Baking Love [NARRY] One Direction Bromance

Hoofdstuk 28

Niall pov.

Harry en ik liepen door een leeg parkje, het was een paar dagen nadat Charlie het ons had verteld en om eerlijk te zijn... volgens mij waren de jongens anders naar haar gaan kijken. Als een gehandicapte of invalide. 

Nou, als Charlie een gehandicapte of invalide was at ik mijn schoen op. Charlie liep (met een beetje moeite, dat wel) het hele huis schoon te maken. (Ik had nog zo gezegd: ‘Niet doen Charlie, het wordt toch wel weer een zooitje.

Beter doe je iets lekke- leuks! Ga iets koken of zo!’)

Maar uiteindelijk deed ze beiden en hadden we naast een schoon huis, ook nog eens heerlijk eten. Gebraden kip met een speciale dressing, gemaakt door onze eigen vliegende kokkin.

‘‘Cutie?’’verstoorde Harry mijn gedachtegang. Niet dat ik dat erg vond, hoor.

‘‘Ja?’’vroeg ik en keek hem aan.

Hij fronste zijn voorhoofd en keek even moeilijk. ‘‘Ikkeh- ik- eigenlijk wilde ik, maar het hoeft natuurlijk niet als je dat niet wilt! Ik heb er totaal niks op tegen als je zegt dat je het niet wilt hoor, dan laten we het gewoon zit-’’ Ik drukte mijn hand over Harry's mond. Soms moest die - wel heel leuke - jongen wel iets minder praten. ‘‘Wat wil je?’’vroeg ik aan hem terwijl ik mijn hand van zijn mond afhaalde en hem een aai door zijn krullen gaf.

‘‘Ik wil uitkomen.’’

Fronsend dacht ik na. ‘‘Je bent toch al uitgekomen? Tegenover de jongens en tegenover je familie, ik was er toch bij?’’

‘‘Ja, nee, ja. Dat bedoel ik niet...’’

‘‘Wat bedoelde je dan wel?’’

Hij haalde adem. ‘‘Ik wil uitkomen voor de hele wereld. Ik wil iedereen kunnen vertellen dat jij de mijne bent en van de daken kunnen schreeuwen dat ik van je houd en iedereen dat laten zien. En het maakt me niets uit dat mensen me - ons blikken gaat geven. Ik houd van je en niets kan dat veranderen. Niall... ik wil je kunnen aanraken wanneer ik wil, je kunnen kussen als je weer eens zo moeilijk kijkt om je je zorgen te laten vergeten. Niall, ik wil laten zien dat ik de jouwe ben en alleen van jou. Dat die stomme meisjes gewoon op moeten houden en dat ze weten dat jij alleen en alleen van mij bent.’’

Mijn mond hing ongeveer op de grond, zoiets had ik niet echt verwacht. Ik had eerder gedacht dat hij verkleed wilde gaan als een bloemetje of zo. Maar ik mocht niet klagen, dit wilde ik ook. 

‘‘Ik ook,’’zei ik.

‘‘Wat?’’

‘‘Ik wil dat ook.’’

En nog voordat hij kon reageren drukte ik mijn lippen op de zijne, in dat lege parkje. Zonder nog te denken wat iemand er van vond, zolang wij maar gelukkig waren.