"အဝတ္အစားလဲေတာ့ သားေခတ္"
"..."
ညအိပ္ဝတ္စံုကိုကုတင္ေျခရင္းမွာတင္ေပးရင္း စကားဆိုမိသည္အထိ ေစာင္ၿခံဳေအာက္ကတုပ္တုပ္မွလႈပ္မလာေသးတဲ့ေကာင္ေလး...
"ဦးငယ္ေျပာေနတာၾကားလား"
"..."
စိတ္ေကာက္ေနတာမို႔စကားျပန္မရတာသိေနေတာ့လည္း ဘယ္ကစေခ်ာ့ရမွန္းမသိတာေၾကာင့္...
"အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္းမီးေတြပိတ္ထားခဲ့ေတာ့မယ္"
အခန္းမီးေတြပိတ္ရင္း အေမွာင္ေၾကာက္တဲ့ကေလးအတြက္ Dream Light ကိုအလင္းတင္မိေတာ့...
"သား ဒီဆရာမနဲ႔စာမသင္ခ်င္ဘူး မနက္ျဖန္က်ရင္မလာခိုင္းနဲ႔ေတာ့..."
စာလုပ္ရမွာပ်င္းတိုင္း ဆရာေတြကိုဟိုဟာနားမလည္ပါဘူး ဒီဟာနားမလည္ပါဘူးနဲ႔ရစ္တတ္တဲ့သူ႕အတြက္စိတ္ရွည္ႏိုင္ေလာက္မဲ့ဆရာမကိုေသေသခ်ာခ်ာေရြးထားရတာကိုသိရက္နဲ႔...
"ဘာလို႔မသင္ခ်င္တာလဲ..."
"မသိဘူး..."
"မသိဘူးဆိုတာနဲ႔ရမလား မသင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္မသင္ခ်င္ရေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးေလ..."
"..."
"စာေမးပြဲေျဖဖို႔ဘယ္ေလာက္မွမလိုေတာ့ဘူးသားေခတ္... ဒါေနာက္ဆံုးဆရာမျဖစ္ပါေစ..."
တျခားကိစၥေတြမွာအလိုလိုက္သေလာက္ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ဦးငယ္ကစည္းကမ္းရွိသည္... Guide မလိုခ်င္ဘူးဆိုတာကိုစာမက်က္မွန္းသိသူမို႕တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ငွားသည္... ဆရာေတြကိုစိတ္ပ်က္သြားေအာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္တတ္သူမို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့သူထြက္ခိုင္းမွထြက္ေလာက္မည္႕သူနဲ႔ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚေပးသည္... ပထမဆံုးေန႔မွာတင္ကိုယ္လုပ္မဲ့အရာေတြကိုသိေနသည္႕အလားၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔ေရွာင္ထြက္တတ္တဲ့ဆရာမကမလြယ္မွန္းရိပ္မိတာေၾကာင့္မသင္ခ်င္ဘူးဟုေတာင္းဆိုမိေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာင္းျပန္သည္... အမွန္ဆိုသူကိုယ္တိုင္ Guide လုပ္ေပးလည္းျဖစ္ရက္နဲ႔... အဲလိုအေျခအေနျဖစ္ေအာင္တမင္လုပ္ေနတာမွန္းလည္းသိေနသားနဲ႔ကိုအပင္ပန္းခံကာဆရာေတြတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ရွာေနတဲ့ဦးငယ္ကိုနားမလည္...
