Ateşli İntikam -TAMANLANDI-

11.bölüm

Savaş Atasoy

Bu kız resmen cinayet sebebi. Hem buraya o çıyan gözlüyle geliyor, hem de...O elbiseye etek dikmeyi mi unutmuşlar? Makyaj da yapmış. Yanındaki dallamaya mı süslenmiş lan bu?

Yanımdan  "Günaydın Savaş bey" deyip geçtiğinde hala şok olmuş şekilde ona bakıyordum. Yanımdan geçtikten beş saniye sonra bir küfür daha savurdum.

Hassiktir...Lan bu elbisenin sırtı da yok!!

(Elbise medyada)

Naz Mutlu

Savaş'ın yanından geçerken onu umursamamaya çalışmak çok zordu. Hele yeni halimi süzerken ki surat ifadesini görünce...Hadi ama. Savaş Atasoy ve şok olmuş bir surat. Kim gülmek istemezdi ki?

Ona güldüğümü anlamaması için Ümit'le konuşup ona güldüğümü sanmasını sağladım. Yanından geçerken de aramızda hiçbir şey yaşanmamış gibi yapmak zor olsa da ona yıkılmış Naz zevkini yaşatmamak için gülümseyerek günaydın dedim ve geçip gittim. Arkadamda gözüm olmasını ve o anki suratını görmeyi çok isterdim.

Ümit gülerek bana baktı. "Resmen patlıcan rengini aldı."

"Tek istediğim acı çektiğimi bilmemesi."

"Şuan sadece Savaş'ı değil, herkesi pişmanlıktan kudurtacak kadar güçlü görünüyorsun."

Ümit benim can dostumdu. Beni toparlayan, buraya gelmeye ikna eden, kıyafetlerime yardımcı olan, her zaman yanımda olmaya söz veren abimdi. Onu dinleyip şirketin önüne gelmiştim ama her an geri dönmeye hazırdım. Ama yine beni ikna etmeyi başarmıştı...

"Kızım hadisene. Dikildin kaldın"

"Ümit ben vazgeçtim. Onu görürsem..."

"Sus bakayım. Abi sözü dinliyorsun ve içeri giriyorsun."

"Korkuyorum."

Sesim cılız çıkmıştı. Ve Savaş'ı  görünce hüngür hüngür ağlayacağımdan emindim. Beni öyle görmesi daha da mahfederdi beni. Ümit'in elini omzuma koymasıyla bakışlarımı ona çevirdim

"Eğer şuan bu kapıdan güçlü şekilde giremezsen kaybedeceksin Naz. Ve sen güçsüz olursan benim tek yapacağım o herifi gebertmek olacak."

Sıkıntıyla ofladım. Ama bu hiç adil değildi. Beni tehdit etmekten vazgeçmeliydi.

"Geliyor musun?"

"Başka seçeneğim var mı?"

Ümit kaşlarını çatınca seçeneğim olmadığını anladım.

"Bana bak...Sen senelerce Oktay pisliğiyle başettin. Ali'den sonra da hep güçlü durmayı başardın. Şimdi yine dikileceksin karşısına. Yeni Naz hem çok daha güçlü hem çok daha güzel olacak. O köpek gibi pişman olup ayaklarına kapandığında kazanan sen olacaksın. Er ya da geç gerçeği öğrenecek. O zaman ne yapacak zannediyorsun? Sen masum olansın. Ve yolun sonunda yıkılan taraf o olacak. Hem bak Mert de iyi artık. Oktay'dan kurtuldun. Ayrıca büyük bir süprizimiz var sana. Emin ol Savaş'ın yaptıklarını anında unutacaksın."

Kaşlarımı çattım. Neydi ki bu sürpriz? Ümit gözlerimdeki söylemesi için baskı yapma potansiyelimi görmüş olacak ki devam etti.

"Hiç bakma öyle. Akşamı bekleyeceksin."

Göz kırpıp içeri girince gülerek ben de peşinden girdim.