SERSERİ.

Dayanamaz bu serseri 🌹

Yeni bölümle karşınızdayımm. Bu bölümde neler olacak neler. 🙊

Size çok teşekkür ediyorum. Sizi çok seviyorum. Okumalar iyi olsa da,oylar hiç gelmiyor. Lütfen,bana yardım edin biricik aileciklerim.

Satır arası yorumlar ^.^

Şarkı Duman'dan bir parça kafanıza göre.

Oylar gelsin🙈

Cansu Burgaz(Kitapları onun gibi güzel) MrsBurgaz 💕💕

Mutli de Ateş ve Nazlı. (Temsili)

Hadi okuyun bidenecik ailem💫

"Nereye gidiyoruz evladım?"

Amcanın sesi ile başımı camdan çevirip Erdem'e baktım. Sonra aynadan amcanın gözlerine bakarak adresi söyledim. Başını sallayıp yola döndüğünde bende bakışlarımı dışarıya çevirdim. Tanımadığım koca İstanbul'da sevdiğimi arıyor gibi hissediyordum. Kaybolmuş,küçük meleğin serserisini arayışıydı bu arayış. Omuzuma dokunulan el ile kafamı arkaya çevirdim.

"Her şey güzel olacak,bunu düşün." Gülümseyerek söylediği söz üzerine gülümsedim.

Her şey o kadar güzel olacak ki ben çok mutlu olacağım.

Erdem'e başımı sallayarak olumlu bir yanıt verdim.

"Umarım,her şey çok güzel olur."

Kaşlarını hafif bir kızgınlıkla çattı. "Hayır küçük hanım!"Dedi tüm sempatikliğiyle. Bu haline güldükten sonra göz devirdim. Deli çocuk.

"Her şey gözel olacak diyeceksin!" Dediği şey üzerinde kısa bir kahkaha attım. Güzel değil gözel demişti ve bunu söylerken çok komik,neşeli bir tavırla şöylemişti.

"Sokağa girdik evladım. Hangi ev?" Amcanın sorusuyla heyecanım daha da artmıştı. Onu görebilmek için o kadar heyecanlanmıştım ki,uçabilirdim yani. Sevdiğim,küçük serserim benim.

"Nazlı,cevap versene kızım. Hangisi,"diyerek kolumu dürtükleyen Erdem'e göz devirip cama döndüm. İki üç bina sonraydı. Gülümsemem artarken heyecanla,

"Şurdaki ev abi. Hadi biraz çabuk gözünü seveyim. Her şey sana bağlı be abi." Adam anlamaz gözlerle bakınca Erdem düzeltmeye çalıştı.

"Aşık usta aşık!" Dediği şey üzerine sinirlice ona döndüm.

"Eşek ölüsü!"

Bu söylediğime güldükten sonra araba yavaşlamaya başlamıştı..durduğunda arabadan ışık hızlıyla inip koşmaya başladım. Erdem arkamdan bağırsa da kapıya kadar koştuktan sonra ayaklarımın beni taşımadığını fark ettim. Nefes nefese kaldığımda nefeslerimi düzeltmeye çalışıyordum. Bu sırada Erdem kızgın bir şeklide yanımda bitti.

"Sen önden in. Parayı ben ödeyim. Hey Allah'ım! Neyse hadi yürü! Şu telefonu al. Benim numaramam kayıtlı." Elime sıkıştırdığı küçük kütüğün gözlerimi alıp başımı kaldırdım. Gözlerine baktıktan sonra, "teşekkür ederim. Nasıl ödeyeceğim ben bunu?" Dedim mahçup bir şekilde. Kaşlarını çattıktan sonra baş parmağıyla burnuma vurdu. "Çok konuşma. Sadece seni anladığım için yardım etmek istedim. Borç değildi. Rica ederim,hadi git. Daima Mutlu ol." Gülümsedikten sonra kısa bir sarılmaya yanımdan ayrılmıştı. O kendi yoluna giderken bende arkamı döndüm.