Theo James - Brytyjczyk z greckimi korzeniami i obsesją na puncie Cheetosów. Uzdolniony aktor i muzyk, człowiek o wielu talentach.
Jakie tajemnice skrywa dusza Theo?
W jaki sposób widzi świat?
Zapraszam do lektury.
Shai siada na środku, a ja obok niej. Uśmiecha się do mnie uroczo, a mi robi się ciepło na sercu, czuję coś dziwnego w brzuchu.
Theo, poważnie, przestań.
No ale ona się tak pięknie śmieje. Zresztą, cała jest piękna.
Bądź profesjonalny, zachowujesz się jak szczeniak. Ile ty masz lat? Cztery?
Cztery.
Uśmiecham się sam do siebie, a Shai patrzy na mnie dziwnie.
- Co? - Pytam, czując na sobie jej palący wzrok.
- Czyżbyś rozmawiał sam ze sobą, Theodore?
Generalnie nie znoszę, gdy ktoś zwraca się do mnie Theodore. Kojarzy mi się to z tym, jak byłem dzieckiem i gdy coś przeskrobałem (czyli bardzo często), rodzice tak do mnie mówili. Ale w ustach Shai brzmi to zupełnie inaczej, tak.. słodko.
Nie, kurwa, ty na serio musisz się ogarnąć, chłopie. Weź się w garść!
- Lubię czasami porozmawiać z kimś inteligentnym - puszczam jej oczko.
- Ała - łapie się teatralnie za policzek.
- Nie miałem nic złego na myśli, akurat z tobą bardzo lubię rozmawiać - kładę rękę na jej kolanie.
- Czuję się zaszczycona - odpowiada z szerokim uśmiechem.
***
Na spotkaniu zostały nam przedstawione wszystkie terminy, które nas obowiązują. Zaczynamy na początku marca od tak zwanego boot camp. Musimy przygotować się fizycznie do naszych ról. W końcu będziemy należeć do Nieustraszonych. No, poza Anselem.
Dowiadujemy się także, że produkcja ma zamiar wynająć nam domy, w którym będziemy mieszkać, zamiast w hotelu. Ja będę mieszkał w jednym z Zoë, Jaiem, Milesem, Anselem i... Shai. Reszta obsady w innych domkach. Szkoda, że każdy z nich jest w innej części miasta, ale zawsze możemy się spotkać w jednym z nich.
Postanawiamy jeszcze pojechać do McDonalda.
- Rany, ale jestem głodny - Miles masuje się po brzuchu, gdy wchodzimy do środka. - Zjadłbym wszystko, co mają na magazynie.
Przypominam sobie naszą bitwę na hamburgery z Shai i zerkam na nią, uśmiechając się. Ona chyba pomyślała o tym samym, bo też się do mnie uśmiecha.
- Okej - Miles podchodzi do kasy. - Dzień dobry miłej pani - wita się z kasjerką, puszczając jej oczko. - Jestem okropnie głodny, więc proszę, żeby moje zamówienie było pierwsze, a nie tych leszczy za mną. Okej. Poproszę osiem cheeseburgerów, pięć powiększonych porcji frytek i największą colę.
- To co, Shai? - Zagaduję dziewczynę. - Kolejny zakład?
- Nie, bo masz pojemniejszy żołądek - odpowiada, śmiejąc się.
- No to jak mam sprawić, że mnie pocałujesz? - Robię smutną minę.
- Improwizuj, Theodore, improwizuj - mówi tylko i podchodzi do kasy.
