Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 27

Niall pov.

Ziek? Wat bedoelde ze? Had ze een koudje gevat, of een griepje te pakken gekregen? Ik snapte er niks van, maar omdat ik beloofd had niks te zeggen, hield ik mijn mond maar.

‘‘Ik heb een stofwisselingsziekte, Niall. Leukodystrofie van Krabbe heb ik. Dat houdt in dat ik weinig lysosomaal enzym heb van een bepaald soort, wat ervoor zorgt dat er een beschermende laag om mijn zenuwen moet zijn. Aangezien ik geen lysosomaal enzym heb, heb ik ook geen beschermende laag. Daardoor heb ik problemen, Niall. Mijn spieren worden zwakker en ik heb problemen met ademen.’’zei Charlie en mijn ogen begonnen te tranen, een brok vormde zich in mijn keel en een raar piepje vulde mijn oren. Waarschijnlijk van mezelf.

‘‘Ga je dood?’’

Eigenlijk had ik beloofd dat ik niks zou zeggen, maar ik kon het niet tegenhouden, het flapte eruit. Vlug sloeg ik een hand voor mijn mond.

‘‘Ik weet het niet, Niall, dat zou zomaar kunnen. Ik ben zwak. Mijn broer Trevor... hij is er wel aan gestorven. Nou ja, niet alleen hieraan, want als je dit hebt word je... Niall, het put je uit, je kan moeilijk ademen, je ligt soms uren in een stijve houding, hebt stuiptrekkingen en ik kan amper eten. Je weet hoe belangrijk eten voor me is, Niall!’’

Ik grinnikte door mijn tranen heen, zelfs nu dacht ze gewoon aan eten. Elk moment zou ze dood kunnen gaan, of weet ik veel - een stuip hebben, maar ze bleef Charlie.

‘‘Dus, Niall, luister. Ik kan ieder moment een stuiptrekking hebben en daar heb ik medicijnen tegen.’’ Ze trok een klein potje uit haar rechter broekzak. ‘‘Deze moet je me geven als ik een stuip heb oké? Het vermindert dan en dan stopt het sneller.’’

Ik knikte en sloeg de informatie goed op. Niet vergeten: Bij stuip, broekzak, medicijnen. Oké.

‘‘Ga je dit aan de andere jongens -en Juliet- vertellen?’’vroeg ik, mijn keel schrapend. Het brok was gelukkig al weg.

‘‘Dat kunnen we doen, het is natuurlijk wel belangrijk dat ze weten wat ze moeten doen...’’ Haar stem stierf af. ‘‘Ja, we vertellen het wel.’’ Moeilijk stond ze op van het bed, ik volgde haar. Nadat ze een paar stappen had gezet kon ik het niet meer aanzien en ik zwiepte haar in een snelle beweging van de grond, mijn schouder over.

‘‘Niall, wat doe je?’’

‘‘Ik zie dat je moeite hebt met lopen, dus ik besloot om je te tillen, duh.’’

Charlie giechelde,‘‘Bedankt Niall.’’

‘‘No problemo, Lietje van me,’’mompelde ik terwijl ik de trap af liep.

‘‘Jongens en Juliet! We moeten iets vertellen!’’

Nadat we - nou ja, vooral Charlie - het verteld hadden was Juliet in huilen uitgebarsten en Zayn kon het niet helemaal droog houden. Louis nieste. (Al wist ik niet echt wat dat er mee te maken had.) En Harry kwam ons een knuffel geven.

Ja, het had mensen flink geraakt.