Siyah elbisemi giyip kendime aynada baktım.
Harika görünüyordum.
Makyaj aynamın önünde,bir maaşımı verdiğim kan kırmızısı rujumu sürdüm ve saçlarımı ellerimle kabarttım.
Oliver beni yemeğe davet etmişti,ama bu benim ya da sizin anladığımız türden bir yemek değildi.Gün içinde görüşemediğimiz için akşama ertelemiştik sadece.
Ama söz konusu o olunca aşırıya kaçmaktan kendimi alıkoyamıyordum.Ona bakmaktan,onu duymaktan kendimi alıkoyamıyordum işte.
Lisede herkesin dalga geçtiği,hiçbir kızın bakmayacağı türden bir çocuktu.Kendisi öyle olduğunu düşünüyordu en azından.
Şimdiyse dövmelerle kaplı,uzun saçlı,uzun boylu...çekici bir genç adam olmuştu.
Fazlasıyla gizemli.
Ve fazlasıyla çekici.
Fakat ben onun en yakın arkadaşıydım.Bundan öteye geçemeyeceğimi bildiğim için asla ileri gitmemiştim,çünkü onu kaybedebilirdim.
Bunu asla istemezdim.
Lisede onun yüzüne bakmayan kızlar,şimdi benden onun numarasını istiyor,onunla olabilmek için her şeyi yapabileceklerini söylüyorlardı.
Onu bu denli değiştiren neydi?
Bunu asla öğrenemeyecektim.
