Ateşli İntikam -TAMANLANDI-

29.bölüm

+18 sahneler vardır. Rahatsız olan okumayabilir...

Savaş Atasoy

Herşey olması gerektiği gibiydi artık. Naz, Deren ve ben...Beraber kalmıyorduk dava bitene kadar ama herşey bitip de Hande'den kurtulur kurtulmaz ikisini de yanıma alıp güzel bir aile kuracaktım. Bir de mahkemede Kaan'ı almanın yollarını arıyordum. Yaşı küçük ve hasta olduğundan Hande'ye verilme ihtimali çok daha yüksekti. Yine de her yolu deneyecektim. Belki Arda'nın kaydettiği konuşmayla imza alabilirdim.

Şu an elimde üç demet çiçekle Naz'a gidiyorum. Biri kır çiçeklerinden oluşmuş güzel bir buketti. Naz için. Papatyalar Deren için. Orkide de Demet hanım için...E kayınvalidemin gönlünü fethetmem lazım değil mi? Sonuçta kızı benim yüzümden çok üzüldü.

Bu arada hala aklım almıyor bu durumu. Naz senelerce anne dediği kadın için o herifin tacizlerine katlanmıştı. Şimdi hepsinin boşa yaşanmış acılar olması beni bile kahrederken kimbilir Naz ne kadar üzülmüştü.

Evin önüne geldiğimde zile bastım. Kalbim ramazan davulu gibi çalarken resmi olarak Naz'ın yeni ailesiyle tanışacak olmak heyecanımı ve genginliğimi arttırıyordu. Kapıyı gülen yüzü ve aşkla bakan gözleriyle Naz açınca gerginliğimi de silip attı sanki. Gülümsedim ben de aşık olduğum kadına. O sırada arkadan koşarak gelen Deren'le daha da yayıldı gülümsemem.

"Savaşşşş!"

Hemen dizlerimin üzerine oturarak kolarımı açtım. Kucağıma atlamasıyla sarılıp ayağa kalktım. Kucağımda Deren'le, Naz'ın yanından geçerken sırıtarak yaklaştım

"Bence bundan bir yane de ikimiz yapmalıyız. Fazla tatlı."

Yanakları yine pembeleşmeye başlayan Naz'a göz kırpıp salona doğru ilerledim.

"Biliyomuşun ananem şana kısgın. Şen annemi üzmüşşün."

Yanağında öpüp gülümsedim. "Ama bir daha asla üzmeyeceğim anneni. Sence ananeni buna inandırabilir miyim? Sever mi beni?"

Biraz düşünür gibi yapınca dudakları da büzüldü. "Ananem benim şevdiğim heykeşi şevey."

"Peki sen beni seviyor musun?"

"Çok şeviyoyum Şavaşşş."

Naz az önce yaptığımın intikamını almak ister gibi yanımıza geldi. Bana bakıp sırıtırken aslında Deren'le konuşuyordu. "Baban duymasın Deren. Bozulur sonra..."

Kaşlarımı çattım. "Naz...O herifi gebertmemi istiyorsan daha açık bir dille söyle de fazla uğraştırma beni olur mu güzelim?"

"İyi de ne dedim ki ben şimdi? Bence sen Ali'yi sırf Deren'in babası diye işkence ederek öldürmeyi planladığını itiraf et. Bana yükleme hemen suçu."

"Kuvvetli bir ihtimal...Yani Ali'yi her halukarda öldürme potansiyelim yüksekken fazla uğraşma bence benimle."

Kıkırdadı her haline ayrı ayrı aşık olduğum kadın. "Tek aşkımın sen olduğunu bilmene rağmen hala şu çocuğu kıskanıyorsun. Yazık değil mi?"

"Sana dokunmuş olması yeterince büyük bir cinnet sebebi."

Yanağımdan öptü. "Ben hep sana aittim Savaş Atasoy...Sadece sana."

Arkasında şaşkın ve karmaşık bir ben bırakarak salona girdi. Arkasından toparlanıp ben de girdim kucağımda Deren'le. Ama aklım Naz'ın söylediğindeydi. Ne demek istemişti ki?

Demet hanım ve Selim bey yan yana oturuyorlardı. Ümit ve Fatih biraz ilerideki masada oturmayı tercih etmiş, Naz ise tekli koltuğa oturmuştu.

"Ananeee. Ben Şavaşı şeviyoyum. Şende şevşene."