"သားေခတ္ ထေတာ့ေလ"
"..."
ထပါဆိုတာကိုဖက္ေခါင္းအံုးကိုခြလ်က္ေက်ာေပးျပန္အိပ္သြားတာမို႔...
"ေအး ဦးငယ္ကမုန္႕ဟင္းခါးလာပို႔တာ မမဖူးတစ္ေယာက္တည္းအကုန္စားလိုက္ေတာ့မယ္"
လက္နက္ကအေတာ္အသံုးဝင္သြားပံုရသည္...အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔အတင္းကုန္းထေနတာ...
"အဲဒါဘယ္လဲ မ်က္ႏွာအရင္သစ္ဦးေလ"
"..."
"သားေခတ္..."
ေခၚေနတဲ့သူသာအသံဝင္ခ်င္ဝင္သြားမည္... ေရွ႕ကေကာင္ေလးေျခလွမ္းေတြကသူ႕ဦးငယ္ရွိရာဆီ...
"ဦးငယ္..."
မေျပာမဆိုနဲ႔ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးဝင္လာတာ မတ္မတ္ထိုင္ထားတဲ့ကိုယ္ေတာင္ယိုင္ခ်င္သြားသည္... ေခါင္းကိုရင္ဘတ္နားအတင္းတိုးကပ္ထားတာကဆြဲေမာ့ေစတာေတာင္အေျခပ်က္မသြား... ဘယ္လိုကေလးလဲကြာ... မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့သူ႕ Daddy မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည္႕မိေတာ့စိုးရိမ္စိတ္ေတြျဖတ္သြားတာျမင္လိုက္ရသည္...
"သားေခတ္..."
"..."
"သားေခတ္ ဦးငယ္စိတ္မတိုခ်င္ဘူးေနာ္ ဖယ္ဦး"
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာကာ ဖက္တြယ္ထားတဲ့လက္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်မိေတာ့ အံ့ၾသေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြမွာတြဲခိုလာတဲ့အရည္ၾကည္ေလးေတြ...
"ဦးငယ္ အဲဒီေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး..."
"တကယ္လား သားေခတ္"
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ငံု႕က်သြားတဲဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲ ကိုယ့္အနားကထြက္ခြာသြားတဲ့ေျခလွမ္းေတြ...
"ေကာက္သြားၿပီ ဦးငယ္ပဲလိုက္ေခ်ာ့လိုက္ေတာ့... ဖူးစကားဆိုနားေထာင္မွာမဟုတ္ဘူးရယ္..."
မ်က္ႏွာေလးပ်က္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေလးတစ္ခုနဲ႔တင္ ေျခလွမ္းေတြကသူ႕အခန္းရွိရာဆီ အလိုလိုလွမ္းမိၿပီးသား... တံခါးမေခါက္ပဲဝင္လာမိေတာ့... ကုတင္စြန္းနားထိုင္ေနရက္က ေစာင္ေတြေအာက္ေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလး... ေကာက္ေနတာေသခ်ာၿပီေပါ့ေလ...
