SERSERİ.

Yanında Olmama İhtiyacın var !

Merhaba. Oylara ve yorumlara teşekkür ederim.😘

Bölüm Şarkısı: Duman - Senden daha güzel.

Multimedya: Nazlı ve Ateş.(Temsili)

"Tamam. Git artık!"

Kafamı kaldırıp,söylediği cümle üzerine mimiklerine baktım. Umursamaz tavrıyla elini masaya koydu. Benden cevap bekliyor gibi bir hali yoktu. Gitmemi istiyordu. Bunca olan şeyden sonra Nasıl normal davranıyordu. Bilmiyordum. Her şeyini planlı yapmıştı belki de. Çünkü Ateş'in çözemeyeceği hiç bir şey toktu? Bana sarıldığında belim kasılıyoru. Ellerim titriyordu. Boğazını çizdiği gün. Ondan korkmuştum. Veya beni mekandan almaya geldiği gün. Ateş'i anlamıyordum. Tamam. Annesi yoktu. Bunu ben de biliyor ve onun kadar ben de üzülüyordum. Çantamı alarak tek omzuma taktım. Ateş'e kısa bir bakış atarak,yerimden kalktım.

Binadan çıktıktan sonra sağa dönmemle Ateş ve Miraçı gördüm. Oturmuş bir şey konuşuyorlardı. Beni fark etmemişlerdi. Ateş bir an kafasını çevirdiğinde beni fark etti. Ağır bir şekilde yerinden kalktı. Bu sırada Miraç yerinden kalkarak binaya gitmeye başladı. Yanımızdan geçerken seslenmeyide unutmadı tabii.

"On dakika sonra mekanda ol koçum!"

Göz devirdikten sonra eğildim ve minik Ateş'e sarıldım. Yanaklarını öptükten sonra konuştu. "Hep gelsene Nazlı abla. Baya iyi macera oluyor."dediğinde güldüm. "Tamam"deyip gülerek onayladım onu.

***

Ertesi gün olduğunda okul yine klasik başlamıştı. Tek eksik vardı. Serserimiz,Ateş. Kafamı Ateş'in oturduğu sıraya çevirdim. Miraç elinde telefonla oynuyordu. Yanımda haraketliklik olduğunda bu sefer Zeynep'e çevirdim bakışlarımı. Çantasını sıraya bırakıp,oturdu. Halimi hatırımı sorduktan sonra tekrar gözlerim kapıya döndü. Aman. Gelmesin,bana ne? Omuz silktim ve kafamı sıraya koydum. Elimle Zeynep'in sarı saçına dokudum. Saçlarını açık bırakmıştı. Yeni taramış olmalıydı ki kabarıktı.

"Öreyim mi?"

Kafasını bana çevirdi ve gülümseyerek salladı. Arkadını dündüğünde bende dizlerimin üzerinde sıraya çıktım. Gözlerimi kısıp önemli bir işmiş gibi örmeye başladım. Saçları ayırdığımda Miraç kafasını kaldırdı. Bizi gördüğünde Zeynep'e bakakaldı. Gözlerini kaçırıp tekrar telefona döndü. Bende omuz silkip örmeye başladım. Örme işlemi bittiğinde elimi öne doğru uzattım. Tokayı bileğinden çıkartıp bana verdi. Bende son düzeltmeleri yapıp bağladım. "Çok tatlı oldun."dediğimde nazikçe teşekkür etti. Yerimize oturduk. Zeynep'i dürtüp "Miraç neden sana baktı acaba?"kafasını çevirdi. Gözlerini kısıp "Bakmış mı? Hiç fark etmedim."dediğinde tek kaşımı kaldırdım. "Peki."deyip arkama yaslandım.

Dersin bitmesiyle sıkıntılı bir nefes verdim. Sıradan kalktım ve Miraç'ın yanına gittim. Sıraya oturduğumda gözlerini bir iki saniyeliğine kapattı ve derin bir nefes verdi. Sinirlenmekte haklıydı.

"Ateş nerede?"

"Bak bu iki oldu. Sana ne Ateş'ten? Yürü git!"

"Tekrar soruyorum. Ateş. Nerde?"sabrım taşıyordu. İş,inada binmişti. Sinirli bir şekilde nefes verdi.

"Bu gün annesinin öldüğü gün! Rahatsız edilmekten hiç hoşlanmaz!"

Duyduğum şeyle yerimden hareket edemedim. O gün aklıma geldi. Sarılıp ağlamıştı bana. Annem yok demişti. Alt dudağımı ısırdım. Gözlerimi kırpıştırıp derin bir nefes verdim. Diyafram bölgelerime ağrılar giriyordu. Nefesimi düzene soktuktan sonra Miraç'a döndüm. "Peki şimdi nerededir?"