelkast en glazen staan in het kastje ernaast.’’

‘‘Eh, nee bedankt,’’mompelde ik terwijl ik op een van de comfortabele keukenstoelen ging zitten.

‘‘Dus, vertel.’’

Zacht schraapte ik mijn keel. ‘‘Ik wil vragen of Niall mijn vriend wordt, maar ik weet niet hoe. En aangezien jij zijn beste vriendin bent dacht ik dat jij me wel zou kunnen helpen...’’

‘‘Dat kan ik. Heb je al een ideetje?’’ Ze kneedde het deeg zorgvuldig.

Uitgebreid begon ik te vertellen over wat ik in gedachten had en Charlie knikte af en toe wat, zodat ik wist dat ze luisterde.

‘‘Nou, dan doe je dat toch?’’vroeg ze toen ik helemaal uitgepraat was en zijzelf haar taart in de oven zette. ‘‘Daar had je mij toch helemaal niet voor nodig, Hazza.’’

Daar had ze een punt. ‘‘Je hebt gelijk. Maar toch bedankt,’’grinnikte ik.

‘‘Weet ik. Zeg, nu de taart in de oven staat, heb je zin in een filmpje?’’

‘‘Altijd toch.’’