"သား... တကယ္ေရာစိတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီလား..."
"..."
ၿခံထြက္ေကာ္ဖီစစ္စစ္ရဲ႕အနံ႔ကေသာက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ႀကိဳင္လႈိင္ေနေပမဲ့ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ကပ္ဖို႔အေတာ္ႀကိဳးစားယူေနရတဲ့ကိုယ့္အတြက္... ဖန္ခြက္ကိုေတာင္ေကာက္ကိုင္ဖို႔ဝန္ေလးေနရတဲ့အခိုက္အတန္႔... မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူးဆိုရင္ေကာစီစဥ္ထားတဲ့ေစ့စပ္ပြဲကပ်က္သြားဖို႔ေသခ်ာလို႔လား... တစ္ခါမွေတာင္မေတြ႕ဖူးမျမင္ဖူးတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို အၾကင္လင္မယားအျဖစ္သတ္မွတ္ဖို႔ဆိုတာအခုေလာက္လ်င္ျမန္လြယ္ကူလိမ့္မယ္လို႔မသိခဲ့႐ိုးအမွန္ပါ...
"ေနာက္ေတာ့လည္း အဆင္ေျပသြားမွာပါ..."
ေကာ္ဖီခြက္ကိုႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ရင္း ခပ္မိႈင္းမႈိင္းအၾကည္႕ေတြနဲ႔စကားဆိုလာတဲ့ေဖေဖဟာ သူလည္းခံစားခဲ့ရဖူးတယ္ဆိုတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႔...
"သားအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးထင္တယ္ေဖေဖ..."
တကၠသိုလ္တက္စဥ္ကရည္းစားဆိုတာထားခဲ့ဖူးေပမဲ့ လူငယ္သဘာဝမလုပ္ဖူးတာမရွိေအာင္လုပ္ၾကည္႕မယ္ဆိုေသာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ... လက္တြဲေဖာ္ရယ္လို႔တိတိက်က်မရွာျဖစ္ခဲ့တာက ကိုယ့္အေပၚကိုခင္တြယ္လြန္းတဲ့သားေခတ္နဲ႔အဆင္မေျပမွာေၾကာင့္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔ တစ္သက္လံုး တစ္ေယာက္တည္းေနသြားျဖစ္မယ္ထင္လို႔...
"ဘာကိုအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာလဲ သားရ... မင္းဘြားဘြားစီစဥ္ေပးတာနဲ႔တင္ကိုအားလံုးကအဆင္သင့္ပဲေလ"
ေျမးဦးရဲ႕မဂၤလာပြဲမွာအဘက္ဘက္ကလိုေလးေသးမရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တဲ့ဘြားဘြားရဲ႕အရည္အခ်င္းကိုသိေပမဲ့ ကိုယ္တကယ္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာကလက္ထက္ၿပီးရင္ ရင္ဆိုင္ရမဲ့စီးပြားေရး လူမႈေရးမွမဟုတ္ဘဲေလ... ႐ုတ္တရက္စဥ္းစားရၾကပ္ဟန္ျဖစ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကိုဖတ္တတ္လြန္းတဲ့ေဖေဖက...
"သားေခတ္ေလးကိုေျပာဖို႔လား..."
"..."
ကိုယ့္ရင္ထဲကစိုးရိမ္စိတ္ေတြကိုသိေနတဲ့ေဖေဖ... ဘယ္သူ႕ကိုဖြင့္ဟတိုင္ပင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနမွာ... ရင္ဖြင့္ဖို႔အေကာင္းဆံုးအေဖာ္တစ္ေယာက္...
