Ateşli İntikam -TAMANLANDI-

32.bölüm

Medya:Naz Mutlu...

Savaş Atasoy

Hızla arabadan inip eve doğru koştum Naz'a seslenerek.

"Naz! Naz içerde misin?"

Kapıya geldiğimde girmek için kırdım ama alevler heryeri sarmış geçit vermiyordu. Umutsuzca seslendim tekrar. Ama yok...Ses seda gelmiyordı içerden. Arka tarafa dolandım. Belki arka mutfak kapısından girebilirdim. Hemen koşarak arkaya gittim. Orayı da alevler kaplamıştı. Artık tek çarem o alevlerin içine dalmaktı. Tam gireceğim sırada öksürük sesi duydum. Az ilerde karanlığın içinde Naz'ı farkedince derin bir nefes alarak yanına gittim. Anlaşılan alevlerin içinden zorlukla çıkmıştı. Hemen koşup birşeyi var mı diye kontrol ettim. "Güzelim...İyi misin? Naz...Bir şey söyle güzelim lütfen." Sesi çıkmayınca hastaneye götürmeye karar verdim. "Hadi kalk hastaneye gidelim. Hadi."

Olumsuz anlamda salladı kafasını ama dinlemeyip kucakladım. Arabaya götürmeden önce itfaiyeyi aradım. Sonra da Naz'ı hastaneye götürdüm. Dalgınca dışarıyı izliyordu.

"Nasıl oldu bu Naz? Nasıl çıktı yangın?"

Cevap vermedi. Hala gözü dışardaydı. Daha fazla sormak istemedim çünkü çok kötü görünüyordu. Fiziksel olarak yorgun gibiydi ama daha çok içinde yangın var gibiydi. Sonunda dayanamadım yine. "Bebeğim bak kimseye birşey olmadı. Çok şükür sen de iyisin. Lütfen konuş biraz. Korkutuyorsun beni."

Naz donuk bakışlarını çevirdi bana. "O öldü...Kurtaramadım. Çıkartmak istedim ama..."

Kimden bahsettiğini anlamadım. "Kimi?"

Bakışları hala donuktu. "H-hande..."

Ani bir frenle durdurdum arabayı. Neyse ki arkadan kimse gelmiyordu. Gerçi gelse bile şuan umursamıyordum. "Hande mi?"

Gözünden bir damla yaş geldi. "İçerdeydi...Çıkmadı...Çıkaramadım..."

Son kelime fısıltıyla çıkmıştı ağzından. Bense şoktaydım. Hande neden o evdeydi? Neden çıkmamıştı?

Aslında sormak istedim ama Naz oldukça kötü görünüyordu. O yüzden hemen hastaneye gittik. Bir sorun olmadığını öğrenince rahatlasam da kafamda soru işaretleri vardı.

Herkes toplanmıştı hastaneye. Telaşla geldiklerinde Demet hanım ağlıyordu. Evi yanmış, kızı da son anda kurtulmuştu. Deren'se Ümit'in kucağında etrafa bakıyordu. Neler olduğunun farkında değildi henüz.

Sonunda hemşire çıkıp içeri girebileceğimizi söyledi. Anında doluştuk odaya. Hala donuktu bakışları. Hande için kendini suçluyordu ama bu onun suçu değildi.
Hastane polisi gelip bizi dışarı çıkarmak istedi ama naz karşı çıktı.

"Onlar da soracak. Tekrar anlatacak gücüm yok. Kalsınlar lütfen."

Polis onaylayınca başladı anlatmaya. Anlattıkça kendime olan öfkem arttı.

Naz Mutlu

Evde olanları baştan sona anlattım polislere.

Evde bir süre dosyalarla boğuştuğum için başım ağrımaya başlamıştı. Dosyaları toparlayıp odama çıktım. Yatağıma uzanıp gözlerimi kapattıktan bir süre sonra uyumuştum.

Keskin bir koku ile gözlerimi açtım. Bu koku da neydi? Kalkıp etrafa bakındım. Benzin kokusuna benziyordu ama evde benzin kokusu ne alakaydı?

Aşağıya indiğimde Hande koltukta oturuyordu. Elinde bir çakmak vardı ve onunla oynuyordu. Yakıp bir iki saniye bekleyip kapatıyordu.